Niek Roozen: 'Ik probeer zo gelukkig mogelijk door het leven te gaan'

Gehuld in zijn sportoutfit – een voetbalshirt, een blauwe trainingsbroek en een pet – stapt de een meter negentig lange Niek het Amsterdamse Café Woodz binnen, vlakbij zijn huis. “Ik ben niet heel ijdel, anders had ik hier niet in mijn kloffie gezeten”, zegt hij desgevraagd. “Vroeger was ik heel dun en niet tevreden over mijn lichaam, nu ik veel train met mijn personal trainer ben ik dat wel. Voor premières vind ik het leuk om een goed pak aan te trekken, maar bij aankomst denk ik altijd: fuck, ik heb niet gekeken hoe mijn haar zit. Voor het werk wat ik doe, mag ik wel wat ijdeler zijn. Ik zie mezelf eerder in een grappige rol dan in een kijk-mij-even-sexy-zijn rol.”

Zoals in de nieuwe romcom Dubbel Zes, die 3 april in de bioscoop verschijnt?

“Ja, daarvoor hoefde ik geen auditie te doen. Het verhaal gaat over een vrouw gespeeld door Abbey Hoes, die veel geld erft van haar ouders, maar in een keer alles kwijtraakt. Ik speel haar fuckboy die eerst aan haar lippen hangt vanwege haar geld. Ik ga alleen maar vreemd en ben een relschopper. De regisseur liet me heel vrij. Ik hou daarvan, lekker improviseren. Dan kon ik Abbey uitschelden voor kutwijf, haha. Wij hebben een natuurlijke flow met elkaar. Ik heb nog met haar in Verliefd op Cuba gespeeld, waarvoor we vijf weken op Cuba waren. Dat was een geweldige tijd.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hoe is je liefde voor acteren ontstaan?

“Toevallig kwam ik gisteren een foto tegen van toen ik op mijn achtste een matroos speelde in de schoolmusical. Dat deed ik graag, maar ik zat niet op acteerles. Ik was het meest verlegen jongetje, maar toen ik erachter kwam dat mensen om me lachten, is dat veranderd. Ik was altijd wel van het clownen, optreden voor familie met mijn zus of ik deed accentjes na. Op de middelbare school wilde ik architect worden. Mijn vader was lichtadviseur en werkte veel samen met architecten. Dat vond ik vet, ik tekende de hele tijd gebouwen. Maar toen ik op mijn vijftiende hoorde van de opleiding tot filmacteur, realiseerde ik me dat ik van het ‘clownen’ mijn werk kon maken. Ik keek online voor studentenprojecten, figuraties, stuurde mijn foto’s naar castingbureaus en meldde me overal voor aan. Op mijn vijftiende nam ik de studentenfilm De Bende van Urk op. Mijn moeder haalde me daarna op voor de auditie van Brugklas, die ik eigenlijk wilde skippen omdat ik kapot was. Het was voor een bijrol, maar twee weken later belden ze me dat ik de hoofdrol kreeg. Wat was ik blij! Ik had geen idee dat het zo’n succes zou worden. Ik houd ervan om te transformeren in iemand anders en daarnaast vind ik het maakproces met elkaar geweldig. Altijd als ik langs een filmset rijd, moet ik even stoppen om te kijken.”

Hoe vind je het om bekend te zijn?

“Als ik nu mag kiezen, dan zou ik helemaal niet bekend willen zijn omdat ik ook wel de negatieve kant ervan heb ervaren. Dan koos ik voor een eerste date een mooi restaurant en zat het vol met zes damesdisputen die me aankeken. Of neem de periode dat mijn vader net was overleden na de opnames van Expeditie Robinson, maar de afleveringen pas later werden uitgezonden. Waardoor ik maanden na zijn dood vaak werd aangesproken met ‘Hey gecondoleerd hè, met je vader.’ Ook als ik in de supermarkt stond of in de kroeg om vier uur ’s nachts. Na een voetbalwedstrijd liepen er honderden mensen naar me toe om te condoleren. Ik zei altijd ‘Dank je wel,’ maar vanbinnen ging ik kapot. Je wil niet de hele tijd daaraan herinnerd worden. Dat zorgde ervoor dat ik af en toe minder buitenkwam.”

Ben je sinds je vaders dood veranderd?

