Sanne Akkerman over het doorbreken van taboes: 'Humor maakt alles lichter en leuker'

Improvisatieshow

Sanne vertelt in de nieuwste Grazia dat er voor haar het afgelopen jaar 'een soort van luikje' is opengegaan. "Steeds vaker dacht ik: o, dit is een leuk verhaal voor mijn boek." Toen ze eenmaal begon met schrijven kwamen er nog veel meer verhalen boven, waarvan ze meteen dacht: dit moet ik delen. In haar boek Dit verzin je niet praat ze dan ook openhartig over haar poepschaamte en hypochondrie. "Ik zie het leven als een soort van improvisatieshow. Er gebeuren altijd dingen waar je niet op bedacht bent, dat heeft iedereen", legt ze uit. "Hoe opener je daarover bent, hoe normaler andere mensen het ook gaan vinden."

Humor

Schamen? Dat doet Sanne zich niet zo snel. "Ik ga me niet schamen als ik een keer een aambei heb of over het feit dat ik al tien jaar aan de Macrogol-zakjes zit om mijn ontlasting soepel te houden. Ik denk dat mensen die herkenbaarheid alleen maar fijn vinden", vertelt ze. "Mijn kracht zit in mezelf én het leven niet al te serieus nemen. Ik probeer alledaagse dingen altijd met een lach aan te vliegen, want humor maakt alles in het leven lichter en leuker.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Tone of voice

Enne, die humor dat is waar vele volgers haar vooral van kennen. Maar in het boek laat de content creator ook een andere kant van zichzelf zien. "Wat ik met mijn typetjes op Instagram doe, is een uitvergroting van de werkelijkheid. In mijn boek is niets uitvergroot, daarin laat ik veel meer van mijn ware zelf zien, en dat is een stuk kwetsbaarder", zegt ze.

"Als ik een keer iets serieus deel op mijn Instagram, krijg ik soms berichtjes van: ‘Waar blijft de grap?’ En dan denk ik: het is echt niet zo dat ik alleen maar als een wandelende clown door het leven ga. Al zorgt humor er wel voor dat je in elke moeilijke situatie een lichtpuntje kunt vinden. Daarom probeer ik mijn tone of voice over het algemeen luchtig te houden, ook in mijn boek.”

Tienjarig hypochondrie-jubileum

In het boek schrijft Sanne dit jaar haar tienjarige hypochondrie-jubileum te vieren. "Het is echt een rode draad in mijn leven. Het belemmert me soms ook wel. Zo moet ik echt geen pijntje of knobbel voelen vlak voor een reis, want dan neemt mijn hypochondrie het over en is die hele trip verpest", concludeert ze. "Ik kan ook niet naast iemand zitten die een gesprek voert over haar tante die borstkanker heeft, want dan voel ik meteen dat ik het ook heb. Ik google al zeven jaar niet meer op klachten of ziektes, ik weet namelijk dat ik dan meteen in paniek bij de huisarts aan de lijn hang." Ook vertelt ze dat ze wekelijks therapie volgt voor haar hypochondrie. "Daar leer ik om mijn angst voor ziektes beter te begrijpen en te doorbreken en krijg ik handvatten om ermee om te gaan."