Yolanthe Cabau is 'lichaam meer gaan waarderen' na heftig ongeluk

Hoe gaat het met je?

“Goed. Ik ben nog steeds niet honderd procent hersteld van mijn ongeluk, maar met waar ik vandaan kom – verlammingsverschijnselen en niet kunnen lopen – ben ik superdankbaar met wat ik nu weer kan. Ik ren en sport weer. Door mijn ongeluk realiseer ik me hoe kwetsbaar we zijn als mensen. Elke ochtend werd ik verdrietig wakker en dacht ik: was het maar een nachtmerrie. Totdat ik de situatie accepteerde. Ik ben mijn lichaam meer gaan waarderen. Ik vraag nog steeds veel van mezelf, maar ben wel veel liever voor mezelf geworden. Het is oké als ik niet alles kan doen, niet altijd in control ben. Ik leer daarin nog steeds elke dag.”

Dat sluit ook mooi aan bij je rol in de film Perfectly Imperfect, die vanaf 6 november in de bioscoop draait.

“De film stelt de vraag wat perfectie is. Waarom leggen we de lat zo hoog voor onszelf? En waarom laten we anderen bepalen wanneer je goed genoeg bent? Vrouwen moeten aan zoveel verwachtingen voldoen – een geweldige moeder én partner zijn én die carrière – terwijl niet alles perfect kan zijn. Mijn personage Nicky worstelt heel erg met zichzelf. Ze kan geen kinderen krijgen en denkt dat ze zonder nooit goed genoeg is. Ze probeert zichzelf te bewijzen door een succesvol model te zijn. Ze is heel streng voor haar lichaam, eet bijna niet, vlucht in drugs en stoot iedereen van zich af. Toen ik het script las, vond ik haar gedrag heftig, maar tegelijkertijd begreep ik ook haar pijn. Ze is zo gekwetst dat ze niet meer vanuit liefde kan reageren. Ik ben die fase in mijn leven voorbij, maar ik denk dat alle vrouwen Nicky’s worstelingen herkennen.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wat maakt dat je 'ja' zei?

“Ik vond het een uitdaging. Op bepaalde vlakken herkende ik dezelfde pijn, maar Nicky is in hoe zij met haar problemen omgaat het tegenovergestelde van mij. Ze vlucht in drugs en gaat veel stappen. Ik heb nooit aan coke gedaan en onenightstands zijn ook niet des Yo’s. Ik dacht daardoor meer: iedereen gaat er zo anders mee om. Maar als je het uiteindelijk afpelt is de pijn waar we doorheen gaan hetzelfde. Ik ben natuurlijk actrice, zij is model, een ander vak, maar bij beide vinden anderen wat van je. Je wil het allemaal zo graag goed doen.”

Wat was herkenbaar voor jou?

“Haar pijn en onzekerheid. Voordat ik Xess kreeg, was het voor mij heel moeilijk om kinderen te krijgen. Daar heb ik vierenhalf jaar over gedaan. Die journey was heel intens, met veel tranen. Ik weet nog dat ik naast Wesley (Sneijder, red.) in bed lag en me afvroeg: ben ik wel goed genoeg voor jou? Kan ik je wel een kind geven? Misschien verdien je wel een andere vrouw die dat wel kan. Ondertussen kreeg ik in elk interview de vraag: ‘Wanneer komen de kinderen?’ En dat horen meer vrouwen, terwijl je niet weet waar ze mee dealen.”

In de film gaat het ook over zelfbeeld. Hoe was dat vroeger bij jou?

“Die periode dat ik in Milaan woonde, had ik een heel verkeerd zelfbeeld. Ik was hartstikke mager, at weinig en was superstreng voor mezelf. Ik wilde net zo slank zijn als de modellen daar, terwijl ik van mezelf meer curvy ben, met heupen en billen. Het komt denk ik vanuit trauma en pijn van vroeger. We vluchtten naar Nederland en ik wilde net zo ‘normaal’ zijn als de Nederlandse kinderen. Gelukkig heb ik sinds zeven jaar een balans gevonden. Nu maak ik me niet meer druk als het een keer twee kilo meer is.”

Wat heeft je geholpen om jezelf te omarmen?

“Heel erg terug naar binnen gaan, naar mijn angsten en vroeger, waar mijn onzekerheid vandaan kwam en dat durven aankijken. Dat analyseren, mijn gedachten opschrijven, journalen, mediteren, yoga, hiken, in de natuur zitten, bidden en dichterbij mezelf komen. Zelfliefde, dat is het, het beste medicijn tegen alles. Ik sta steeds meer in mijn kracht. Maar ook ik kan bij een beetje cellulitis denken: o nee. Het andere moment denk ik weer: het hoort bij mijn lichaam, ik ben een vrouw, it’s all good.”

Bekijk ook

Winning Wednesday: 2x 2 tickets voor Hairspray de Musical | Grazia

Een nieuwe woensdag, een gloednieuwe Winning Wednesday! Dit keer mogen we 2x 2 tickets voor de musical Hairspray weggeven in een plaats naar keuze.

In je serie stelde je jezelf kwetsbaar op. Waardoor durfde je dat aan?

“Ik heb er goed over nagedacht of ik hier wel klaar voor was. Maar ik wilde graag laten zien hoe mijn leven eruitziet, ook de moeilijke kanten. Ik hoef me nergens voor te schamen, ook ik ben maar een mens en maak fouten. Als moeder, dochter, zus, vriendin. Dat besef gaf me de kracht om me open te stellen. Ik heb nooit gezegd: leg de camera’s neer – dat was ook de afspraak met mezelf. Soms was het confronterend om mezelf terug te zien. Maar ik ben blij dat ik het heb volgehouden en niet ben gestopt wanneer het moeilijk werd, met mijn moeder of het ongeluk. Je ziet mij met een katheter en rollator. Ik ben trots dat ik het heb gedaan.”

Heb je nog dromen?

“Het lijkt me nog steeds fantastisch om ooit weer moeder te worden. Er zijn bepaalde delen van de wereld die ik nog graag wil zien, zoals Japan. En ik zou het heel gaaf vinden om een Narcos-achtige rol te spelen en om in Amerika meer te doen. Alleen is dat nu superlastig met mijn drukke agenda. Maar ik blijf altijd bigger dromen, dat geeft me een reden in het leven om er vol voor te gaan.”

Benieuwd naar het hele interview met Yolanthe? Je leest 't nu in de nieuwste Grazia!