Bevallingsdromen en kontweeën

Waarschuwing: lees dit niet onder het ontbijt of als je net lekker fris aan de koffie zit. Wanneer dan wel? Tja, dat wee...

Waarschuwing: lees dit niet onder het ontbijt of als je net lekker fris aan de koffie zit. Wanneer dan wel? Tja, dat weet ik niet. Misschien kun je het maar beter helemaal niet lezen. Ik schaam me er ook een beetje voor, maar zoals het een heuse blogger betaamt, blijft (vrijwel) niets onbesproken. En dus vertel ik het toch maar…

Acht maanden zwanger. Morgen 35 weken.

Ik ben ’s nachts veel wakker en droom raar. Ja, ik zal het maar eerlijk zeggen: ik droom bijna elke nacht over de bevalling. Of over de aanloop naar de bevalling. Over vieze dingen. Rare dingen. Bloedverlies, de slijmprop, alles komt aan bod. Weeën die er al zijn, een te vroege bevalling, wat dan ook.
Droom ik er niet over dan lig ik er wel wakker van. Niet van de bevalling op zich (want daar ben ik eigenlijk helemaal niet zo bang voor), maar van wanneer het zal beginnen. Wat ik nog moet regelen. En hoe het -ondanks alle lijntjes die we uitgezet hebben- met Bo gaat op het moment suprême.
Of ik lig wakker van een baby die maar blijft bewegen, alsof de binnenkant van mijn buik één grote vrolijke trampoline is. Waar je soms bijna afvalt en dan even een flinke por met je elleboog of knie moet geven. Liefst tegen een rib.
Of ik ben misselijk en vraag me af of ik wel op de goede zij lig. Dat soort dingen.
Na lange tijd val ik dan weer in slaap. En droom. Over slijmproppen dus en zo.

Maar het kan nog extremer. Niets blijft me bespaard. Een paar nachten terug werd ik midden in de nacht wakker met een verschrikkelijke pijn. Een vreemde pijn, zeer vreemd. Niet in mijn buik, noch in mijn kuit, nee, het zat in mijn eh… mijn eh… het-begint-met-een-a-en-het-eindigt-op-nus. Juist ja. Mijn anus! Serieus! Daar deed het pijn. En hoe! Het trok er heen. Heel heftig. En nog eens. Het leken wel kontweeën! Echt! Of ze bestaan weet ik niet (zo even googlen), maar zo voelde het wel.

Ik dacht ik zal toch niet door de ontsluitingsweeën heen zijn geslapen en gewoon nu moeten gaan pérsen?

Na twee of drie golven hield het op. En wachtte ik nog even. Op de volgende. Die niet kwam.

N.B.: Geloof het of niet: kontweeën bestaan!

Laatste nieuws