Sofia pleegde abortus voor haar ex: 'Tijdens de ingreep dacht ik alleen maar: wat ben ik aan het doen?'

Onverwachte zwangerschap

Sofia: “Bel me niet meer. App me niet meer. Het is nu echt klaar tussen ons. Dat stuurde ik vlak voor Oud en Nieuw naar Marc. Na een zomer vol verwarring, verdriet en emotionele druk had ik eindelijk de kracht gevonden om een streep door onze relatie te zetten. En dat terwijl we twee jaar lang een mooie tijd hadden beleefd... Marc en ik woonden niet samen, maar zagen elkaar vaak bij mij thuis. Samen ergens naartoe gingen we zelden, dat wilde hij niet. En ik vond dat prima. Ik hield van mijn vrijheid. Het leeftijdsverschil van zeventien jaar en zijn vier kinderen bij meerdere vrouwen waren voor mij ook geen probleem. Ik kende zijn kinderen en had zelf ook een grote kinderwens, maar ik had me erbij neergelegd dat Marc gesteriliseerd was. Tenminste, dat zei hij, zodat we onbeschermde sex konden hebben. Totdat ik in de zomer van 2023 opeens zwanger bleek te zijn. Hoewel ik in shock was, voelde ik meteen: dit kind is meer dan welkom.”

Alles komt goed

“Marc was op dat moment op vakantie in Zuid-Frankrijk. ‘Met familie’, zei hij. Maar met wie hij precies was, hield hij vaag. Ik vroeg er wel naar, maar hij zei steeds dat hij ‘gewoon met familie weg was’. Dat was typisch Marc: gesloten en ongrijpbaar. Maar toch hield ik van hem. Omdat ik het nieuws niet voor me kon houden, besloot ik hem te bellen. Even was het stil toen ik zei dat ik zwanger was. Vervolgens hoorde ik hem mompelen: ‘Niet weer...’ Ik wist meteen dat hij zijn andere kinderen bedoelde. Die waren ook ongepland verwekt. Maar gelukkig klonk hij daarna milder. ‘We komen hier samen uit’, zei hij. ‘Ik laat je niet vallen.’ Later die dag appte hij: ‘Ik hou van je. Alles komt goed.’ Hij stuurde zelfs hartjes. Ik huilde van opluchting. Godzijdank, dacht ik. We gaan dit samen doen.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wisselende signalen

“Helaas was alles de volgende ochtend anders. ‘Je hebt het toch niet aan iemand verteld, hè?’ appte Marc. ‘Jawel’, schreef ik terug. ‘Aan mijn moeder.’ ‘Waarom?!’ stuurde hij boos. ‘Niemand mag dit weten!’ Ik snapte er niks van. Waarom moest mijn zwangerschap geheim blijven? Onze relatie was dat toch ook niet? We hadden elkaar via werk leren kennen en veel mensen wisten dat wij wat hadden. Het voelde alsof ik iets verkeerds had gedaan. Verdrietig vertelde ik het aan mijn vriendin. ‘Laat hem maar praten’, zei ze. ‘Jij wil al zo lang moeder worden. Dit is echt iets moois.’ Haar lieve woorden lieten me iets beter voelen, maar ondertussen bleef Marc appen. En steeds wisselde hij van toon. De ene keer gaf hij aan dat het goed was, terwijl hij de volgende keer appte dat het kind een vergissing was. Achteraf zie ik hoe manipulatief hij was. Maar toen wilde ik hem niet verliezen. Ik hoopte tegen beter weten in dat hij zou bijdraaien.”

Bekijk ook

Wat is retroactieve jaloezie en hoe kan het je relatie beïnvloeden? | Grazia

Retroactieve jaloezie is het onophoudelijk piekeren over alles wat je partner vóór jou heeft meegemaakt. Hoe deal je hiermee?

Aandringen

“Twee weken hield ik me staande, terwijl Marc me vanaf zijn vakantieadres bleef pushen. ‘Heb je al een afspraak voor een abortus gemaakt?’ appte hij bijvoorbeeld. En: ‘Je weet dat je dit moet doen, toch?’ Hij stuurde zelfs linkjes van abortusklinieken en probeerde me te overtuigen dat een baby niet in onze levens paste. Ik werkte in de muziekindustrie en met een kind kon ik volgens Marc een succesvolle carrière wel vergeten. Het klinkt misschien naïef, maar ik geloofde dat. Een kind krijgen leek me heel mooi en doodeng tegelijk. Kon ik dat allemaal combineren met werk? Toen Marc terug was uit Frankrijk, kwam hij bij me langs. Zonder knuffel of kus liep hij mijn huis binnen en ging aan tafel zitten. ‘Als jij dit kind houdt, moet je het alleen doen’, zei hij zakelijk. ‘Financieel, emotioneel, alles.’ Zijn blik was koud. Zo kende ik hem niet. ‘Maar het is toch óns kind?’ vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. ‘Jij wil dit, ik niet.’ Het gesprek voelde als een klap in mijn maag. Ik voelde me klein, in de war en heel alleen. Maar ik durfde niet voor mezelf te kiezen. Dit klinkt misschien raar, maar ik hoopte dat alles weer hetzelfde tussen Marc en mij zou worden als ik deed wat hij wilde. En dus maakte ik een afspraak bij een abortuskliniek. Binnen een paar dagen kon ik al terecht.”

Leeg en verdrietig

“Marc ging mee naar de afspraak en wachtte buiten. Een verplichte bedenktijd had ik niet. Tijdens de ingreep dacht ik alleen maar: wat ben ik aan het doen? Ik wilde het eigenlijk niet, maar overtuigde mezelf ervan dat het voor ons kindje beter was. Na afloop zette Marc me thuis af, daarna ging hij weer. Dagenlang hoorde ik niets van hem, totdat hij appte: ‘Goed dat je het hebt gedaan. Je bent een kanjer.’ Het kwam amper bij me aan. Ik voelde me leeg, verdrietig en enorm beschaamd. Aan mijn vriendin durfde ik het niet te vertellen. Ze was zelf zwanger en ik wilde haar niet verdrietig maken. Daarom zei ik na een paar weken dat ik een miskraam had gehad. Ze weet nog steeds de waarheid niet, iets waar ik me erg voor schaam.”

Klaar

“In de weken daarna zocht Marc steeds contact, maar ik had daar geen behoefte aan. Ik was boos om hoe hij me had behandelde. Hij smeekte om vergiffenis, maar ik zat in mijn eigen bubbel en probeerde alles te verwerken. Totdat hij na kerst ineens appte hoe het ging. Ik las het en voelde... niets. Ik besefte dat Marc niks meer voor mij betekende. Ik was klaar met hem en dat schreef ik ook. Dat hij niet meer reageerde, bevestigde alleen maar mijn gevoel: dit was de juiste beslissing. Inmiddels ben ik ruim een half jaar verder en het gaat goed met mij. Ik heb nog steeds spijt van de abortus, maar het is wat het is. Waarom Marc het kind niet wilde? Geen idee. Misschien had hij een ander. Of misschien was hij gewoon een klootzak. I don’t care. Wat ik wél weet: ik laat me nooit meer zo behandelen. Ik was niet dom, alleen hopeloos verliefd. En dat ga ik nooit meer met mezelf laten gebeuren...”

* Wegen privacyredenen zijn de namen van Sofia en haar ex gefingeerd. Hun echte namen zijn bekend bij de redactie.