Je eicellen in laten vriezen voor later. Zo’n tweehonderd vrouwen kozen hier vorig jaar voor, een verdubbeling vergeleken met de jaren ervoor. Deze vrouwen hebben er veel geld én een zware behandeling voor over. ‘Straks wil ik een kind en lukt het niet meer.’
Onderzoek
Het zijn vooral hoogopgeleide vrouwen uit de Randstad die besluiten om hun eicellen in te laten vriezen. Dat blijkt uit eigen onderzoek van Grazia’s freelance journalist Cindy Cloïn onder de veertien fertiliteitsklinieken in Nederland met een eigen laboratorium. Sinds 2011 is ‘social freezing’, het invriezen van eicellen op sociale indicatie, in Nederland toegestaan.
Het was al sinds 2006 mogelijk om eicellen in te laten vriezen op medische indicatie, bijvoorbeeld als een jonge vrouw een behandeling tegen kanker moet ondergaan. “We vonden het belangrijk dat we vrouwen die om andere redenen nog niet aan hun kinderwens toekomen, deze mogelijkheid kunnen bieden”, zegt Annelies Bos, gynaecoloog bij het UMC Utrecht. “Een vrouw is maar een beperkte periode in haar leven vruchtbaar en het geeft rust als je weet dat je je goede eicellen kunt bewaren.”
Wel een kinderwens, geen man
In 2018 volgden 188 vrouwen een behandelingstraject bij één van de acht klinieken die ‘social freezing’ aanbieden. In 2016 waren dat nog geen honderd vrouwen. De artsen kunnen niet verklaren waarom er opeens meer vraag is naar de behandeling. “De belangrijkste reden voor vrouwen blijft geen partner hebben en dat ze graag samen met iemand een kind zouden willen krijgen”, zegt Bos.
“Het zijn allemaal vrouwen die er goed over hebben nagedacht. Zelden of nooit is een flitsende carrière de reden.” Boven de 35 jaar neemt de vruchtbaarheid van vrouwen in rap tempo af. Door eicellen in te vriezen, kunnen zij hun vruchtbare periode ‘oprekken’. Vrouwen mogen tot ze vijftig jaar zijn hun eicellen uit de vriezer gebruiken om hier zwanger mee te worden.
Lees ook: Onderzoek: van jarenlang de pil slikken word je geheugen beter ontwikkeld
Droomoplossing
Ingevroren eitjes geven rust, maar je moet er wel wat voor over hebben. De groei van de eicellen wordt gestimuleerd met hormoonmedicatie en na een paar weken worden ze uit de eierstokken ‘geoogst’ via een punctie. Er zijn zo’n twintig eicellen nodig om een goede kans te maken op een baby. Om dit aantal te halen, zijn vaak twee of drie behandelcycli nodig. Eén cyclus kost gemiddeld 4000 euro. Danielle (37) overwoog drie jaar geleden haar eicellen te laten invriezen.
“Ik was 35 jaar en had net een vriend. We waren samen nog niet aan kinderen toe, maar ik was ook bang dat het niet meer zou lukken als we ooit aan kinderen wilden beginnen. Het invriezen van mijn eicellen leek een soort droomoplossing.” Ze bezocht een bijeenkomst en kreeg onderzoeken in het UMC Utrecht. “Het werd me al gauw duidelijk dat het een zwaar traject zou worden. Ik zag vooral op tegen de stimulatie met hormonen, een enorme aanslag op je stemming en je dagelijkse leven. En dat niet één cyclus, maar misschien wel drie of vier cycli in mijn geval, omdat je het liefst ruim twintig eicellen laat invriezen, wil je kans maken op een baby.”
Geen garantie
Het prijskaartje van zo’n 10.000 euro was hoog, maar voor Danielle aanvankelijk geen reden om het niet te doen. “Ik vond het vooral moeilijk dat je geen garantie hebt. Al heb je 24 eicellen in de vriezer, het kan op niks uitlopen. De kans om op je 38e natuurlijk zwanger te worden, is nog altijd groter dan met ingevroren eicellen.” Om die reden zag ze er op het laatste moment alsnog vanaf en besloot ze eerst nog een paar jaar te wachten. Emma (38) liet vorig jaar wél haar eicellen invriezen. “Toen mijn zusje vertelde dat ze zwanger was, gebeurde er iets bij mij. Ik heb een fijn leven, doe van alles, heb leuk werk. Een kind zou er prima bij passen, maar alleen ontbreekt die leuke man waar ik dat mee zou willen. ‘Opeens’ was ik 36 jaar en vroeg ik me af of het nog wel zou gaan gebeuren. Ik voelde de druk.”
Lees ook: 'Zwangere' celebs, is het een pr-stunt?
Bont en blauw
Ze ging naar het ziekenhuis en besloot na lang wikken en wegen dat ze de behandeling en het geld ervoor over had om later geen spijt te krijgen. “Ik moest een paar weken hormooninjecties in mijn buik zetten om de eicellen te laten groeien. Ik heb niet van de daken geschreeuwd dat ik dit traject deed, maar mijn ouders wisten er wel van. Ze zijn ook mee geweest naar het ziekenhuis voor de punctie. Uiteindelijk heb ik drie cycli doorlopen en achteraf viel het me behoorlijk mee. De kosten vielen veel lager uit dan ingeschat was, en er zijn negentien eicellen ingevroren.”
Emma vindt het een bijzonder idee dat uit deze eicellen ooit een kindje kan groeien. “Ik weet natuurlijk niet of het gaat gebeuren. Wat als ik die leuke man pas over vijf jaar tegenkom en we besluiten na een jaar kinderen te willen? Dan ben ik 45 als er een baby wordt geboren. Vind ik dat nog een leeftijd om moeder te worden? Ik weet het niet. Maar voorlopig ben ik blij dat mijn eitjes zijn veiliggesteld.” Danielle beviel een paar maanden geleden van een zoontje, na een zwangerschap die op natuurlijke wijze tot stand kwam. “Ik ben dolblij dat het gelukt is. Toch blijf ik het belangrijk vinden dat de mogelijkheid er is voor vrouwen om hun eicellen in te vriezen. Het is fijn dat we tijd kunnen kopen.”
Tekst: Cindy Cloin Beeld: IStock
