Journalist en dating columnist Justin Myers, van theguyliner.com en het boek The Last Romeo, vindt dat je Tinder niet overal de schuld van kunt geven. ‘Verbreed je criteria eens op datingapps. En laat af en toe het toeval weer een keertje binnen.’
Vermoeiend, hé? Dat swipen, berichtjes sturen en de zekerheid dat de 1,90 m lange creatieveling Ben (34) in het echt een 40-jarige accountant van 1,70 m blijkt te zijn die alleen creatief is met de waarheid. Datingapps zijn de natuurlijke habitat van de sociopaat en de pathologisch leugenaar, die je blijven lastigvallen met de vraag waarom je geen antwoord geeft, of wiens profielfoto zó oud is dat je denkt dat hij zijn vader op date heeft gestuurd. Ongemakkelijke gesprekken, verzoekjes om naaktfoto’s en botte opmerkingen als je daar niet aan voldoet. Om nog maar te zwijgen over de dates zelf: twee uur luisteren naar iemands levensverhaal, om hem te blokkeren zodra je ein-de-lijk in de taxi terug naar huis zit. Ach, wat maakt het ook uit, de meeste mensen blijven toch niets meer dan gewoon een gezicht op een scherm.
Ongeduld
Sinds wanneer is daten zo mechanisch en koud? Het moet wel door die apps komen, toch? Die enorme stroom aan potentiële dates heeft ons lui en verwend gemaakt. Het doorzoeken van een datingapp is iets wat we doen wanneer we ons vervelen. Het is een simpel tijdverdrijf geworden. Als iemand niet bij je blijkt te passen, weet je dat er nog genoeg anderen in de startblokken staan, dus we doen er niet zo moeilijk over. Wat is er gebeurd met romantiek, iemand proberen te veroveren? Zou het niet veel beter zijn als we mensen op de ouderwetse manier ontmoeten? Al weten we bijna niet meer hoe dat gaat. Hoe was het om af te spreken met iemand in de tijd dat de technologie daten nog niet had verpest, nog niet tot een saaie transactie had gemaakt? Tja, we kunnen helaas niet terug naar de vorige eeuw. Maar dat is ook niet nodig, want ik heb nieuws voor je. Misschien moet je wel even gaan zitten voor het geval dat je gaat flauwvallen. De techniek is namelijk niet het probleem… Dat ben jij zelf! Wij zijn het, de mensen. Apps creëren dit gedrag niet: ze geven ons het perfecte excuus om ons te gedragen als eikels. Meestal heb je een probleem en om dat op te lossen, doet iemand een uitvinding. Maar wat betreft daten was er geen probleem. Er was enkel onze luiheid en ongeduld. “Ik heb het veel te druk om tijd te besteden aan het beter leren kennen van iemand”, zeggen we. “Liever vel ik meteen een oordeel na het zien van een foto.” Hoewel dit niet echt wereldschokkend is – we gaan in een bar ook in eerste instantie op het uiterlijk af – hebben apps ons meer macht gegeven. Te veel macht misschien, die ons naar het hoofd is gestegen.
Crappy gedrag
Denk maar eens aan zogenoemde digital datingtrends, zoals ghosting. Heb je gemerkt hoe deze termen vooral nieuwe manieren zijn om te zeggen dat we ons crappy gedragen? Daar zijn we inmiddels al behoorlijk goed in geworden hoor, geloof mij. Ghosting lijkt een actuele ontwikkeling in een wereld waar we continu bezig zijn met communiceren en niet begrijpen waarom iemand niet direct op ons reageert. Maar het was er toch echt al toen Ug de holbewoner besloot dat hij geen zin meer had om te jagen en verzamelen voor zijn familie en vluchtte naar de bergen, om zichzelf te vinden tussen de wollige mammoeten. Als Ug in 2018 zou leven, dan had hij vast een heel saai blog en zou in zijn Tinder-bio staan: ‘Ik hou niet van commitment of eindeloze gespreken die nergens heengaan. Oké? Thanks.’ Dit is wie we zijn en wie we altijd al zijn geweest.
Jouw ideaalbeeld
Als je mensen zo gemakkelijk kunt blokkeren of negeren op de datingapps, waarom zou je je dan zorgen maken over de gevoelens van een ander? Je tijd is waardevol en die wil je niet verspillen aan iemand die niet De Ware is, toch? Met meer keuze stijgt ook de druk. Je wilt wel iemand die écht leuk is. Bovendien geven social media je vaak een vertekend beeld van mensen. Het perfecte Instagram- koppel dat continu aan het sapkuren is, op zonnige stranden, met de ene na de andere perfecte foto, bijvoorbeeld. Vroeger waren dat je stomme buren, die op leukere vakanties gingen dan jij en die luidruchtige sex hadden: alleen irritant voor de mensen die dichtbij ze woonden. Maar door onze technologie zie je dagelijks tientallen mensen van wie je vaak helemaal een verkeerd (meestal te mooi) beeld hebt. Toch vergelijk je je potentiële date met deze Instagram- mensen, leg je de lat hoog en wijs je iedereen af die niet aan jouw ideaalbeeld voldoet. Tja… Dus misschien moeten wij zélf veranderen. Moeten we stoppen met de datingapps de schuld te geven van ons date-leed. De manier waarop we datingapps gebruiken, met strikte criteria gebaseerd op filters als leeftijd, afstand of oogkleur, zorgt ervoor dat we niets meer aan het toeval overlaten. Terwijl dat een mooi en interessant concept is. Afgelopen zomer, klaar met het idee om mannen te negeren als ze niet perfect waren, begon ik met het zeggen van ‘ja’. Niet dat het altijd een succes was – ik heb eindeloos veel uren doorgebracht met mannen die me dingen wilden leren over wijn, wielrennen, barbecueën of andere dingen waar ik geen zin in had – maar ik heb ook interessante, leuke mannen ontmoet die ik anders nooit had gesproken, omdat ik die genegeerd zou hebben op basis van mijn oppervlakkige criteria. Liefde op het eerste gezicht is een leuk idee, maar er valt ook wat te zeggen voor het langzaam ontwikkelen van een band met iemand, in plaats van het meteen weg te swipen, eh af te schrijven.
Een toevallige date
Wanneer je ze eerlijk en met empathie gebruikt, kunnen datingapps je leven veranderen: ze helpen je om meer over jezelf te leren. Ja, block de eikels en ja, houd de controle over wie je wanneer spreekt. Maar laat de apps niet jou de kans op een geweldige, toevallige date afnemen. Verbreed je criteria, waag eens een gokje, stop met zoeken naar die mythische soulmate. Filter minder op uiterlijk – de meeste extreem knappe mensen zijn toch evil – en meer op intuïtie. Breng het random element terug in dating en herinner je dat leven niet alleen een Insta- story is, met de rest van de wereld als figurant. Vertel de waarheid en gebruik je empathie, dan kan technologie je grootste vriend zijn. O, en mannen, leer nou eindelijk eens dat liegen over je lengte al-tijd uitkomt.
