Miss Montreal over liefde voor golf: 'Een bal goed raken is sexy'

Uitgelaten komt Sanne Hans, ook wel bekend onder haar artiestennaam Miss Montreal, met haar hond aan bij Golfclub De Hoge Kleij in Leusden. “Een ochtendje golf. Ik heb er zin in, en Lola ook! Deze baan, waar honden welkom zijn, is dicht bij mijn huis. Ik heb hier ook les, van Wiebe Giesen. Het gebeurt me te vaak dat ik tien ge-wel-di-ge ballen sla en vervolgens vijf rukballen. Wiebe is me aan het leren hoe ik van die vijf waardeloze ballen vijf enigszins-leuke-ballen maak.”

Hoe lang golf je al?

“Ik heb mijn handicap in 2019 gehaald (toen heette dat nog GVB ofwel golfvaardigheidsbewijs, red.). Mijn vriend en ik houden ervan samen te sporten. Als het waait, gaan we kiten. Zijn er veel golven, dan vind je ons op de surfplank. Maar wat als er geen wind of golven zijn? We deden een golfclinic en waren meteen allebei hooked.”

Je speelt het liefst met je vriend?

“Ook weleens met mijn platenbaas, een vriendin of mijn moeder en haar vriend. Maar inderdaad, het liefst met mijn vriend. We werken samen, dus we zijn op dezelfde momenten vrij. Hij is geen prater en ik ook niet – je denkt nu van wel door dit interview, maar dat is niet zo. Andere mensen willen kletsen: hoe is het met je werk, relatie, hond? Met hem is het lekker rustig. Natuurlijk zeggen we wel dingen – mooie bal, kijk een eekhoorn – maar verder is het heerlijk zen.”

Wat is voor jou de charme van golf?

“Dat je tegen jezelf speelt en daardoor leert geduld te hebben met jezelf. Ook geniet ik van het wandelen en buiten zijn. Het is groen, je ziet hazen, reeën en eekhoorns. En een bal goed raken – rechtdoor, heel ver, mét een lekker geluid – dát is magisch. En sexy. Mijn baan als artiest is mijn leven, daar ben ik altijd mee bezig. Maar op het water denk ik nergens aan, behalve aan surfen en kiten. En met golf heb ik dat inmiddels ook. In het begin droeg ik mijn telefoon nog bij me en werd ik onrustig van appjes of stond ik te bellen tussen twee holes. Nu laat ik dat ding thuis. Ik ben aan het golfen en wil me daarop concentreren. Even niets aan mijn hoofd, alleen mijn clubs en golfballen. Voelen hoe de wind staat en die bal slaan.”

Je speelt vaak buiten Nederland?

“We hebben overal gespeeld. Meest memorabel vond ik The Castle Course in Schotland. Hou je van golf, dan móet je een keer in St Andrews in Schotland spelen. Het is er heel authentiek. Het kan wel zo zijn dat je wind, regen én zon treft binnen een halfuur. De laatste keer dat ik er speelde, was ik briljant – geen idee wat ik had, haha. Voor ons liepen een vader en een zoon die aan het trainen waren voor een wedstrijd. Die man zei ‘geweldige bal’ tegen me en ik was zo trots, zó trots. In juli gaan we weer die kant op. Ben je meer van de warmte, dan is golfen op Mauritius een aanrader. Zulke mooie banen daar. Elk bloemetje is perfect.”

Je droombaan?

“In St Andrews hebben we alle banen gespeeld, behalve de oudste, meest memorabele en meest historische baan daar: The Old Course. Eigenlijk is golf hier – soort van – ontstaan. Je krijgt je eigen caddie mee, erg luxe. Het is wel een dingetje dat je deze baan ver van tevoren moet boeken. Maar we gaan er zeker een keer spelen! In Nederland staat de Koninklijke Haagsche Golf hoog op mijn verlanglijstje, in de duinen bij Wassenaar.”

Ben je tevreden over je eigen golfvaardigheden?

