Real life: ‘Ik heb een hekel aan mijn stiefdochter’

Geen goede moeder dochter relatie...

Nadine* (33) kan de dochter van haar vriend niet uitstaan. “Eerlijk? Ik wou dat ze nooit was geboren.”

Stiefmoeder

“Ik ben er niet trots op en ik doe mijn stinkende best om het te onderdrukken, maar elke keer als ik mijn stiefdochter zie, word ik woest. Ze is geen rotkind, maar toch erger ik me vreselijk aan haar. Toen ik mijn vriend Maas* vier jaar geleden leerde kennen, vertelde hij meteen dat hij een dochter had, waar hij als co-ouder voor zorgt. Ik heb altijd geweten dat ik zelf moeder wil worden, mijn nichtjes en neefjes; ik ben gek op ze. Een beetje oefenen als stiefmoeder, daar draaide ik mijn hand niet voor om. Dacht ik. Toen hij zijn dochter na drie maanden aan mij voorstelde, deed ik er alles aan om een goede band met haar te krijgen. Ik haalde haar op uit de naschoolse opvang als Maas geen tijd had, we bakten samen cupcakes en ik las voor en speelde spelletjes. Het leek allemaal goed te gaan, maar diep vanbinnen wist ik: ik vind dit gewoon helemaal geen leuk kind."

Prinsessengedrag

“Dat komt niet alleen omdat Maas haar altijd op de eerste plaats zet. Maar goed, dat is de bloedband, zo gaat dat nu eenmaal tussen ouders en kinderen. Wel heb ik er moeite mee dat hij alles doet uit schuldgevoel. Vanwege het mislukken van de relatie met haar moeder compenseert hij veel, zo niet alles. Zijn dochter komt niet alleen op de eerste plaats, maar ze mag ook alles bepalen: van wat we eten tot naar welke film we kijken. Ze is inmiddels bijna negen jaar, maar lijkt soms nog een kleuter. Ze hoeft hem maar aan te kijken met die puppyblik en hij doet alles voor haar. Papa strikt haar veters, smeert haar boterham, hij veegt nog nét haar billen niet af. Ik ben zelf heel anders opgevoed en dat prinsessengedrag vind ik echt onuitstaanbaar; mijn mening daarover steek ik niet onder stoelen of banken. Dat zorgt vaak voor pittige discussies, want ik mag me van Maas niet met de opvoeding bemoeien. Want ‘het is niet mijn plek en ik ben zelf geen moeder’."

"Hij vindt me te negatief. Dat alles doet onze relatie allemaal geen goed. Als Maas mij een kus geeft of me even vastpakt, kruipt zij er altijd meteen tussen en krijgt ze alle aandacht, het krengetje. Ik zie hoe geraffineerd ze is. Dat hij daar een blinde vlek voor lijkt te hebben, maakt me zo boos. Soms schaam ik me voor mijn emoties, dan wil ik zo graag dat leuke samengestelde gezin zijn en baal ik ervan als het toch niet lukt. Als zijn vriendin wil ik uiteraard op de eerste plaats komen, of op zijn minst op een gedeelde eerste plaats. Zo gek is dat toch niet? Ik voel me als een soort huisgenoot als ik bij die twee ben, niet als een volwaardige partner waar ook rekening mee moet worden gehouden. En ik voel me al helemaal geen stiefmoeder, daar zorgen ze met zijn tweetjes wel voor. In de afgelopen jaren heb ik een stapje terug gedaan, ik probeer mijn afstand te bewaren.”

Uiterlijk vertoon

“Maar er speelt nog iets anders, ik vind zijn dochter ook eigenlijk een irritant wezen. Hoe hard ik ook probeer om iets leuks of schattigs aan haar te ontdekken, ze doet me altijd zó denken aan haar moeder. En die moeder vind ik echt een vreselijk mens. Ze staat voor alles waar ik een hekel aan heb: praat met een babystemmetje en in verkleinwoordjes en ze overdrijft, in alles. Haar leven draait om uiterlijk vertoon en status. Ze verwacht dat iedereen altijd meteen voor haar klaar staat als zij dat wil. Ze is gewoon een enorme diva, en dat gedrag draagt ze over op haar dochter. Die is nu al in alles een kopie van haar moeder, van de rollende ogen en de handgebaartjes, tot haar fascinatie voor alles wat glimt en glinstert. Ze is negen en tuit nu al haar lippen voor een selfie op Instagram, druk met het aantal likes dat ze krijgt. Dat kan ik haar niet kwalijk nemen, maar ik doe het toch."

"Er is ook geen ontkomen aan; elke avond dat ze bij Maas is, moet er gebeld worden met de moeder. Niet gewoon een belletje, nee, er wordt zeker een half uur gefacetimed. Ik maak me dan onzichtbaar en sluit me op in de badkamer of de slaapkamer. Kokend van woede dat Maas dit allemaal maar toelaat. De ex en ik hebben elkaar nu een paar keer ontmoet, maar vriendinnen gaan we niet worden, dat is duidelijk. Ik vind alles aan haar fake. Het is heel erg lastig om dat gevoel los te laten als ik die kopie van haar op de bank zie zitten. Maas en ik hebben een latrelatie, ik merk dat ik er steeds vaker voor kies om thuis te blijven als zijn dochter komt. Of ik maak afspraken buiten de deur en kom pas terug na haar bedtijd. "

"Soms is hij dan bij haar in slaap gevallen, bij mij schieten de tranen op zo’n moment in de ogen. Niet omdat ik het zo aandoenlijk vind, maar van boosheid. Ik wil zelf graag een kind, het liefst met Maas, want ondanks alles vind ik hem de allerleukste man die ik ken. Ik vind hem zelfs een goede, lieve vader, ook al verwent hij zijn dochter tot op het bot. Op de dagen dat we met zijn tweetjes zijn maakt hij zo veel goed. Dan hebben we het echt leuk samen. Toch denk ik steeds vaker na over opstappen, een man te zoeken zonder vervelende ex en een diva als dochter. In alle eerlijkheid, ik wou dat dat ze nooit geboren was. Dat zou onze toekomst samen een stuk makkelijker hebben gemaakt.”

*namen zijn gefingeerd

Tekst: Sara Luijters Beeld: IStock

Laatste nieuws