Annabel had gisteren haar dag niet.
Ze was mopperig, ze wilde niet naar ballet en toen ze hoorde wat we gingen eten (het stond al klaar in de keuken) werd ze woedend. Rode kool! Annabel lust geen rode kool! En al helemaal geen rodekoolschotel, waarbij er aardappels en gehakt ‘doorgeprakt’ zijn.
Afijn. Ik had moppersmurf nog niet omgekleed of ze begon weer over de rode kool. Of zij dan geen boterham kon krijgen. En toen ik haar de zaal inschoof was ze het avondeten nog niet vergeten. Rode kool, hoorde ik haar mopperen. Ik haat rode kool!
Even later liep ik met Liz door de stad. We wilden net een kopje koffie gaan drinken toen Liz uit haar ooghoek een schap met Angry Birdsknuffels zag. Tja en toen was ik aan de bird. Want de Angy Ones zijn hier in huis mateloos populair, ze dreigen zelfs Mario te verslaan. Regelmatig zitten mijn gezinsleden als een soort kluwen op de bank: in elkaar gevlochten om de iPad, alwaar ze om en om een leveltje spelen.
Mag ik zon knuffel kopen, van mijn verjaardagsgeld? vroeg Liz.
Ik keek naar de gele en rode vogels. Ze waren wel zacht maar niet bepaald schattig.
We hebben al een Angry Bird thuis, zei ik.
Dan neem ik het groene varkentje, zei Liz beslist. die is ook leuk.
Als je maar niet met Tuffy op het varkentje gaat schieten dan.
“Dat kan je beter tegen papa zeggen.”
Eenmaal thuis kwam het varkentje al snel tot leven. Varkentje kreeg een eigen bedje, mocht meekijken naar de Angry Birdsparodie van Adèle op de iPad en werd natuurlijk aan tafel gezet toen we gingen eten. De rode kool kwam op tafel en Annabel stak haar tong uit.
Kijk Knor, zei Liz terwijl ze het groene pluche beest naast haar bord zette. Dit is ons eten. Je vindt het vast lekker.
Ja, mompelde Annabel terwijl ze met een vies gezicht naar de rode kool op haar bord keek, het is inderdaad zeer geschikt voor varkentjes.
Hieronder het liedje Angry Birds van Adèle. Liz is er weg van. Adèle is namelijk haar favoriete club zoals ze gisteren aankondigde.