“Ik heb mijn momenten. Ik merk dat ik er beter inzit als ik veel speel. Vorig jaar in Schotland was ik briljant. Ik kwam euforisch thuis: ‘I got this’. Maar daarna stond ik een tijdje niet op de baan en toen ik weer ging, was ik vervolgens ruk. Deze week ook. Ik had een schijtweek. Twee dagen geleden was ik hier, op deze golfbaan, en was het gewoon sneu, ik schaamde me voor mezelf. Maar hé, dit hoort erbij. Als ik mezelf overall moet beoordelen, vind ik dat ik oké ben in putten, chippen en driven. En ik sla best hard, bijna mannelijk. Hoe meer ontspannen ik ben, hoe beter het gaat. Ik moet leren slechte ballen achter me te laten. Ik roep wel bij elke hole ‘nieuwe ronde, nieuwe kansen’, maar ondertussen baal ik en dat is niet bevorderlijk voor de rest van mijn spel. Ik ben heel ongeduldig. Soms speel ik met mijn platenbaas. Het duurt lang voor hij slaat, zijn handen en voeten moeten, heel precies, op een bepaalde manier staan. Dan zit ik bijna te draaiogen. Of als mijn vriend per se wil zoeken naar een bal die we niet zo snel kunnen vinden. Ik kan dan denken: ik moet de hond nog uitlaten, laat die bal, we hebben er nog tien bij ons... Of mensen voor ons die geen haast hebben – nét als ik lekker in mijn spel zit. Ik sta nog weleens geïrriteerd op de baan. Geen kutwijf, maar een puttwijf, haha – wat an sich niets met mijn humeur te maken heeft, maar met het feit dat ik goed kan putten.”

Ben je bijgelovig?

“Nou, stiekem heb ik wel een favoriet rokje en handschoentje. En tees. ‘Ik moet dat doen, want vorige keer ging het daardoor supergoed.’ Hierdoor speel ik bijvoorbeeld langer door met een bepaalde club, terwijl dat eigenlijk niet handig is en ik een andere club zou moeten pakken.”

Wat draag je op de baan?

“Donkerblauwe kleding. Het liefst een jurkje zonder kraagje, maar dat mag niet overal. Ik heb veel ‘souvenir’ rokjes; gekocht in de shop van de banen waar ik geweest ben. Zo bezit ik een rokje van de Ierse Lahinch Golf Club. Maar er ligt ook een Trump-rokje in mijn kast – Donald Trump heeft een golfcourse in Schotland. En ja, ik weet dat dat erg is!”

Binnenkort heb je minder tijd voor golf, want er komt een nieuw album uit

“Voor het eerst in zeven jaar! Mijn eerste echte Nederlandstalige album. De release is in augustus. Ik ben momenteel veel aan het spelen en aan het schrijven. Ik heb veel prachtige liedjes gemaakt, al zeg ik het zelf. Zonde om er niets mee te doen. Een tijdlang was ik niet met schrijven bezig, maar nu moet er van alles uit. Het is tijd.”

Waar schrijf je het liefst over?

“Relaties, liefde, pijn. Ik heb een fijne relatie en ben blij met mijn carrière, maar het is heus niet alleen maar leuk. Ik hou van eerlijke liedjes. Soms moet ik huilen als ik aan het spelen ben. Die emotie, daar draait het om. Ik ga binnenkort op clubtour en ik kan niet wachten tot iedereen mijn nieuwe songs kan horen. Ik heb er zin in. Iedereen mag weer ietsje meer van me weten. Dat voelt kwetsbaar ja. Was ik een tijd niet aan toe, maar nu wel. Ik hou van zingen in het Engels, maar emoties onder woorden brengen is makkelijker in je eigen taal. In het Engels is het nooit wat ik écht wil zeggen. In het Nederlands kan ik exact onder woorden brengen wat ik bedoel. Dat is heel fijn en puur.”

Dit artikel is een samenwerking van Grazia en Golf.nl.