/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2F2025%2F01%2F0lztDRrOmNuB8Y1737964648.jpg)
Het was twee jaar stiller rondom jullie. Hoe gaat het?
Amy: “Goed, we zijn een nieuwe weg ingeslagen. Een paar jaar geleden begonnen we onze sound te ontdekken. We pakten veel toffe dingen op, deden tour na tour, maar misten het om nummers te zingen die we zelf hadden geschreven. Ook deden we veel covers. Tijdens covid hadden we ineens tijd om daarbij stil te staan. Toen dachten we: laten we zelf de touwtjes in handen nemen. We hebben de tijd genomen om lekker met elkaar te schrijven en jammen.”
Lisa: “Het gaat als vanzelf. Ons nieuwe stijl is pop met disco en r&b, maar ook input uit funk en soul. Het is heel breed.”
Shelley: “De nieuwe single Illusion gaat bijvoorbeeld over je dissociëren, verdwijnen in iets wat je zelf hebt bedacht, als de realiteit je te veel wordt.”
Amy: “De studio associeerde ik altijd met presteren. Ik had continu intense prestatiedrang. Het voelde heel fijn dat er nu geen druk achter zat waardoor ik me creatief beter kon uiten.” Lisa: “We waren altijd heel perfectionistisch, dat hebben we nu doorbroken. Het voelt heel spannend. Hoe gaan mensen erop reageren? Maar ook heel goed. Een nieuw hoofdstuk.”
Waarom werkt het zo goed tussen jullie?
Lisa: “We gaan er alle drie vol voor.”
Amy: “Ik denk dat het ook komt omdat we genetisch met elkaar verbonden zijn. Dat zorgt voor een veel diepere laag. Soms raak je elkaar kwijt, maar je vindt elkaar altijd weer terug.”Shelley: “Vroeger maakten we als zussen nog weleens ruzie.”
Lisa: “Dan was ons contact meer oppervlakkig.”
Shelley: “We hebben ook periodes gehad dat we dachten: jeetje, willen we dit nog wel? Maar dan spraken we erover en kwamen we erachter dat we nog veel dromen hebben samen. Het helpt dat bij ons iedereen gelijkwaardig is. Onze band staat altijd bovenaan.”
Lisa: “De afgelopen jaren hebben we veel tijd met elkaar doorgebracht om onze band te verdiepen en hebben we veel persoonlijke gesprekken gehad. Ik denk dat we daarin een next level hebben bereikt.”
Amy: “We checken nu veel meer bij elkaar in. Het heeft ook geholpen dat we de tijd namen om aan onszelf te werken, onze gevoelens meer zijn aangegaan en te kijken naar wat we zelf belangrijk vinden.”
Lisa: “We zijn hechter dan ooit. Zonder hen had ik dit niet kunnen doen.”
Jullie zijn ook alle drie naar een psycholoog gegaan...
Amy: “Ja, dat was nodig. Van jongs af aan kwam er zoveel op ons af.”
Lisa: “We waren hard voor onszelf. Soms stonden we met buikgriep op het podium, dan was het pillen erin en gaan. Of ik werd boos op mezelf als ik niet alles uit een persmoment haalde. Ik was altijd bang om anderen teleur te stellen. Tijdens onze theatertour had ik het zwaar. Ik was overwerkt maar wilde me niet laten kennen. Maar na optredens kon ik alleen maar op bed liggen.”
Amy: “Ik had ook faalangst, tijdens tv- of radio-interviews was ik bang om dom over te komen.”
Shelley: “Over wat we deden op het podium was ik altijd zeker, maar ik wilde kijken naar wie ik ben naast OGENE? En wat wil ik in mijn leven? Wij hebben zoveel met elkaar meegemaakt, waardoor ik het niet meer gewend was om iets alleen te doen en eigen keuzes te maken. Ik durfde niet eens meer in mijn eentje naar de bouwmarkt. Het voelde als een verademing om te praten over de grootse en heftige dingen die we meemaakten, zoals rouwprocessen, maar ook over opgroeien in de branche. Achteraf denk ik dat ik het echt jong zijn ook weleens miste.”
Hoe zijn jullie sindsdien veranderd?
Shelley: “Als pleaser paste ik me altijd aan. Ik heb geleerd om in mezelf te geloven, durf me meer uit te spreken, kan beter relativeren en sta lichter in het leven.”
Lisa: “Nadat ik een halfjaar geleden de diagnose ADD kreeg, vielen veel dingen op zijn plek. Ik wist waar emoties vandaan kwamen. Nu kan ik mijn grenzen beter aangegeven en is mijn zelfvertrouwen gegroeid.”
Amy: “Ik sta dichterbij mezelf.”
Lisa: “Ik denk dat je mensen meer toelaat.”
Amy: “Ah, dat is lief. Ik vind het ook mooi om te zien dat je weer een bepaalde levenslust hebt en jezelf omarmt.”
Waar dromen jullie nog van?
Lisa: “Het lijkt me heel vet om in het buitenland te touren.”
Amy: “The sky is the limit. Ik wil in The Royal Albert Hall staan.”
Shelley: “Dat lijkt me te gek, maar ik hoef niet meer zo nodig Wembley te vullen. Mijn geluk hangt niet meer samen met grote zalen.”
Amy: “Ik zou ook een clubtour door Nederland willen doen met een eigen band of een enorm orkest. Voor nu hoop ik dat mensen überhaupt de nummers die wij hebben geschreven meezingen.”
Lisa: “Same. Al blijft het een droom om ooit op Coachella te staan.”
Amy: “En privé zou ik heel graag een gezin willen.”
Lisa: “Wij allemaal.”
Shelley: “Dat is ook mijn droom, en om tante te worden. Ook hoop ik financieel onafhankelijk te blijven. Maar mijn allergrootste levensdoel is dat we de gelukkigste versie van onszelf kunnen zijn.”
- Ruben Zonneveld