Wat hebben Halle Berry, Chrissy Teigen, Ryan Reynolds en Arie Boomsma met elkaar gemeen? Ze kregen allemaal de toorn van de moedermaffia over zich heen.
Niet door de beugel
Ryan Reynolds die zijn kind in een babydrager had geknoopt. Lieke van Lexmond die met haar zoontje op de fiets zat. Een hoogzwangere Pink die een decafé dronk. Halle Berry die besloot haar kinderen op Instagram buiten beeld te laten. Blogger Constance Hall die op haar telefoon keek net na de geboorte van haar zoon Raja. Steeds als celebrities of bloggers op social media iets doen of laten met hun kinderen wat niet door de beugel kan volgens sommigen, worden ze belaagd door de moedermaffia. Moeders die zich met extreem negatieve comments bemoeien met de opvoeding van anderen. Waar het in die comments op neerkomt: anderen doen het helemaal verkeerd. Nog een paar voorbeelden? Mila Kunis, borstvoeding gevend in het openbaar. Beyoncé met een wijntje, een paar weken nadat ze van haar tweeling was bevallen. En Chrissy Teigen die met haar dochter van de glijbaan ging. Fout, fouter, foutst.
Ongeschreven regels
De moedermaffia – ook momshamers genoemd – wordt omschreven als een groep (parttime) werkende moeders die op het schoolplein of op social media anderen wel even vertellen hoe ze hun kinderen moeten opvoeden. De beste voorbeelden vind je in de ongekend populaire tv-serie De Luizenmoeder. Of het nou gaat over over het gebruik van een speen, een draagzak, de schoolpleinregels of het traktatiebeleid: vooral ouders die het in de ogen van de moedermaffia anders doen, krijgen te maken met extreme bemoeizucht.
In de praktijk zijn dat vaak ouders die een carrière hebben, of een aangeboren laissezfaire-houding. Mensen die zich niet aan de ongeschreven regels houden. In Amerika liet de uitkomst van een onderzoek door de Universiteit van Michigan zien dat zes op de tien moeders weleens te maken heeft gehad met momshaming. Meer dan 60 procent daarvan zegt dat ze vooral ongevraagd advies krijgen van anderen, advies waar ze niks mee kunnen. Het maakt 42 procent van de moeders onzeker over de eigen opvoedkundige vaardigheden.
Onder de gordel
Wie online enige volgers heeft, is voor de moedermaffia een makkelijke prooi. En daardoor moeten bekende Nederlanders en Instagrambloggers het regelmatig ontgelden. Neem Lieke van Lexmond, die zelfs twee keer een storm van kritiek over zich heen kreeg. De ene keer omdat ze haar jongste zoon Zef volgens critici verkeerd in de draagzak had zitten. De andere keer omdat ze met zoontje Vik in een draagdoek door Amsterdam fietste. Vanwege alle commotie die er op Instagram ontstond, haalde ze het bericht offline. Naar eigen zeggen was ze het helemaal zat. “Hou toch op met dat commentaar. Bemoei je met je eigen leven”, zei ze er over in het AD. Vrijwel hetzelfde gebeurde met Arie Boomsma toen hij een foto postte van zijn bijna blote dochter met emoji’s op haar borst. Dat veroorzaakte zoveel ophef dat het de landelijke media haalde.
Opvoedmaniakken
Maar waar komt dit nieuwe fenomeen – dat in de tijd van onze moeders nog niet bestond – vandaan? Vala van den Boomen, chef-redactie bij onlinemagazine Me to We: “Sommige moeders van nu zijn gewoon hysterische opvoedingsmaniakken. Vroeger kreeg je kinderen min of meer in de schoot geworpen. Het overkwam je. En als je het voor elkaar kreeg om ze groot te brengen, dan had je dat goed gedaan. Tegenwoordig zijn de meeste kinderen gepland. En daarmee worden ze ook een prestigeobject. Ze móéten lukken. Op social media en internet valt er van alles te lezen en delen over het ouderschap, en zo ontstaan er vanzelf kampen: attachment parenting, unconditional parenting, natuurlijk opvoeden, ga zo maar door. Het lijkt tegenwoordig wel alsof je een kamp móét kiezen. Die moeders raken zo thuis in hun stroming dat ze ervan overtuigd raken dat er geen andere manier meer is.”
Tekst: Suzanne Arbeid Beeld: BSR
