De poetsgenen zitten overduidelijk in jouw familie, schrijf je in je boek. Aan welke poetsmomenten denk je met liefde terug?
“Mijn oma’s hebben me echt leren poetsen. Oma Nel was altijd bezig met schoonmaken en had allerlei handigheidjes. Zo legde ze bijvoorbeeld stuivers, kruidnagel en kaneel bij de tuindeur om ongedierte buiten te houden. Oma Neda wist als geen ander hoe je stralend wit wasgoed krijgt. Voordat het de wasmachine inging, kookte zij altijd eerst de witte kleding uit met Kroatisch zuiveringszout. Dat ging in een megagrote pan; niet zo eentje voor de spaghetti, maar echt extra oversized. Ook mijn moeder Jadranka krijgt echt elke vlek eruit. Of het nou met sambal of ketchup is. Ik weet niet hoe ze het doet, maar ze flikt het altijd. We geven ook weleens samen het zilver een poetsbeurt. Gezellig, met een kopje thee erbij.”
Wat zijn je dagelijkse poetsrituelen?
“Zodra ik wakker word, trek ik mijn kussensloop van mijn kussen en stop ik die in de wasmachine. Na het douchen maak ik direct de glazen deur schoon met een plantenspuit met schoonmaakmiddel. Ik sop sowieso ieder dag in een handomdraai de badkamer en het toilet. Even snel een stofzuiger en dweil erdoor, klaar ben je. Als je het dagelijks bijhoudt met de juiste producten, dan kan het toch nooit vies worden? Het scheelt ook dat ik echt heel gelukkig word van poetsen: het zorgt voor meer ruimte in mijn hoofd. Het rustigst word ik van stofzuigen en poetsen. In mijn hoofd ruim ik daarmee mijn zorgen op. Je kan me niet gelukkiger maken dan met een huis dat naar zeep ruikt.”
Je schrijft in je boek: 'Ik heb geen smetvrees, ik houd gewoon van schoonmaken'. Al ging het tijdens je zwangerschappen wel ver, vertel?
“Ik had echt last van nesteldrang, heb vooraf wel een stuk of tachtig keer de rompertjes gewassen. Het liefst stond ik de hele dag de babykamer te stofzuigen. Toen de kids er eenmaal waren, werd het er niet minder op. Ze weten inmiddels ook: als ik nou gewoon een kwartier wacht, dan heeft mama het al opgeruimd. Het is dus ook mijn eigen schuld dat zij minder schoonmaken. Maar ondanks mijn poetsliefde, heb ik het liefst de hele dag familie en vrienden om me heen.”
Hoe belangrijk zijn je vrienden?
“Ik ben heel dankbaar voor mijn lieve vrienden, kan altijd op ze rekenen. Echte vriendschap is voor mij ook onvoorwaardelijke liefde, iemand die er altijd voor je is en je steunt. Die je niet veroordeelt, waar je ook doorheen gaat. En die je kunt vertrouwen: dat is nog het allerbelangrijkste.”
Een schoon huis betekent in jouw geval dus zeker geen leeg huis?
“Ik heb misschien lichtelijk smetvrees, maar mijn huis is dagelijks vol. Er staan altijd pannen op het vuur: het is hier net kokkerellen met Estelle, één dolle boel! Je mag bij mij ook op de bank liggen, met een dekentje, kopje thee, chipjes erbij. Ik ruim alleen wel meteen op. Ook na een heerlijke zaterdagavond gezellig tafelen met z’n allen. Zodra iedereen mijn huis uit is, ga ik meteen aan de slag. Als het niet opgeruimd en schoon is, kan ik niet slapen.”
Je schrijft ook over jouw tijd in Los Angeles en een van de gezellige avondjes met de familie Beckham, waarbij Victoria haar liefde voor kristallen en edelstenen met jou deelde. Vinden we die nog steeds bij jou thuis?
“Victoria tipte me edelstenen om ons huis te zuiveren en die heb ik inderdaad nog steeds. Ik vind het heel mooi staan en als het dan ook nog eens positieve energie geeft, dat kan ik altijd gebruiken. Heb ik eindelijk eens de wind in mijn rug. Bij volle maan geef ik ze ook de verzorging die ze nodig hebben, want je denkt dan toch: stel je voor als je het niet doet...”
Hoe zou je jouw woonstijl omschrijven?
“Ik hou heel erg van minimalistisch en zachte kleuren. Compleet anders dan vroeger: toen heb ik een Versace-periode gehad, inclusief Medusa-asbakken. Ik had zelfs geelzwarte broeken en gouden kettingen om mijn heupen, verschrikkelijk! Nu maak je me juist blij met beige. Makkelijk te combineren en het maakt mij rustig.”
Ibiza is een andere rustgevende plek waar je vaak komt: hoe helpt die eiland jou?
“Ibiza is echt mijn thuis. Ik kom er ook al zo lang. Het is een magisch eiland met een bepaalde energie: als je je klote voelt, voel je je op
Ibiza nog rotter. Voel je je gelukkig, dan ben je op het eiland echt freaking happy. Het haalt alles uit je lichaam. Het heeft mij ook genezen en geholpen. Ook als het gaat om de liefde. Op Ibiza leerde ik dat weglopen voor je emoties geen zin heeft: ik moest er echt doorheen. En er is geen betere plek om dat te doen dan op het strand daar. Ondanks alle zandkorrels, die spoel ik er wel weer vanaf.”
- Marc de Groot, NL Beeld