“Ja, dat merk ik wel. Dat komt doordat ik mijn vader ben verloren op een vrij cruciale leeftijd; ik was pas vierentwintig en net uit huis. We gingen al zeven jaar door een rollercoaster, telkens kwam de kanker terug en waren we weer down. Daardoor ben ik een stuk ongelukkiger geworden. Ik was altijd positief en zag nooit veel problemen in het leven. Ik voelde me na zijn dood niet depressief, maar dacht af en toe wel: wat heeft het leven voor zin? Ik was in gevecht met mezelf. Ik wilde zo graag die positieve jongen zijn maar onderdrukte mijn emoties en de rouw. Ik heb de diepte moeten opzoeken om die emoties als gemis wel te voelen en erover te kunnen praten. Ik check elke drie weken in bij een psycholoog, dat helpt. Nu, twee jaar later, merk ik dat ik steeds meer terugkom bij mijn positiviteit.”

Zijn er levenslessen van je vader die je meeneemt?

“Mijn vader zei altijd: ‘Wees jezelf, verander nooit voor iemand.’ Mijn zus had een boekje met allerlei vragen, daar heeft hij uitgebreid in geschreven. Als ik eventjes steun nodig heb, dan kijk ik daarin. Ik heb ook altijd het gevoel dat ik mezelf ben, voor én achter de camera. Ook zei mijn vader: ‘Zeg altijd meteen wat je denkt, houd nooit dingen achter.’ Van hem leerde ik dat loyaliteit, eerlijkheid en vertrouwen één van de belangrijkste dingen zijn in het leven.”

Hoe ga je om met alle vrouwelijke aandacht?

(lachend:) “Grappige vraag... gewoon als mezelf. Nee, ik weet het niet. Het valt wel mee met de vrouwelijke aandacht, hoor. Zal ik even in mijn dm’s kijken? Maanden geleden had ik voor een campagne een filmpje gepost waarin ik vroeg wie een nachtje met mij wilde kamperen in de natuur zonder telefoon. Nog steeds krijg ik dm’s van meiden die wel met mij willen kamperen. Het zijn altijd hele lieve meiden. Soms sturen ze ook een gifje, bijvoorbeeld van iemand die van een glijbaan afglijdt. Ik moet er altijd wel om lachen. Maar ik heb sinds kort een relatie.”

Op wat voor type val je?

“Ik had altijd het gevoel dat ik op vrouwen viel met bruin haar en blauwe ogen, daar focuste ik me te erg op en dat werkte niet. Toevallig heeft mijn vriendin dat nu wel. In eerste instantie heb ik een zwak voor verlegen vrouwen. Maar uiteindelijk houd ik toch meer van iemand die schijt heeft, die lekker op de bar gaat staan en haar eigen leven leidt. Ik houd van vrouwen met dezelfde grove humor als ik, die open zijn, knap en die een beetje schijt hebben. Ik val niet op onzeker. Ik vind het aantrekkelijk als een vrouw sterk in haar schoenen staat. Als je dat in een vrouw kan vinden dan heb je de jackpot en die heb ik wel te pakken. Met mijn vriendin kan ik over alles praten. Bij haar lukt het om me open te stellen. Zij doet een beetje hetzelfde werk. Het is fijn dat we diezelfde vrijheid kunnen delen en dat we samen lekker kunnen reizen. Al geloof ik dat liefde alles overwint.”

Ben je romantisch?

“Tuurlijk, mijn vriendin is mijn prinses. Maar ik houd niet van prinsessengedrag. Als iemand zegt: ‘Doe dit of dat’ dan zet ik mijn hakken in het zand. Uit mezelf ben ik vrij behulpzaam hoor. Ik vind het leuk om iemand te verwennen, of het nou koffiezetten, haar koffer tillen, de deur openhouden of haar hond uitlaten is. Ik houd ervan om een vrouw te verrassen. Zo ben ik ook in het daten, ik leg de bal niet bij de vrouw. Ik vind het fijn om dat stukje controle te hebben.”

Heb je nog grote dromen?

“Heel veel, maar ik vind het mooi om die voor mezelf te houden. Ik probeer zo gelukkig mogelijk door het leven te gaan. Ik wil de wereld over reizen: over twee dagen stap ik op het vliegtuig naar Mexico. En binnen vijf jaar wil ik naar Japan, Madagaskar en Costa Rica zijn geweest, dat gaat me lukken. Ik zou ook wel een kleine pied-à-terre in Kaapstad willen. Het zou mij verder leuk lijken om verloofd te zijn, maar nog mooier om samen te besluiten kinderen te nemen. Als de kinderen tien zijn, dan kunnen we samen optreden voor mijn vrouw. Dat lijkt me geweldig."