Mijn Engels is altijd goed geweest. Tegenwoordig praat ik alleen maar Engels, met vriendlief, met Portugese vrienden, mensen die in winkels werken, enz. Het enige Nederlands dat ik nog spreek is met de jongens (maar dat zijn uiteraard geen diepgaande gesprekken) en tijdens het wekelijkse telefoongesprek met mijn moeder 🙂
Nu ik bijna alleen maar Engels spreek, is het opvallend hoeveel ik eigenlijk NIET weet. Zo gooit mijn vriend er af en toe spreekwoorden uit waarvan ik geen idee heb wat hij bedoelt. Of wil ik iets zeggen, maar weet ik bij god niet wat het Engelse woord is. Gelukkig is er internet om alles op te zoeken, maar als we toevallig niet bij een computer in de buurt zijn is het moeilijk. Zo had ik geen idee wat ‘prei’ in het Engels is en moest ik het uitleggen met een beschrijving. “A long thing, goes from white to green, has these leaf things on top.” Het was dus niet helemaal duidelijk wat ik nu precies bedoelde. Vriendlief had het een keer over cloves. Wat dat dan was, vroeg ik. Hij beschreef het uiterlijk als ‘de dingetjes bovenop een appel die je eraf kan trekken’. Hmm, geen idee. Het bleken kruidnagels te zijn. Maar nu we het toch daarover hebben, hoe noem je de steeltjes van appels in het Engels? De bench waar de hond in zit? Dat het niet bench was wist ik ook nog wel, maar wat dan wel? Wat is een hoeslaken in het Engels? Een staafmixer? De speen van een fles? Aangekoekt? Gootsteen ontstopper? Schoonmaakazijn?
