De Bakkerswinkel (daar zie ik wel brood in)

Kijk, dat heb je in de stad dan weer hè?
Gekke mensen. Leuke tentjes. Hippe dingen.
Nou ligt Den Haag natuurlijk wel verschrikkelijk achter bij Amsterdam, maar toch, ook hier schieten de nieuwe tentjes nog steeds als paddenstoelen uit de grond. (Tja, het is herfst…)

Je hebt me er wel eens vaker over gehoord, in blogs en in reacties. (Appeltje Eitje, Haagse Lente, Boosty, ’t Ogenblik, Madeleine en de strandtenten De Staat en Culpepper natuurlijk. Noem maar op.) Maar wat mij betreft kan er niet genoeg nieuws bijkomen.

Nu dus weer zoiets. En omdat het strandseizoen toch voorbij is, gaan we lekker de stad weer in. Soms als vanouds naar de Grote Markt, tegenwoordig omgedoopt tot PopHotSpot, maar soms ook eens ergens anders heen, omdat je zin hebt in iets nieuws. Komt dat even mooi uit, want er is net weer een hotspot geopend.

Wie in Amsterdam of Utrecht woont zal misschien opleven en ‘Hé, die ken ik!’ roepen of wellicht een verveelde gaaaaaaaaaap moeten onderdrukken, maar toch, Den Haag heeft ‘m nu ook: de Bakkerswinkel. Donderdag open gegaan en inmiddels ben ik er al twee keer geweest. Maandag even met vriendin M voor een ontbijtje tegen lunchtijd (mijn eerste ontbijt al weer uuuuuuren ervoor met Jippe en Bo verorberd) en gisteren met vriendin N voor koffie met carrotcake, wat een maaltijd op zich was. (Ja, het is soms rennen en vliegen, maar ik neem meer me-time, heb je het door?)

Goed. De Bakkerswinkel dus. Het is er leuk, het is er trendy, het is er fris en toch warm. Naturel en natuurlijk. Porseleinen servies als extra aankleding van het interieur, en een mooie in het oog springende jaren-hoeveel-nou-ook-al-weer-kast. Robuuste broden. (Kwamen we daar niet voor?) Aanlokkelijk opeengestapeld op een tafeltje voor de deur. Brood zoals brood zijn moet. Meer dan lekker. Broodgewoon lekker. Met een grove korst.
Als je ze zo ziet liggen, móet je wel naar binnen(gluren). Als je dat vanwege het pand al niet deed.

Waar zit het dan, waar zit het dan? Vertel, vertel!
In de Torenstraat, niet ver van Shabu Shabu.
Shabu wie?
Shabu Shabu, de voormalige Greve. (Die ik nog steeds een beetje mis).
Schuin tegenover Florencia, de gelateria.

‘In de oude videotheek,’ zei vriendin N toen ze het mij uitlegde. (Duidelijk hipper dan ik, want zij had ‘m al ontdekt).
De oude videotheek? Het zei me niks.
‘Naast de natuurvoedingwinkel.’
‘Oké, die weet ik, maar aan welke kant dan?’ Ik wist het nog steeds niet helemaal. ‘Bedoel je niet gewoon de Cheesecakecompany?’
‘Neeee, die bedoel ik niet. Naast de Domino’s zit het.’
Domino’s, domino’s… (O, daar waar je altijd door die blauwe –zijn ze eigenlijk wel blauw?– scooters voor je sokken gereden wordt).
‘Naast Urban Oasis!’
Oooo, naast Urban Oasis. Now we’re talking. Is dat eens even toevallig.

Nou ja, goed. Gevonden dus. In best wel een gaaf pand.
De zevende Bakkerswinkel van Nederland.
Met veel lekkers, bijzondere jams en goeie koffie. En lekker heet die koffie, ook niet onbelangrijk.

Nog net niet helemaal af, maar dat hoeft ook niet. Toch? Alles heeft zijn charme.
Ik dacht dat de vork bij mijn koffie speciaal zo bedoeld was. Stom hoe je dat dan kennelijk gewoon aanneemt. (O, een vork om mee te roeren… Goh, leuk, grappig, apart. Kijk mij eens hip roeren!)
Maar ze bleken gewoon nog geen lepeltjes te hebben.

Maakt niet uit. Een toilet was er wel. En de rest komt snel. Zoals pinnen. Wel zo handig. En kranten. Want die miste ik nog. Of ik heb niet goed gekeken, dat kan ook. En een kinderhoek? (Neeee! hoor ik sommigen nu roepen. Jaaaaa, denk ik zelf.) En wat extra kinderstoelen. Dat zou mooi zijn. Want ik kom er graag eens terug, maar dan met mijn kleine schatjes. Die ene stoel die er al wel stond was trouwens wel heel gaaf. Knap opgedoken.

Enige nadeel: het is best duur. Zeker als je gaat lunchen. Voor twaalven binnen zijn loont. Dan kun je nog een lekker ontbijtje scoren namelijk en dat scheelt wat centjes. Ik bedoel, die stoere boterhammen zijn vast ook niet te versmaden, maar de portemonnee wil ook wat. Of zoiets.
En het is er ’s ochtends nog lekker rustig. (Ja, moet je er vooral een blogje over schrijven. Straks volgt NL70 nog, of hoe heet dat krantje ook al weer, en zit het elke dag bomvol…)

Ik weet zeker dat het gaat lopen. Den Haag was er gewoon aan toe. Aan een hippe tent, redelijk centraal, met lekker brood en goeie koffie. (Hoe ‘simpel’ hoeft het te zijn?)
Over simpel gesproken: ik kan er niks aan doen, maar ik vergeet wel steeds of het nou de broodwinkel is of de bakkerswinkel. Maar goed, maakt niet uit, want googel je Broodwinkel dan kom je er ook, in De Bakkerswinkel.

In het rijtje filialen staat hij nog niet. Het kopje Den Haag ontbreekt nog. Niet te verwarren met een Haags bakkie. (O, u snapt hem niet? Neem dan nog een bakkie. Een latte stel ik voor. Want die zijn stiekem toch wel het lekkerst. En het grootst.)

O ja, en nu we toch in de nieuwtjessfeer zitten…
Waar ging je vroeger heen als je naar de bakker was geweest? Juist, ook nog even door naar de slager. En laat die nou óók nieuw zijn in Den Haag. Op het Spui, sinds deze week: de eerste vegetarische slager van Nederland.

© Foto’s: Denise Miltenburg (Helaas geen camera bij me, dus even wat mobiel geschoten.)

UPDATE: inmiddels staat het filiaal in Den Haag wél apart op de site. Klik hier voor de directe link.