Eind deze maand is de docu Jolene te zien, over het heftige leven van de 36-jarige Jolene. "Ik had standaard een make-upkit in mijn tas om de blauwe plekken te kunnen verbergen."
"Ik zat altijd al in de gevarenzone. Mijn ouders ontmoetten elkaar als tieners in de drugsscene en hebben mij gemaakt toen ze samen in een afkickcentrum zaten. Mijn vader gebruikte álles, van heroïne tot coke en alcohol. Mijn moeder was verslaafd aan heroïne sinds haar vijftiende. Vlak voordat ze mij kreeg, kickte ze af. Er zat zo veel woede in mij, ik maakte als peuter al alles kapot. Continu was er kortsluiting in mijn kop. Ik denk dat het kwam door mijn valse start, ik was er heilig van overtuigd dat niemand van me hield. Mijn hoofd sloeg ik tot bloedens toe stuk tegen de muur. Ik heb nog steeds allemaal kleine littekentjes op mijn hoofdhuid door alle hechtingen."
Pijn is fijn
"In de puberteit werd het nog erger. Ik ging naar hardcorefeesten met de jongens uit de buurt, gebruikte drugs en dronk veel. Ik brak in – gewoon voor de kick – en bleef ’s nachts vaak weg. Ik leefde op adrenaline en ging in no time van nul naar honderd. Vechtpartijtjes vond ik heerlijk. Angst kende ik niet. Ik stond mijn mannetje, mensen waren bang voor me. Bovendien, pijn was goed. Als mijn handen bloedden, doordat ik een ruit had ingeslagen, voelde ik niets dan kalmte."
"Op mijn vijftiende werd ik zwanger. Per ongeluk, natuurlijk. Ik besloot het te houden, dat moederinstinct was er meteen. Toen mijn dochter was geboren, werd ik iets rustiger. Op mijn twintigste kreeg ik een tweede dochter. Van de relatie met haar vader, die vijf jaar duurde, weet ik niet veel meer. Verdrongen. Wel herinner ik me dat ik standaard een make-upkit in mijn tas had om de blauwe plekken te kunnen verbergen. Soms was ik bang dat hij mijn kop in elkaar zou trappen."
Mishandeld
"Ik ben door veel exen mishandeld. Ze pasten bij mijn zelfhaat: sla me dan, doe maar, hárder! Mijn laatste ex was het gevaarlijkst. Op een dag werd ik wakker, dacht ik aan mijn dochters en besefte ik: we moeten weg. In die tijd werd ik al gefilmd voor de docu over mijn leven. In de docu is te zien hoe ik inzie waar mijn pijn vandaan komt, waarom ik altijd slechte relaties had."
"Een definitief keerpunt kwam toen mijn dochter, die nu acht jaar is, aan mij vroeg: ‘Mama, hoe zou jij het vinden als jouw moeder hooligan zou zijn?’ Toen dacht ik: shit, ik moet veranderen. Dit leven zou mijn dood worden."
Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of HIER via Blendle.
