Levi Rigters over vaderschap: 'Een heel groot contrast met de wedstrijden'

Zes dagen na de wereldtitelstrijd tegen Rico Verhoeven stapt Levi restaurant Morgan & Mees in Amsterdam binnen voor het interview met Grazia. De kickbokser mag dan twee meter lang en enorm gespierd zijn, hij oogt vriendelijk en vraagt meteen hoe het gaat. Vervolgens vertelt hij openhartig over zijn bewogen week. Zo overleed zijn vader vlak voor de wedstrijd van zijn dromen. “Het was een mix aan gevoelens, die ik niet goed kon plaatsen. Aan de ene kant verdriet om het verlies van mijn vader, maar ook spanning om mijn droom die eraan kwam. Hij wilde dat ik door zou vechten, dus dan geef ik niet op.” Hij moet het allemaal nog even laten bezinken. Toch oogt Levi kalm en verschijnt er tijdens het gesprek regelmatig een glimlach op zijn gezicht, bijvoorbeeld als hij vertelt over het vaderschap en zijn vriendin June. “We hadden op deze plek onze eerste date!”

Hoe voel je je na je verloren wedstrijd tegen Rico?

“Het moet allemaal nog een beetje landen. Al werd ik na de wedstrijd in de ring emotioneel. Ik deed het óók voor mijn vader. Dat heeft iets heel moois, maar als het niet lukt, dan voelt het extra zwaar. Gisteren hadden we de teambespreking en pas toen kwam de echte teleurstelling. Ik trainde hier tien jaar lang voor. Het was mijn droom om de wereldtitel te winnen, maar dan wel van Rico. En dan lukt het niet, dat doet veel pijn en voelt als falen. Krijg ik nog een kans? Dat komt nu steeds voorbij in mijn gedachten. Ergens blijft er hoop op revanche, dat wil ik honderd procent. Maar ik zit nog in het verwerkingsproces en heb tijd nodig om opnieuw te gaan dromen.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hoe ziet jouw sportschema eruit?

“Als ik in voorbereiding ben voor een wedstrijd, train ik zes dagen per week. Afwisselend krachttraining, conditietraining en sparren. Ik moet goed eten en slapen, ga naar de fysio, sauna en pak ijsbadjes. Ik slaap dan deels bij de sportschool in Den Haag, zodat ik niet de hele tijd vanuit Amsterdam heen en weer hoef te rijden. Alle focus is dan op de sport. Na zaterdag heb ik een paar dagen alles losgelaten, dan eet ik chocolade en broodjes van de bakker. Maar nu ben ik meteen weer begonnen met intermittent fasting en krachttraining. Voeding vind ik wel een van de lastigste dingen met het eten van vierduizend calorieën per dag. Vroeger kwam ik altijd kilo’s aan en raakte ik out of shape, ik had overgewicht. Dat wil ik niet meer. Maar ik ben helaas wel een snoeper. Ik hou gewoon van lekker eten, vlees met een sausje en patatje erbij, en niet van droge kip.”

Wat moet je verder doen en laten voor je sport?

“Niet uitgaan maar daar heb ik weinig moeite mee. Ook heb ik weinig tijd voor mijn vrienden. Het moeilijkste is het gebrek aan tijd met mijn kids van bijna drie. Als ik in Den Haag slaap dan zie ik ze één à twee dagen in de week. Soms ben ik helemaal kapot na een training en kan ik niet met ze spelen. Dat is lastig. Het is tijdelijk, denk ik dan. Uiteindelijk doe ik het voor hun, zodat we financieel stabiel zijn en zodat ik straks alle tijd en vrijheid heb om met ze te zijn.”

Wat voor vader ben je?

“Ik ben heel rustig, heb veel geduld en ik ben heel speels, omdat ik zelf af en toe ook nog een kind ben. Mijn kinderen vinden het ook ’t leukste als ik met ze op de grond speel. Van mij mogen ze met elkaar ‘vechten’, dat hoort erbij. Maar ik zou misschien wel strenger mogen zijn en wil ze mijn discipline aanbrengen. Ik probeer ze zoveel mogelijk liefde en veiligheid te geven. Wat ik graag met ze doe? Ik denk dan direct aan de zomer. Dan haal ik ze van de opvang op met de bakfiets en gaan we door het park, langs de speeltuin en ergens een ijsje eten. Een heel groot contrast met de wedstrijden, maar dat maakt het juist leuk. Ik ben best een huismus. Soms moet je even uit tunen, lekker chillen met de kids, dan houd je het langer vol. Alles draaide altijd om de sport, nu ik kinderen heb, is dat veranderd. Nu zijn zij het belangrijkste in mijn leven.”

Hoe was de band met je eigen vader?

