Hoe gaat het nu met... Elianne Zweipfenning: 'Ik wil andere vrouwen steunen met mijn verhaal'

Breuk

Elianne dacht het begin vorig jaar helemaal voor elkaar te hebben. Samen met Thomas Berge – wiens echte naam Chiel Ottink is –, bonuszoon Jack, zoontje Saint en dochter Sky Méa vormde ze een prachtig gezin. Hoewel het stel geen relatieproblemen had, besloten de twee toch in therapie te gaan. “In onze relatie was alles heel snel gegaan. In onze drie jaar samen hebben we twee kinderen gekregen, en we waren toen vooral bezig met onze rol van papa en mama. We gingen in therapie om onze band als geliefden te versterken.” 

Helaas pakte de therapie anders uit dan Elianne had verwacht. “In plaats van onze communicatie te verbeteren, maakte hij het tijdens onze eerste therapiesessie uit. Ik was in shock en kon alleen maar gillen van verdriet en wanhoop. Het voelde alsof de grond onder mijn voeten was verdwenen.” 

Verdriet

“In de weken na de breuk vroeg ik me continu af hoe iemand zijn jonge gezin kan verlaten. Onze dochter was pas twee maanden oud. Bovendien maakte ik me zorgen over hoe ik alleen voor de kinderen moest zorgen en hoe ik financieel rond moest komen.” 

Elianne kon niet bij haar ex blijven wonen en trok daarom bij haar ouders in. “Ik negeerde mijn verdriet en ging op de automatische piloot verder; ik moest immers voor mijn kinderen blijven zorgen. Ik besloot niet na te denken over hoe ik me voelde, maar me volledig op Saint en Méa te focussen. Pas na een half jaar realiseerde ik dat het helemaal niet goed met me ging en dat het tijd was om mezelf te helen.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Wake-up call 

Het besef dat Elianne beter voor zichzelf moest zorgen, kwam echter niet zonder slag of stoot. Die realisatie kwam toen ze in augustus met spoed in het ziekenhuis werd opgenomen met een hersenvliesontsteking. “Dat was voor mij een wake-up call. Voordat ik de hersenvliesontsteking kreeg, voelde ik me al een tijd niet goed en ik woog nog maar 49 kilo.” Mijn lichaam gaf aan dat het genoeg was geweest.

“Omdat ik letterlijk niks kon doen, werd ik gedwongen om na te denken over alles wat er de afgelopen maanden was gebeurd. Nadat ik na een week uit het ziekenhuis werd ontslagen, wilde ik er alles aandoen om fysiek en mentaal weer sterk te worden. Toen ik weer thuis was, nam ik een maand extra rust om te herstellen van mijn hersenvliesontsteking. Daarna kon ik fysiek alles weer oppakken. Wat dat betreft mag ik in mijn handjes dichtknijpen, want er zijn veel mensen die er nog jaren last van hebben.” 

“Toen ik me fysiek weer goed voelde, besloot ik niet alleen mijn kinderen, maar ook mezelf op één te zetten. Ik ging het leven weer met beide handen aanpakken en realiseerde dat ik zoveel meer in mijn mars heb dan rouwen om iets wat nooit meer terugkomt. Ik wilde weer gelukkig worden, goed voor mezelf zorgen en weer lief zijn tegen mezelf.” Eliannes mindset veranderde compleet en ze wilde weer positief door het leven gaan. 

Gelukkiger dan ooit 

Voor Elianne voelt 2025 dan ook als een nieuw begin. “Vlak na de breuk dacht ik dat ik er nooit overheen zou komen, maar dat is me wél gelukt! Ik ben zoveel sterker dan ik dacht. Ik probeer elke dag nu te zien als een zegen en blijf niet meer hangen in negatieve gedachtes. Nu ik een jaar verder ben, kan ik met volle overtuiging zeggen dat ik gelukkiger ben dan ooit. Het is me gelukt om als alleenstaande moeder de kracht te vinden om goed voor mijn kinderen te zorgen en zelf gelukkig te zijn. Het moederschap is het zwaarste, maar ook het mooiste wat er is. Dat het me allemaal lukt geeft me zoveel kracht, waardoor ik denk: I got this. Ik ben er weer en ik mag er zijn. Ik zie in dat ik zoveel heb om dankbaar en happy voor te zijn: steun van mijn ouders en lieve vrienden en familie.” 

Nieuwe start

“Momenteel woon ik nog bij mijn ouders, maar binnenkort krijg ik een eigen plek voor mezelf en de kinderen. Ik hoop dat ik veel liefde en aandacht in ons nieuwe huisje kan steken en zo een fijne thuisbasis voor Saint en Méa kan creëren. Ik wil me focussen op rust en regelmaat.” 

Ook hoopt Elianne dat ze andere vrouwen met haar verhaal kan steunen. “Vorig jaar kreeg ik zoveel berichten van vrouwen die hetzelfde hadden meegemaakt. Ik wil heel graag een community oprichten waarin vrouwen die zijn verlaten elkaar kunnen steunen. Dat ze daarmee weten dat ze niet alleen zijn en dat – ondanks dat het dan nog niet zo voelt – het echt goedkomt. Ik wil vrouwen meegeven dat ze zoveel sterker zijn dan ze denken. Hopelijk kan ik hen met mijn verhaal inspireren en steunen.” 

Open voor de liefde

Aangezien Elianne de balans in haar leven weer heeft gevonden, is ze er ook klaar voor om weer verliefd te worden. “Een half jaar geleden zou ik hebben gezegd dat ik nooit meer een man in mijn leven wil. Maar nu ik honderd procent gelukkig ben, sta ik weer open voor de liefde. Ik kan niet wachten om het geluk dat ik nu voel met iemand te delen. Ik zou iemand willen tegenkomen die mij volledig accepteert zoals ik ben. Hij moet een goede partner zijn, maar bovendien ook een waanzinnige bonusvader voor mijn kinderen. Als hij niet van kinderen houdt, wordt hij afgeschreven. Ik heb zin om weer verliefd te worden, want dat is het mooiste gevoel dat er is. Ik weet zeker dat ik ooit weer de liefde vind.”