Karsu: 'Als ik een kopie word van mijn eigen moeder, dan heb ik het goed gedaan'

Allereerst, gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoe gaat het?

“Ik voel me heel goed, vooral nu ik in het tweede trimester zit en weer veel energie heb. De eerste tweeënhalve maand was ik extreem vermoeid. Ik ben een workaholic en kan normaliter tien à twintig ballen in de lucht houden. Dit keer lukte het maar met twee. Ik vond het moeilijk om dat te accepteren. Inmiddels heb ik meer balans gevonden tussen rust en werk. Op dit moment woon ik bij mijn schoonouders in Aalsmeer, omdat we in een verhuizing zitten. Ik besef ook nog niet helemaal dat ik straks moeder word. Tot mijn dertigste dacht ik altijd: een kind past echt niet in mijn drukke leven. Totdat ik mijn man ontmoette en na een paar weken dacht: maar wacht eens even, jij bent wel heel leuk, bij jou kan ik mezelf zijn. Toen wist ik: ik wil alles met jou: huisje- boompje-beestje. Naarmate ik ouder word, word ik ook traditioneler.”

Wat voor moeder hoop je te zijn?

“Als ik een kopie word van mijn eigen moeder, dan heb ik het goed gedaan. Zij is streng maar rechtvaardig, heeft een hart van goud en is mijn raadgever voor het leven. Mijn moeder is heel blij dat zij straks oma wordt en al volop kleertjes aan het breien. Mijn man en ik zijn opgegroeid met kunst, cultuur en sport en willen dat ons kind – een jongen – ook meegeven. Verder vind ik het belangrijk dat onze zoon lief is voor anderen en ik hoop dat hij een passie heeft waarin ik hem kan ondersteunen. Net zoals mijn ouders bij mij hebben gedaan.”

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Hoe kijk je terug op afgelopen jaar?

“Ik heb het bewust rustiger aan gedaan met concerten, dat was heel fijn. Mijn leven werd overgenomen door alle successen en verdriet. Vorig jaar was er de aardbeving in Turkije, waarbij ik in één klap veel familieleden verloor. Qua carrière ging het de afgelopen jaren hard. Ik zei bijna altijd ‘ja’ tegen optredens. Als ik nu terugkijk, zat er bijna geen rem op. Zelfs tijdens vakanties hield mijn werk me bezig. Concerten deed ik op de automatische piloot. Ik dacht: ik moet nu rusten voordat mijn kaarsje helemaal op- brandt. Feestjes, stedentripjes, een vrijgezellenfeest... ik realiseer me dat ik altijd veel heb gemist, doordat ik tachtig tot negentig procent van mijn energie aan mijn carrière gaf, in plaats van aan mijn vriendinnen. Nu zeg ik vaker ‘nee’. Hoogtepunten dit jaar waren North Sea Jazz Festival, Holland Zingt Hazes, mijn presentatie en optreden voor Carré tijdens de 5-mei-viering, ik heb voor het eerst op de ski’s gestaan en heb een mooie reis met mijn ouders mogen maken door Portugal. Of dit mijn gelukkigste jaar was? Jazeker!”

Je bent eind juli getrouwd. Hoe was jullie bruiloft?

“Fantastisch. Het was precies zoals ik het in mijn hoofd had, met veel lieve mensen om ons heen. Net een Disney-sprookje met mij als the one and only princess. Vanwege alles wat er vorig jaar is gebeurd, heb ik van tevoren aan mijn familie gevraagd wat zij ervan vonden als wij een mooie bruiloft zouden houden met een groot feest. Mijn tante zei meteen: ‘Ik snap dat je rekening met ons houdt en met wat wij hebben meegemaakt, maar mogen wij dan niet meer dansen?’ Zij wil ook het leven vieren. Nou, iedereen kwam en heeft lopen dansen. Er was een grote taart en ik had de mooiste jurken aan. Maar dat mijn vrienden en familie erbij waren, maakte het de mooiste dag uit ons leven.”

Hoe heb je het verlies van je familie in Turkije een plek gegeven?

“Door iets te doen voor anderen. Dat is heel erg mijn therapie geweest. Ik voelde me daardoor minder machteloos. Ik heb de Karsu Foundation opgericht, hiermee hebben we onder andere gezorgd voor een muziekschool in het aardbevingsgebied. Ik ben een paar keer in het gebied geweest en vind het bijzonder dat de mensen daar hoopvol en veerkrachtig zijn. Ik denk dat het ook belangrijk is dat je over de ellende praat. Ik heb nog dagelijks contact met mijn familie daar, die ook weer meer overgaat tot de orde van de dag. Zo zijn ze allemaal hoteldebotel van mijn zwangerschap en aan het bekvechten over namen.”

In januari ga je op tour met het Amsterdam sinfonietta Orkest. Wat kunnen we verwachten?

"Het wordt heel divers, we gaan van Vivaldi naar mijn eigen klassieke muziek naar Hazes naar Italiaanse opera, met verhalen achter mijn muziek. Mijn doel is dat iedereen dansend de zaal verlaat en ik wil kostuums met veel glitter en glamour. Op het podium moet ik me fearless voelen. We staan ook in de grote zaal van het Concertgebouw. Daar kijk ik als Amsterdammer extra naar uit. Als veertienjarige zong ik elk weekend in het restaurant van mijn vader, dan reed ik daarlangs en dacht: ooit mag ik daar misschien een keertje spelen. Het voelt bijzonder dat ik er straks sta, met een kindje in mijn buik.”

Wat zijn je verdere plannen voor 2025?

“Ik ben bezig met mijn nieuwe plaat, die volgend jaar uitkomt. Die gaat over liefde en onrecht, maar ook over mijn veranderende perspectief op het leven. Ik kom steeds dichter bij de kern van wat ik belangrijk vind en wat opsmuk is. Voor mij zit de waarde in een mooi gesprek, diner met vrienden of iets betekenen voor een ander en dat wil ik meegeven met mijn muziek. Ik zou het heel leuk vinden om meer internationale optredens te doen en wie weet ooit een pop-uprestaurant te openen. Maar eerst die bevalling...”