Steeds meer vrouwen kijken: voetbal is niet langer een mannenbolwerk

Sport verbroedert, maar het voetbal voor vrouwen heeft daar nog weer een mooie nieuwe draai aan gegeven.

Voetbal kijken wint enorm aan terrein bij vrouwen. De sport is – of het nu de Eredivisie Mannen betreft of het recente EK voor vrouwenteams in Engeland – niet langer een mannenbolwerk. De Leeuwinnen en succescoach Sarina Wiegman hebben daar flink hand in gehad wat Nederland betreft. Dezelfde ontwikkeling zien we echter wereldwijd. Meer vrouwen nemen plaats op de tribune of schakelen in op een voetbalwedstrijd, ook als er 22 mannen op het veld staan. 

Massaal naar finale gekeken

De Nederlandse voetbalcoach Sarina Wiegman leidde Oranje in 2017 naar een Europese titel en herhaalde dit huzarenstukje met haar nieuwe werkgever Engeland. De Leeuwinnen strandden in de kwartfinale tegen de Franse dames, maar de interesse voor het toernooi bleef. In Nederlandse huiskamers werd op zondagavond 31 juli massaal afgestemd op de finale in een uitverkocht Wembley – heilige voetbalgrond sinds mensenheugenis. Ook het gokken op wedstrijden wordt populairder in alle lagen van de bevolking. Op deze website is overigens te zien hoe dat op een veilige manier kan. 

Haantjesgedrag

De aanloop voor de doorbraak van voetbal voor vrouwen werd genomen in het vorige decennium. In Engeland werd deze zomer de kroon op het werk gezet. Een veelgehoorde reden dat er zo veel naar dit toernooi gekeken werd, is de onbevangenheid van de speelsters. Schwalbes, opstootjes, haantjesgedrag; zaken die in het mannenvoetbal algemeen geaccepteerd zijn, komen bij de vrouwenteams (nog) niet veel voor. Dat maakt de vrouwelijke onderonsjes volgens veel nieuwbakken liefhebbers zelfs leuker dan die van mannenteams.

En niet onbelangrijk: van hooliganisme is al helemaal geen sprake. Andere vrouwen maakt het niet uit wie er spelen, zolang er maar een bal rolt. Of die algemene omarming door de vrouwelijke successen komt, laat zich raden. 

Niet langer een mannenbolwerk

Het spel wordt steeds beter, de interesse ervoor groter en sponsoren weten de weg naar de vrouwenteams te vinden. Maar ook in de mannentak is er meer vrouwelijke inbreng. De eerste vrouwelijke scheidsrechter heeft haar eerste mannenwedstrijd een tijd geleden al gefloten en we zien vrouwelijke stafleden in de dug-outs zitten. Elke zichzelf respecterende topclub heeft een vrouwenafdeling inclusief opleiding. Speelsters verwisselen voor hoge transfersommen van club. Was voetbal voorheen een mannenbolwerk waarvoor het enthousiasme alleen tijdens grote toernooien aanstekelijk genoeg was (de zogenaamde Oranjegekte), met de opkomst van het voetbal voor vrouwen doet Volkssport nummer één meer dan ooit zijn naam eer aan. 

Voetbalvrouwen?

In de conservatieve wereld die voetbal heet is een dergelijke omslag best bijzonder. Het publiek in de stadions kon nog wel een zetje krijgen qua diversiteit. Daar is aan gewerkt. Zo schreef journalist Menno Pot in diens beschouwing Het Nieuwe Ajax dat de marketingafdeling van die club zich op een steeds breder publiek richtte. Niet langer was de Ajaxsupporter een witte, mopperende dertigplusser in 2019.

Maar intussen is dat proces uitgebreid: steeds meer vrouwen begeven zich naar het stadion, en anders zitten ze wel voor de buis. Het woord voetbalvrouw betekent nu iets heel anders dan het stereotype van de blondine met grote zonnebril op de eretribune. Sport verbroedert, dat wisten we, maar het voetbal voor vrouwen heeft daar een mooie nieuwe draai aan gegeven.

Bron: Beste Goksites | Beeld: iStock

Laatste nieuws