Hannah Mae over Beste Zangers: 'Ik zat met trillende handen en zweetoksels in het vliegtuig'

Kans pakken

Er komt heel veel op Hannah Mae af en dat beseft ze nog niet altijd helemaal. "Het is dubbel. Ik kan heel erg nagenieten van bepaalde momenten, zoals toen ik optrad tijdens de Music Industry Awards. Soms vind ik het lastig, omdat ik in mijn hoofd alweer bezig ben met het volgende", legt ze uit aan Grazia. "Toen ik hoorde dat ik op Pinkpop stond, vond ik dat heel cool. Maar aan de andere kant dacht ik: oh my god, ik pas nog helemaal niet in dat rijtje met legendarische namen. Maar fuck it, dit is mijn kans, die moet ik pakken. Hier heb ik altijd van gedroomd. Supervet, al is het nog niet helemaal ingedaald.”

Zangeres worden

Veel mensen kennen haar van Beste Zangers, maar de liefde voor muziek zat er al vroeg in bij Hannah Mae. “Zodra ik kon praten zong ik al melodietjes", vertelt ze. "In groep één schreef ik in een vriendenboek dat ik later zangeres wilde worden en op mijn achtste ging ik bij een kinderkoor. Rond mijn elfde ontdekte ik via YouTube Taylor Swift en countrymuziek, zij was écht mijn voorbeeld", deelt de zangeres. "In diezelfde tijd begon ik met gitaarles. Ik was rustig en verlegen, schooloptredens vond ik van tevoren spannend. Maar op het podium voelde ik me op mijn gemak. Ik was zestien toen ik begon met melodramatische liefdesliedjes schrijven.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Bekijk ook

Niek Roozen: 'Ik zou liever helemaal niet bekend willen zijn' | Grazia

Niek Roozen vertelt over zijn liefde voor acteren en de bijbehorende bekendheid – die niet altijd even leuk is... 

Van de pabo naar een platendeal

Hoewel ze al vroeg wist dat ze iets met muziek wil de doen, ging ze op haar achttiende toch aan de pabo studeren. “Ik werd op het Conservatorium in Zwolle niet aangenomen en meldde me last minute aan voor de pabo, omdat ik kinderen leuk vind", verklaart ze. "Ik dacht: dan blijf ik gewoon doorschrijven en zingen. Noem me gek, maar ik had écht het gevoel dit gaat me een keer lukken. Het voelde als een dikke middelvinger naar het Conservatorium, ik zal eens laten zien wat ik kan.”

Hoe het daarna verderging? “Ik deed veel jamsessies en gaf optredens op feestjes. Ik nam mijn Engelstalige liedjes op in de studio van mijn gitaardocent en hij stuurde het door naar de Drentse zanger Daniël Lohues. Die stuurde het weer door naar Ilse DeLange, zij was enthousiast en wilde me tekenen (bij haar platenlabel, red.)", vertelt Hannah Mae. "Ik was twintig en dacht: what the fuck? Het voelde als het begin van een droom die uitkwam. Daarvoor zei ik nog tegen een vriendin op Ilse’s festival Tuckerville: ‘Het zou gaaf zijn als Ilse een keer mijn liedjes kan horen.’ Ik doe veel dingen op gevoel, dus het voelt wel alsof ik het heb gemanifesteerd, haha.”

Beste Zangers

Vervolgens kreeg ze de kans om aan Beste Zangers mee te doen. “Het was intens en superleuk", blikt ze terug. "Ik heb er veel van geleerd en vrienden aan overgehouden." Toch kwam er ook de nodige spanning en onzekerheid bij kijken. "Ik weet nog dat ik met trillende handen en zweetoksels in het vliegtuig zat. Wat nou als ik niet goed in de groep paste of vals zong? Ik heb altijd last gehad van faalangst. Daarvan leerde ik dat ik méér kan dan ik denk. Ik heb er meer zelfvertrouwen door gekregen. Daar ben ik best trots op.”

Het volledige interview met Hannah Mae lees je in de nieuwste Grazia. Vanaf woensdag 5 maart in de winkel en te bestellen op Tijdschrift.land!