“Ik verleid mannen om te testen of ze vreemdgaan”

Jennifer (30) bevestigt vermoedens. Ze versiert mannen in opdracht van hun partner om te bewijzen dat ze vreemdgaan."Toe...

Jennifer (30) bevestigt vermoedens. Ze versiert mannen in opdracht van hun partner om te bewijzen dat ze vreemdgaan.

“Toen ik dit werk net deed, schaamde ik me als ik een gebonden man verleidde. Ik voelde me vies als ik ze kuste en schuldig als hun vrouw de scheiding aanvroeg. Maar inmiddels voel ik dat niet meer zo. Ik kan het nu heel goed relativeren. Mijn werk bestaat uit het zoeken naar bevestiging van vermoedens. Vermoedens van vrouwen die hun man ervan verdenken vreemd te gaan, om precies te zijn. Natuurlijk komt er niet altijd sex bij kijken. Het afgelopen jaar heb ik zo’n 35 mannen ‘getest’ en met ongeveer een derde daarvan heb ik sex gehad. Het ligt ook een beetje aan mijn opdrachtgever. Als zij het ultieme bewijs willen, vragen ze me – als de situatie daarom vraagt – all the way te gaan. Dat is uiteindelijk de enige manier om zeker te weten dat hun man het niet bij flirten of desnoods wat zoenen laat. Tegenwoordig ben ik trots op wat ik doe. Het voelt goed dat ik andere vrouwen kan helpen om hun vreemdgaande partner te betrappen. Natuurlijk is het pijnlijk om te ontdekken dat hun vermoedens op waarheid berusten, maar bijna altijd zijn ze me dankbaar. Door mij weten ze eindelijk waar ze aan toe zijn. Vaak is dat net het laatste zetje dat ze nodig hebben om voor zichzelf te kiezen.”

Gat in de markt

“Mijn succesfactor is verontrustend, vind ik. Er is geen man die ik niet zover krijg om me minimaal te zoenen. Hoewel ik word betaald om mannen te verleiden en met ze naar bed te gaan, voel ik me absoluut geen escort of prostituee. Het is mijn verantwoordelijkheid om te ontdekken of een man trouw is of niet. Als ik daarvoor met hem naar bed moet, zie ik dat als onderdeel van mijn werk. Geen enkele vrouw verdient het om te worden bedrogen. Het is mijn taak om te zorgen dat zo min mogelijk mannen daar ongestraft mee wegkomen.”

“Hoe ik op dit idee kwam? Een paar jaar geleden las ik het boek De mannentester van Heleen van Royen. De hoofdpersoon Victoria deed hetzelfde werk als ik. Een gat in de markt, vond ik. Het kwam ook op het juiste moment voorbij: ik had net een punt gezet achter de relatie die ik vanaf mijn zeventiende tot mijn zesentwintigste had. Er was niets dramatisch voorgevallen, we waren gewoon uit elkaar gegroeid. Ik had me veel te jong vastgelegd. Maar ja, als je er middenin zit, merk je zoiets nooit. Toen het uit ging, had ik heel wat in te halen. Ik had nooit een wilde periode doorgemaakt en wilde mezelf ontdekken. Ik had in een vacuüm geleefd. Al die tijd had ik zelfs niet naar een ander gekeken, maar nu waren mijn ogen geopend. Ineens zag ik dat mannen me aantrekkelijk vonden. Ik merkte dat ik een bepaalde macht over ze had, dat ik ze kon bespelen. Daar genoot ik van. Ik heb dus, anders dan mensen misschien zouden denken, zelf geen nare ervaring met een man die me heeft bedrogen. Dan zou ik dit werk ook niet goed kunnen doen. Nu kan ik er heel objectief in staan, zonder dat mijn eigen emoties de zaken vertroebelen.”

Het hele verhaal lees je in de nieuwe Grazia of voor €0.49 hier via Blendle.

Tekst: Vivienne Groenewoud, Beeld: Istock

Laatste nieuws