“Mijn vader was altijd heel zorgzaam. Hij liet zijn liefde zien door mij, mijn broer en zusje overal mee naartoe te nemen en voor ons te koken. Ik wil nu ook graag leren koken, haha. Mijn ouders waren gescheiden, waardoor ik mijn moeder meer zag en we niet de typische vader-zoonband hadden. Maar er is altijd een band geweest. Ik ben een familiemens. Mijn vader was de laatste drie jaar ziek, waardoor de rollen veranderde en ik voor hem zorgde. We waren daardoor vaker samen en zijn closer geworden. Ik weet nog dat we naar hem toegingen in het ziekenhuis om te vertellen dat mijn broers vriendin en die van mij tegelijk zwanger waren. En prachtig moment. Hij vond het heel mooi om opa te worden. Hij heeft het met zijn ziekte nog lang volgehouden. Ik geloof dat de kinderen daar een grote rol in hebben gespeeld, omdat hij hun zo lang mogelijk wilde meemaken.”

Hoe vind je vriendin 't dat je kickbokst?

“Die is soms nog zenuwachtiger dan ik en leeft heel erg mee. Ze zat laatst tegen Rico heel gespannen aan de ring. Ze ziet alles wat ik ervoor doe en laat en weet hoe belangrijk het voor me is en waar mijn dromen liggen. Af en toe denkt ze misschien: ik zou je liever wat anders zien doen, maar dat zou ze nooit zeggen.”

Hoe kennen jullie elkaar?

“Bijna vijf jaar, al hebben we ook periodes gehad dat het uit was. Ik ken haar via een vriendin. Ik had sinds mijn achttiende al een oogje op haar, maar zij was vier jaar ouder en vond me te jong. Ik was ook een stukje onzeker en verlegen en was meer gefocust op sporten. Zij is mijn eerste relatie. Tijdens corona is het opgebloeid en woonden we al snel samen, inmiddels hebben we een latrelatie. We kunnen samen lachen en zijn allebei heel ambitieus. Zij heeft haar eigen bedrijf. Ik vind die drive en ambitie heel mooi en vind het fijn dat we beiden ons eigen ding hebben. Al zorgt dat ook voor challenges met kinderen erbij, die na een jaar samen al kwamen. Dat was pittig. Ik ben een tijdje gestopt met kickboksen, omdat de combinatie zwaarder was dan verwacht. Wij zijn redelijk verschillend. Ik ben rustig en introvert, zij is echt een prater, maar met de jaren zijn we meer naar elkaar toegetrokken. Ook omdat ik aan zelfontwikkeling doe en met een mental coach praat.”

Je vertelde eerder over je paniekaanvallen. Heb je die nog steeds?

“Nee, die zijn helemaal weg. Ik had ze tussen mijn achttiende en drieëntwintigste. Bijvoorbeeld bij situaties die ik spannend vond, zoals sollicitatiegesprekken, op plekken met veel mensen of als ik naar de supermarkt ging. Dan voelde het beklemmend, kreeg ik het benauwd, werd ik zenuwachtig en wilde ik rust. Ik was geen prater, meer een overdenker. Dat voelde eenzaam. Het belang- rijkste is dat ik gewoon door ben gegaan. De dingen die ik het engst vond, ging ik juist doen, ook wedstrijden die heel spannend waren. Ik had altijd gezegd: ik laat de angst niet in de weg zitten van mijn wedstrijden en doelen. Daardoor bouwde ik zelf- vertrouwen op. Het kickboksen heeft me ook honderd procent geholpen. Als jonge jongen, toen mijn ouders uit elkaar gingen, was ik best lastig thuis, echt een puber. Maar op het moment dat ik met kickboksen begon, werd ik veel rustiger. Het altijd doorgaan, over mijn gevoelens praten en aan mezelf werken heeft me geholpen. Die tijd voelt nu als lang geleden.”

Waar droom je van?

“De wereldtitel blijft staan. Naast sport heb ik een grote passie voor het werken met jongeren, zowel fysiek als mentaal. Ik hoop dat ik een voorbeeld voor hen kan zijn en wil ze laten zien dat alles mogelijk is. Nu coach ik twee jongeren per traject. Dat wil ik veel groter aanpakken tot mijn eigen Dreamschool. Ik hoop op nog een kind en uiteindelijk met mijn gezin in een huisje ergens in de zon te eindigen.”

Over Levi Rigters

Levi Rigters (1995) raakte verknocht aan kickboksen nadat zijn broer hem op zijn veertiende meenam om te sparren in de gym. Hij debuteerde vier jaar geleden voor Glory en kwam als winnaar uit het toernooi. Afgelopen jaren versloeg hij kickboksers als Tariq Osaro, Marciano Bhagwandass en Nordine Mahieddine. Hij slaagde er vorig jaar december echter niet in om van wereldkampioen Rico Verhoeven te winnen. Levi was in 2023 te zien in Special Forces VIPS. Naast de liefde voor de sport, gaat Levi’s hart sneller kloppen als hij anderen kan helpen. Zo werkte hij met daklozen en vluchtelingen. Tegenwoordig zet hij zich in voor jongeren als ambassadeur van IT4Kids.