It’s a mad world, de modellenwereld. Maar sommige dingen zijn écht knettergek. Maddy, Frederique, Maaike, Dian en Esther doen een boekje open.
Maddy Hayes: "Toen ik naar New York verhuisde om daar aan de slag te gaan als model, zou mijn agency een appartement voor me regelen. Maar om de een of andere reden was dat niet gebeurd. Na wat overleg gaven ze me een adres waar ik tijdelijk zou kunnen verblijven. Toen ik bij het appartementencomplex aankwam, werd ik door een meisje opgehaald en mee naar boven genomen. Toen de lift op de 41e verdieping stopte en we voor de voordeur stonden, draaide ze zich om en zei ze tegen me: “So you do know we’re sharing a bed, right?” Ik slikte en zei dat ik daar niet van op de hoogte was. Het bleek een heel klein appartement te zijn, met één klein tweepersoonsbed. Ik was not amused, maar op dat moment te moe en te jetlagged om te protesteren. En nu ben ik blij dat ik dat niet heb gedaan, want we zijn uiteindelijk supergoede vriendinnen geworden!”
Frederique van Riet: "Het meest bizarre wat ik óóit heb meegemaakt, is dat ik na een fitting in Shanghai drie dagen werd opgesloten in mijn hotelkamer. Ze vonden dat ik te dik was en dachten dat ik, als ik in mijn hotelkamer zou blijven en niet zou eten, wel een paar kilo af zou vallen. Er hield zelfs iemand de wacht op de gang. Kun je het geloven? Hoe bizar! Ze lieten me er alleen uit om naar de fittings te gaan en verder mocht ik nergens heen. Uiteindelijk ben ik uit het raam geklommen en via een brandtrap naar beneden gegaan. Om McDonald’s te scoren!”
Maaike Helmer: "Tijdens de casting voor een show van een internationaal bekende fashiondesigner, moesten we in huidkleurige bodystockings de catwalk over. Het onhygiënische was, dat er slechts twee bodystockings waren… voor ruim veertig modellen! Die gingen dus van hand tot hand. Sommige meiden droegen geen ondergoed. Niet zo fris dus. Maar de designer was zó groot, dat niemand ook maar dácht aan weigeren. De betreffende ontwerper verkoopt zo ongeveer de duurste kleding ter wereld, dus het was wel ontnuchterend om te ontdekken dat het er achter de schermen zo aan toegaat. Goddank had ik overigens zelf wel een huidkleurige string aan die dag, die ik aan mocht houden. Voelde het toch íets minder vies.”
Benieuwd naar de andere verhalen? Haal dan nu snel de nieuwste Grazia in huis!
Tekst: Yvette Bax Beeld: BSR
