Vicieuze cirkel
“Ik herinner me het vaag, maar wat ik nog wel weet, is dat ik na ongeveer vier lachgastanks van 2 kilo per stuk plotseling allemaal apen zag. Met grote ogen staarden ze me aan. Ze vormden één grote familie en volgden me de hele tijd, waar ik ook naartoe ging. Dat die psychose uiteindelijk vanzelf overging is een wonder, maar sindsdien was ik niet meer dezelfde. Ik ging nog meer gebruiken in de hoop dat fijne gevoel van mijn eerste ballon weer terug te krijgen. Hiermee bereikte ik echter het tegenovergestelde. Hoe meer ik gebruikte, hoe slechter ik me voelde. Waardoor ik dus nóg meer ballonnen nam.”
“Het was een vreselijke, vicieuze cirkel, ik had geen idee hoe ik eruit kon komen. Ondertussen takelde ik zowel geestelijk als lichamelijk verder af. Zo heb ik op een dag zelfs een keer zo’n 3000 ballonnen gebruikt. Ik ging continu out, omdat mijn hersenen te weinig zuurstof kregen. Te bizar als ik het zo vertel, maar het is echt gebeurd. Net als die ene keer dat ik met tweedegraads brandwonden op mijn benen op de Eerste Hulp belandde. Tijdens het opendraaien van een tank was er gas op mijn benen gekomen, waardoor ik een chemische verbranding opliep. Toen de artsen in het ziekenhuis vroegen waardoor het kwam, hield ik mijn antwoord vaag, waardoor ze er verder niet echt op in gingen. Achteraf denk ik: hadden ze dat maar wel gedaan, dan was ik misschien eerder geholpen.”
“Ik ging continu out, omdat mijn hersenen te weinig zuurstof kregen”
Detox
“In de jaren daarna was ik vooral aan het overleven. Doordat ik nog steeds erg angstig was, probeerde ik met lachgas mijn nare gevoelens te onderdrukken. Het enige waar ik aan dacht, was gebruiken en dat deed ik ook elke dag. Zelfs op de momenten dat ik me goed voelde, zat ik aan de ballonnen. Inmiddels hoorde het er gewoon bij. Wat
ik niet echt doorhad, was dat ik mezelf door mijn lachgasverslaving steeds meer afsloot van alles en iedereen. Hierdoor werd mijn wereld kleiner en kleiner.”
“Ook mijn hallucinaties werden erger. Ik zag zelfs dingen als ik niks had gebruikt. Hoe ik het al die tijd heb volgehouden weet ik niet, maar afgelopen zomer was ik het ineens helemaal zat. Lachgas deed niks meer voor mij, het bracht me alleen maar ellende. Toen ik me eindelijk eens inlas over de gevaren van lachgas – je kunt er verlamd door raken en er zelfs aan overlijden – schrok ik me echt dood. Ik besefte dat het zo niet langer door kon gaan. In een augustus deed ik daarom mee aan een detox, een afkickprogramma. Hierbij stop je onder begeleiding van een deskundige met alles waar je verslaafd aan bent – in mijn geval lachgas, oxazepam en sigaretten –, zodat je vervolgens met een ‘schoon’ lichaam in therapie kunt gaan.”
Terugval
“Het detoxprogramma duurde tien dagen en was vrijwillig, maar helaas stopte ik er na negen dagen alweer mee. Ik had zin in een sigaret en overtuigde mezelf ervan dat ik door de detox wel sterk genoeg was geworden. Ik kon van het lachgas afblijven. Niet dus. Op de derde dag na mijn thuiskomst voelde ik zoveel onrust dat ik toch weer toegaf aan mijn ‘trek’ in een ballon. Ik zat er meteen weer middenin.”
“Gelukkig wist ik mezelf uiteindelijk te herpakken. Ik had me inmiddels opnieuw aangemeld voor een detox, maar was al ruim drie maanden aan het wachten voor een plekje. Waar ik de kracht vandaan haalde, geen idee, maar begin december besloot ik uit mezelf alvast te gaan minderen. Zo maakte ik pas om de twee dagen een volle tank leeg, terwijl ik daar normaal een dag mee deed.”
Leven zonder lachgas
“Inmiddels ben ik opgenomen in een verslavingskliniek. Sinds twee weken ben ik helemaal gestopt met lachgas en roken. Ook de oxazepam bouw ik langzaam af. Best pittig, alles tegelijk, maar ik ben vastberaden om het nu wel vol te houden. De detox is dit keer wat langer en ik zit er nog middenin, en binnenkort ga ik over op intensieve therapie. Dan ga ik me bezighouden met het psychische gedeelte van mijn verslaving. Hoe het bijvoorbeeld komt dat ik aan lachgas verslaafd ben en wat dat met mij doet. Een verslaving heb je voor het leven. Ik zal dus altijd gevoelig blijven voor lachgas en daarom moet ik leren hoe ik kan leven zonder.”
“Er is nog zoveel onwetendheid over wat lachgas precies met je lichaam doet. Door vier jaar te gebruiken heb ik bijvoorbeeld een ernstig vitaminetekort opgelopen, waardoor ik dagelijks veel pijn in mijn lichaam heb. Ik moet dus niet alleen mentaal, maar ook lichamelijk weer sterker worden. Hoewel ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb, voel ik in mijn hart dat het goed gaat komen.”
Ervaringsdeskundige
“Er moet meer bekend worden over de gevaren van lachgas. Op de een of andere manier is het een taboe om over een lachgasverslaving te praten, terwijl er nog zoveel meer mensen zijn die hiermee kampen. Net als ik schamen ze zich er waarschijnlijk voor. Ondanks alles voel ik die schaamte namelijk nog steeds. Vooral voor het feit dat ik het zover heb laten komen, al kan ik daar nu niks meer aan veranderen. Wat ik wel kan doen, is anderen waarschuwen. Lachgas is echt heel gevaarlijk en ik snap niet dat het nog steeds niet verboden is.”
“Als dit allemaal voorbij is, wil ik graag als ervaringsdeskundige voorlichting gaan geven aan jongeren. Zij zijn de grootste gebruikers. Door mijn verhaal met hen te delen, wil ik ze behoeden voor de fouten die ik heb gemaakt. En ik hoop ooit gelukkig te worden met huisje-boompje-beestje, maar voor nu kies ik eerst voor mezelf. Zodat ik beter kan worden en daarna anderen kan helpen.”
Bron: Grazia (Renée Brouwer) | Beeld: Unsplash
