Finale Echte Jongens op Safari 'moeilijk te verwerken' voor Sem van Dijk

Wachten op de finale

Sem van Dijk mocht zichzelf de allereerste finalist van Echte Jongens op Safari noemen. Terwijl de andere jongens, Tony, Roy, Nick en Melle, nog een halve finale te spelen hadden voor de laatste twee finaleplaatsen, had hij al zekerheid. Toch was dit niet per se heel relaxed voor hem. “Aan de ene kant wel omdat je al weet dat je in de finale staat, maar ik had een hele dag niks te doen. Het is relaxed, want je kan opladen, maar het is ook weer niet echt opladen omdat je al zo met de finale bezig bent", legt hij uit als we met hem bellen. "En die dag duurt dan zó lang natuurlijk."

"Ik heb die dag alleen maar gezeten en gelegen eigenlijk. Even een half uurtje bijslapen, want je slaapt daar heel slecht in de nacht, en een beetje proberen te lezen, wat ik eigenlijk nooit doe", vertelt hij over die dag. "Toen zij met die proef van de halve finale bezig waren, zat ik voor me uit te staren in spanning. Dat duurde ook nog eens zo’n twee uur."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Zelfverzekerd aan de start

Uiteindelijk stond Sem samen met Melle en Roy in de finale. Hoe hij zijn kansen van tevoren inschatte? "Ja, goed", zegt hij resoluut. "We zijn allemaal aan elkaar gewaagd en je weet nooit wat je gaat doen in de finale. Ik ben wel altijd heel zelfverzekerd met spelletjes. Ik wil altijd winnen en ik ga ook altijd voor de winst. Dus in die zin ga ik altijd gemotiveerd en zelfverzekerdheid een spel in", zegt hij. "Maar zij zijn ook niet voor niks in de finale gekomen, het zijn gewoon goede, slimme en tactische spelers."

Soepel door de finale heen

Tijdens de finale moesten Sem, Roy en Melle zoveel mogelijk selfies maken en daarmee munten verzamelen. "Ik vond het een leuke proef", blikt Sem terug. Toch was het voor hem geen gelopen race. "Ik stond al ver achter met munten en vroeg me af of ik nog wel kans maakte, maar het ging eigenlijk best wel soepel. Ik had er echt een goed gevoel over." Hij kreeg dan ook hulp van locals. "Ik had daar een groep van zo’n vijf à zes man die mij probeerde te helpen."

Sem ging razendsnel door de opdrachten heen en kwam als eerste aan op de toren bij Geraldine. "Ik wist honderd procent zeker dat ik de eerste was. Het ging zo snel, sneller dan dit kon eigenlijk niet", zegt hij. En dat was voor Sem belangrijk, want degene die als eerste aankwam ging er met drie munten vandoor.

Harde klap

Hoewel hij vol vertrouwen was en echt dacht te winnen, verloor Sem met één munt verschil van Roy. "Dat was zo’n harde klap. Ik gun het Roy heel erg en ik vind het leuk voor hem, maar het voelt nog steeds alsof ik niet echt heb verloren, waardoor het moeilijk te verwerken is", geeft hij toe. "Ik was zó snel, zó snel binnen en alles ging zó soepel... Ik had ook nog zoveel tijd over om foto’s te dubbelchecken. Ik heb gewoon een klein, dom foutje gemaakt – waar ik heel erg van baal." Sem maakte namelijk een foto vóór de bus, in plaats van ín de bus. Een kleine fout met grote gevolgen.

Na de finale was het dan ook teleurstelling die overheerste. "Ik heb het nu wel iets meer een plekje gegeven, maar het voelt gewoon zo dom", aldus Sem. "Ik voel me niet ingemaakt en het is ook niet dat het niet lukte. Ik heb liever dat ik verlies, dat ik echt ingemaakt word of dat ik niet als eerste binnen ben. Maar het ging bij mij het gemakkelijkst van iedereen, en dan maak je een mini foutje dat je de kop kost", zegt hij nog steeds balend. "Ik ben gewoon heel fanatiek, dus ik heb altijd moeite met verliezen." Desondanks blijft hij positief. "Ik heb de meeste spellen gewonnen, ben teamcaptain geweest en heb de meeste munten gekregen van mensen. Dus ik voel mezelf nog steeds wel een winnaar. Maar mijn bankrekening zegt wat anders, haha."

Bekijk ook

Dit is de knappe vriendin van Tony Wyczynski van Echte Jongens op Safari | Grazia

Tony Wyczynski, aka Sterretje, heeft zijn leven helemaal op de rit en is hij gelukkig met zijn vriendin Ilvy Gielen, met wie hij ook een dochtertje heeft.

Wennen aan prikkels

Ondanks dat hij er niet met de hoofdprijs van 20.000 euro vandoor ging, kijkt Sem goed terug op Echte Jongens op Safari. "In het begin keek ik er niet zo positief op terug omdat het zo heftig was. Maar uiteindelijk besefte ik ook wel weer hoeveel goeds het met me heeft gedaan." En dat heeft alles met zijn telefoon – of eigenlijk het gebrek daaraan – te maken. "Je levert je telefoon drie weken in. Ik denk dat dat iets is wat je in het normale leven nooit doet, maar wat echt ieder mens weleens zou moeten doen", vindt hij. "Je hebt ook geen afleiding daar. Je speelt één spel per dag en verder zit je met z’n allen te chillen. Dus je denkt gewoon heel veel na over het leven en dat is heel goed voor iedereen, voor je ontwikkeling."

Eenmaal terug in het 'normale leven' was het dan ook wel even wennen voor Sem. "Toen ik mijn telefoon na drie weken weer in mijn handen kreeg kon ik serieus niet meer typen", lacht hij. "Ik werd er gewoon duizelig van; van op het scherm kijken. Ik had zelfs moeite met een YouTube-filmpje kijken toen ik op het vliegveld zat. Ik had wat Champions League-wedstrijden gemist, maar ik kon nog geen vijf minuten kijken of ik kreeg al koppijn. Zoveel prikkels." Toch was het telefoonloze leven maar van korte duur. "De eerste dagen heb ik dat ding wel echt minder aangeraakt, maar uit eindelijk val je automatisch wel weer terug in je oude patronen, omdat je ook gewoon dingen moet regelen", verklaart hij. "Maar ik heb wel heel veel lessen geleerd, dus het is sowieso goed om af en toe te blijven doen!"