De Canadese Ava Vogel (16) ging viral met een nogal ongewone hobby: draven, galopperen en springen als een paard. Ja, dat lees je goed: als een paard. ‘‘Het is een supergoede work-out!"
Paardenhindernissen
Ava: "Ik begon met paardrijden toen ik elf was en was meteen hooked. Ik vind zowel het rijden op paarden als de paarden zelf fantastisch. Het zijn zulke mooie, lieve, elegante dieren. Ik was gefascineerd door de manier waarop ze zich bewegen. Dat inspireerde me om te proberen hun bewegingen en sprongen te kopiëren. Het begon als een grap, maar werd al snel steeds serieuzer. Ik sprong samen met vrienden weleens over paardenhindernissen. In het begin was ik daar helemaal niet goed in, maar het was wel geinig om te doen. Een leuke vorm van exercise. Maar ik vond het steeds leuker worden en werd er ook steeds beter in. En hoe beter ik werd, hoe leuker ik het vond – dat versterkte elkaar. Voordat ik het goed en wel doorhad, was het een dagelijkse bezigheid. En deed ik het niet meer alleen op de manege, maar ook thuis.”
Cool of stom
“Een klein jaar later vond ik een community op Instagram die zich hier mee bezighoudt. Allemaal mensen die ook zoals een paard springen dus, net als ik. Daar sloot ik me bij aan en toen nam het echt een vlucht. We gaven elkaar tips en adviezen over hoe we onze jumping skills konden verbeteren. Het was stimulerend om zo veel positieve feedback te ontvangen. Ik dook dieper in de community en ging er vol voor om mijn springkunsten te verbeteren. Daarna ben ik zelf ook foto’s en video’s gaan posten op Instagram (op @_jumping.like.a.horse_). Tot mijn verbazing kreeg ik veel volgers. Ik heb er nu meer dan vijftigduizend! Dat had ik nooit verwacht. Die online-support moedigt me alleen maar aan om er mee door te gaan.Het is tof dat ik zo’n grote achterban heb, bizar ook! Mijn foto’s en video’s worden op verschillende platforms gedeeld en zo groeit mijn achterban weer. Ik ben dankbaar voor alle exposure die ik krijg.Zo heb ik veel leuke mensen ontmoet."
"Ik zie het springen overigens als een hobby, niet als sport.Soms doe ik voor de grap een competitie met een collega-springer, en dan beoordelen we elkaar. Gewoon voor de fun. Toch is het wel écht een goede work-out. Ik heb inmiddels flink sterke armen en schouders, en een supergoede conditie. Al vraag ik me af en toe wel af of het goed is voor mijn gewrichten. Een natuurlijke vorm van bewegen is het voor het menselijk lichaam natuurlijk niet. Maar ik doe het nu al vijf jaar, en heb nergens last van. Mijn spiermassa is langzaam en voorzichtig opgebouwd. Ook neem ik rust tussendoor, zodat mijn lichaam langzaam went en kan herstellen van alle training."
"Wel heb ik het idee dat ik iets minder flexibel aan het worden ben, waarschijnlijk omdat ik ouder word. Natuurlijk realiseer ik me dat het een vreemde hobby is. Dat merk ik ook aan de reacties die ik krijg. Die zijn grofweg onder te verdelen in twee categorieën: mensen die het interessant en cool vinden, en mensen die het raar en stom vinden. Dat verwachtte ik al toen ik mijn Instagram-account opzette, dus die negatieve reacties neem ik voor lief. Ik trek me er niks van aan. Ik vind het leuk om met de wereld te delen wat ik doe, omdat het uniek is en ik er veel plezier uithaal. Niemand heeft er verder last van, want ik doe er geen vlieg kwaad mee. Het is toch leuk om te laten zien waarin je goed bent en waaraan je plezier beleeft? Ik zie het puur als iets positiefs. Mensen die zich eraan storen of het raar vinden wat ik doe, hoeven me toch niet te volgen? Zo simpel is het. Gelukkig overheersen de positieve reacties, en daar focus ik op. Die motiveren me om ermee door te gaan. Waarom mensen het leuk vinden om ernaar te kijken? Tsja… Ik denk dat het vooral komt doordat ze nog nooit eerder zoiets hebben gezien. Het is nieuw en verfrissend en interessant. Ik heb zelfs weleens gehoord dat iemand er gehypnotiseerd door raakte. Maar misschien vinden ze het ook wel gewoon vermakelijk omdat het absurd is. Het is ergens ook choquerend, en ook wel een trigger, als een mens ‘dierlijk’ gedrag vertoont. Maar dat vind ik juist leuk, een beetje prikkelen en provoceren. Je kunt ervan zeggen wat je wilt: het is in ieder geval origineel. En grappig. Veel mensen lachen me uit, maar daar kan ik wel tegen. Sterker nog: mijn video’s zijn bedoeld om mensen aan het lachen te maken. Daarom bewerk ik ze vaak met muziekjes en effecten om het er nog net wat smoother uit te laten zien.”
Minder soepel
“Mijn familie en vrienden staan gelukkig allemaal achter me. Ze vinden het cool wat ik doe. Mijn familie moedigt me ook aan om ermee door te gaan. Ze zijn trots op me dat ik op jonge leeftijd in de schijnwerpers sta met iets unieks. En ze vinden het knap dat ik de negatieve kritiek naast me neer kan leggen. Ik ben er gaandeweg achter gekomen dat ik het editen van video’s leuk vind, dus misschien ga ik me daar verder in ontwikkelen. Ik denk niet dat ik altijd zal blijven springen, al ga ik er voorlopig nog niet mee stoppen. Daar vind ik het nu nog te leuk voor. Maar ja, met de jaren word ik natuurlijk minder soepel. En ik kan me voorstellen dat je met een baan weinig tijd hebt voor dit soort dingen. Op een dag ben ik het misschien wel ontgroeid, wie weet. Al zijn er in de jumping like a horse-community ook volwassenen die zich er nog steeds volop mee bezighouden. Ik wil sowieso onderdeel van de community blijven, of ik het nu zelf nog doe of niet. Want het zijn stuk voor stuk bijzondere en unieke mensen. Die wil ik in mijn leven houden en ze aanmoedigen om zichzelf te durven zijn en zich te laten zien. Ik wil ze de aanmoediging geven die ik zelf ook heb gekregen. Want dat heeft mijn leven verrijkt en me meer zelfvertrouwen gegeven. Dat wens ik anderen ook toe.”
Tekst: Yvette Bax | Beeld: Ava Vogel
