"Ik weet nog goed wanneer ik voor het eerst in de verleiding kwam om de pil te skippen. Youri en ik waren op vakantie op Curaçao. Het zat al goed tussen ons, maar deze vakantie overtrof al mijn verwachtingen. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat hadden we de grootste lol. Flauwe humor wisselde zich af met diepe gesprekken, en we hadden een aantal keer per dag stomende sex. Deze reis was de laatste test voordat we zouden gaan samenwonen. Al op dag drie besloten we dat we daar helemaal klaar voor waren."
Aarzeling
Op een avond stond ik in de badkamer, Youri lag al te slapen. Ik deed mijn lenzen uit en pakte mijn pillenstrip, zoals ik al jaren automatisch deed. Opeens aarzelde ik. Ik voelde me niet alleen klaar om samen te gaan wonen, maar ook voor een kind. Het zou wel snel zijn, omdat we elkaar nog maar zeven maanden kenden. Maar als het goed zit, zit het goed, toch? ‘Dat kun je niet maken, Xandra, ’ zei ik streng tegen mezelf. Ik wist dat Youri het nog veel te vroeg voor kinderen vond. Dus ik slikte de pil toch, en kroop braaf naast hem in bed.”
Misselijk van koffie
"Maar het zaadje was geplant. En op de eerste dag dat ik officieel bij Youri in was getrokken, deed ik het voor het eerst: de pil door de wc spoelen. De rest van de maand slikte ik hem trouw. Als het nu meteen raak was, dan moest het zo zijn, suste ik mijn bedrog. Hierna zou ik dit nooit meer doen. Wat was ik teleurgesteld dat ik gewoon ongesteld werd. Van mijn goede voornemens kwam niets terecht. De keer daarop ‘vergat’ ik de pil zeker een keer of vijf. Een paar maanden later slikte ik hem helemaal niet meer. Youri wist van niets. Het ging ontzettend goed tussen ons. Het samenwonen beviel prima en we waren happy en verliefd. Sex hadden we nog steeds vrijwel elke dag. Dus ik snapte er niets van dat ik maar niet zwanger raakte.
Maand na maand was ik hoopvol, betastte ik mijn borsten onder de douche om te kijken of ze al gevoeliger waren en hoopte ik dat ik ’s ochtends misselijk zou worden van koffiegeur. Maar ik bleef fit als een hoentje en vond elke maand weer bloed in mijn slipje. Na ongeveer een jaar begon ik me zorgen te maken. Het gesprek dat ik al zo vaak mijn hoofd had gevoerd – ‘Ik moet je wat vertellen Youri, ik snap echt niet hoe het kon gebeuren, maar ik ben zwanger’ – was maar niet nodig. Hoe kon dit? Was er soms iets mis met een van ons?”
Geobsedeerd
“Na nóg een half jaar sliep ik er niet meer van. Youri merkte aan me dat ik gestrest was. Ik viel vaak uit om niets en had huilbuien. Ook ons sexleven was minder goed geworden, ik wilde niet zo vaak meer. Niet omdat ik geen zin had, maar omdat ik dacht dat het beter zou zijn voor de kwaliteit van Youri’s sperma.
Wat voelde het lullig als ik hem weer eens afwees. Maar ik raakte helemaal geobsedeerd. Hoe moest dit nu als Youri op een dag zou voorstellen om aan kinderen te beginnen? Ik wist allang dat het bij ons niet makkelijk zou gaan. Moest ik dan nog mijn mond houden?
Net zo erg als vreemdgaan
Op een dag pikte Youri mijn vreemde gedrag niet langer. Wat was er toch met mij? Hij voelde dat ik iets voor hem verborgen hield. Waarom, we konden toch overal over praten? O, wat hoopte ik dat hij me zou begrijpen. En dat hij net als ik alleen bezorgd zou zijn. Hij is een rustige jongen, ik had hem nog nooit echt kwaad gezien. Nu ontplofte hij. ‘Ben jij mij echt al anderhalf jaar aan het bedonderen?’ vroeg hij wel vier, vijf keer. Hij keek me aan alsof ik een smerig insect was. Nu we het erover hadden, besefte ik ook wel hoe fout ik bezig was geweest. Ik had het gebagatelliseerd voor mezelf, mezelf wijs gemaakt dat hij vast blij met een kind zou zijn als het zich eenmaal aandiende. Maar hij bleek er een heel groot punt van te maken ‘Dit is net zo erg als vreemdgaan’, zei hij. ‘Erger zelfs. Dit is zo egocentrisch!’ En wat ik mij niet had kunnen voorstellen, gebeurde: hij maakte het uit. Hij was totaal niet gevoelig voor al mijn smeekbedes en tranen . Hij zei dat hij me nooit meer kon vertrouwen. Spijt kwam voor hem echt te laat. En meewerken aan een sperma-onderzoek: echt niet. Ik moest zelf maar uitzoeken hoe het zat, met onvruchtbaarheid of zo, hij had er geen boodschap meer aan. Ik woon nu tijdelijk bij een vriendin en voel me diep ellendig. Ik had de ideale relatie. Zo’n leuke man vind ik nooit meer. En of kinderen ooit voor mij zijn weggelegd, dat is ook maar de vraag.”
Beeld: Getty Images
