Wake-up call: ‘Uren bakken in de zon, what was I thinking?’

Fabienne is zich rotgeschrokken.

"Al tijden zat er een vreemde schilfer in mijn linkerwenkbrauw. Als ik die wegkrabde, kwam er een rood vlekje, en niet veel later was de schilfer er weer. Gewoon een droge huid, misschien wat eczeem of een schimmeltje, dacht ik. Ik smeerde vettere dagcrème, maar de schilfer bleef stug zitten. Omdat hij keurig verstopt zat tussen de haartjes van mijn wenkbrauw, vond ik het niet storend. Vrij nemen en naar de dokter gaan voor zoiets kleins vond ik maar hypochondrie. Ik was net benoemd tot accountmanager en begreep dat ik moest scoren, wilde ik mijn bonussen halen en respect blijven afdwingen. Zo negeerde ik het plekje bijna twee jaar lang.”

Ik, kanker?

"Na mezelf zeker anderhalf jaar gesust te hebben, ontdekte ik dat de rode vlek ook boven mijn wenkbrauw groeide. Nu werd het zichtbaar, en bedekken met foundation lukte steeds minder goed. Als ik heel goed keek, zag ik dan niet ook een piepklein plekje op mijn neus? Ik maakte een afspraak bij de huisarts. Eerlijk gezegd dacht ik geen moment dat het iets ernstigs kon zijn. Ik kreeg vast een zalfje, misschien wat antibiotica, en dan kon ik weer door met mijn leven. De dokter vroeg of het vlekje weleens jeukte. Dat deed het, maar ik had er nooit bij stilgestaan. Ik was zo druk met mijn carrière en maakte korte nachten. Daarom dacht ik dat mijn huid was uitgedroogd, net zoals mijn lippen dat weleens waren."

"Gealarmeerd door wat ik hoorde en vooral door het feit dat ik twee jaar had gewacht met mijn bezoek, maakte mijn huisarts een kweek. Toen de uitslag daarvan kwam, stuurde hij me direct door naar een speciale kliniek. Ik bleek een melanoom te hebben. Hij was nog niet heel diep en er waren ook geen lymfeklieren aan- getast – een groot geluk – maar het was wel degelijk kanker. Ik schrok me rot. Ik, kanker? Mijn oma overleed op haar 84e aan deze rot- ziekte. De vader van een ex had darmkanker en was heel ziek geweest. Maar ik was toch veel te jong? Ik at gezond, voelde me goed. En ja, ik had het druk, maar om nu te zeggen dat ik stress had? Hoe dit kon, wilde ik weten. Overmatige zon, slechte genen, pure pech, was het antwoord.”

Lekker vakantieachtig

“Verward reed ik naar de kliniek, waar een stuk huid van zo’n 4 centimeter rond en boven mijn wenkbrauw werd weggesneden. Dat gaf een lelijk litteken, maar dat vond ik niet boeiend. Als ik maar weer beter werd! Ik had nog zo veel plannen, had net met een vriendin een vakantie geboekt naar Griekenland. Na mijn operatie zijn we gewoon gegaan, op advies van de kliniek met een witgesmeerd gezicht van de sunblock en een vissershoedje op. Helaas bleek bij een vervolgcontrole na thuiskomst dat niet de gehele plek was verwijderd; ze hadden vóór de melanoomrand gesneden."

"Er moest een extra 3 centimeter huid worden worden weggehaald, maar mijn andere organen waren gelukkig kankervrij. Hoewel ik de dans ben ontsprongen, besef ik vaak hoe het af ook had kunnen lopen. What was I thinking, toen ik uren lag te bakken op het strand? Na het werk hing ik vaak met collega’s op een terrasje, waarna mijn gezicht ’s avonds vuurrood was. Lekker ‘vakantieachtig’, vond ik dat. Alles om er maar mooi uit te zien. Ik ging zelfs onder de zonnebank – ook een huidkanker-accelerator. Ik had wel dood kunnen zijn! Eén keer verbranden verhoogt het risico op huidkanker al enorm. Jaarlijks sterven zo’n achthonderd mensen, vooral vrouwen, aan deze ziekte.”

Wit is het nieuwe bruin

“Na de operaties groeiden er gelukkig weer wat wenkbrauwharen op de kaalgeschoren plek, maar ze komen niet overal terug, en het litteken blijft altijd duidelijk zichtbaar. Zonnen kan nooit meer. Zonvakanties zijn sowieso een no-go geworden. Je kunt me nu uittekenen met een flaphoed op, onder een parasol. Mijn moeder gaf me een prijzige maar fantastische bronzing powder met een goede kwast. Daarmee maak ik nu een ‘sun-kissed face’. Op dagen dat ik geen zin heb in make-up gebruik ik een zelfbruiner die ik door mijn dagcrème meng. Het schoonheidsideaal heb ik losgelaten. Voor mij is een bleke huid de nieuwe trend. Ik let goed op alle moedervlekken en plekjes. In de zomer smeer ik factor 50 en loop ik buiten continu met een pet. Want een bruine huid geeft mij nooit dat plezier van ooit moeder worden of mijn kleine neefje zien afstuderen. Dan ben ik duizend keer liever Casper het Spookje.”

Tekst: Eveline Karman Beeld: iStock

Laatste nieuws