De Duitse Leonie Hanne (33) is uitgegroeid tot een van de populairste digitale ondernemers. Voor Grazia Italië poseerde ze in Reggio Emilia (Italië), op drie iconische plekken die symbool staan voor mode en kunst, en vertelt ze hoeveel doorzettingsvermogen ze nodig had om mensen te overtuigen dat ze – ondanks haar elegantie en glimlach – geloofwaardig is als ondernemer.
De photoshoot vond plaats in Reggio Emilia (Italië), op drie iconische plaatsen die symbool staan voor mode en kunst: de Maramotti-collectie, Musei Civici in Reggio Emilia, en de Max Mara-archieven in Reggio Emilia (waar meer dan 300.000 stukken kleding, stoffen, campagnes en ontwerpen liggen). Het was een hectische dag, maar Leonie was enthousiast en behulpzaam.
Is mode sinds je jeugd al je passie geweest?
“Ik groeide op in een simpele familie. We hadden het niet heel breed, maar mijn moeder – die geen merkkleding of -accessoires had – vond het altijd fantastisch om zich goed te kleden. Ze leerde me hoe je kleuren met elkaar kunt matchen en hoe je tinten moet kiezen die bij je huidskleur passen.”
“Ze bewaarde kleding van haar moeder, en ze had ook kleding bewaard die zij zelf als tiener droeg. Met haar lange benen en elegante houding, creëerde ze daarmee prachtige looks. Haar smaak heeft me al vanaf jongs af aan beïnvloed.”
Is ze nog steeds jouw rolmodel?
“Toen ik nog klein was, bleef ze thuis om voor mij en mijn zussen te zorgen. Ze werkt nu als docent, maar draagt nog steeds geen dure kleding. Maar als ze iets in mijn kledingkast ziet wat ze mooi vindt, zegt ze: 'Draag je dit nog?' En dan vind ik het heerlijk om haar kleding te geven die een sentimentele waarde voor me hebben.”
“Over het algemeen zijn Duitsers niet als Italianen; je zult hen niet snel in een extravagante look zien. Mijn moeder daarentegen, heeft me altijd aangemoedigd om gedurfde modekeuzes te maken en om diverse stijlen met elkaar te mixen. Tot op de dag van vandaag ben ik het aan haar verplicht om niet voor de standaard, veilige route te gaan, maar om bijzondere kledingcombinaties te maken.”
Wat voor werk doet je vader?
“Mijn vader werkte in een supermarkt, daarna bij een verzekeringsbedrijf en nu is hij met pensioen; maar hij is een heel slimme man. Geen van mijn ouders had een baan in de mode.”
Wanneer kwam je erachter dat mode jouw toekomst is?
“Ik groeide op in een klein dorp buiten Hamburg. Daar was een winkelcentrum, en ik was zestien toen de eerste boutique daar werd geopend. Dezelfde middag solliciteerde ik om daar te werken. Na een sollicitatiegesprek, werd ik aangenomen. Ik studeerde nog, maar in mijn vrije tijd werkte ik daar. En zo bracht ik vijf jaar lang door. Ik was dol op mode, maar ik kende niemand in het vak. Ik begon met het helpen van klanten met hun styling, en investeerde alles wat ik verdiende in kleding en accessoires.”
Wat wilde je worden als kind?
“Ik wist altijd al dat ik anders was dan mijn leeftijdsgenoten. En als ik terugkijk naar foto's van mij als kind zie ik dat ik altijd gekke kleding droeg; ik was nergens bang voor. Ik droomde niet over een klassiek beroep. Er was een tijd dat ik dolgraag circusdanser wilde worden, maar ik ben een ambitieuze vrouw en mijn eerste beroep na mijn afstuderen was heel traditioneel.”
“Ik deed het goed op school; ik had elke studie kunnen kiezen. Uiteindelijk koos ik ervoor om business te studeren aan de Universiteit van Hamburg. Daar studeerde ik af in drie degrees: economie, fashion en textiel, en management. Ik hou van cijfers en wiskunde, dus de docenten adviseerden me om strategisch advies te gaan geven.”
“Ik werd als strategisch consultant aangenomen bij een van de meest belangrijke Duitse salesbedrijven, maar het was niks voor mij. Ik kon met mijn analytische skills werken, maar kon niet echt iets met mijn creativiteit doen. Ik hoefde mijn creativiteit alleen te gebruiken voor het maken van PowerPointpresentaties. In die tijd kreeg ik te horen dat ik te jong was om carrière te maken.”
Te jong?
“Klopt, ik was daar de jongste en een vrouw. Ik kende niemand in de modewereld, maar ik was ambitieuze en harde werker. Niemand kon me tegenhouden: ik greep elke kans die ik kreeg aan. Soms zeiden mensen tegen me: 'Je kleedt je te mooi om naar kantoor te gaan', 'Je lacht te hard', 'Je ideeën zijn te conventioneel.' Ik heb altijd een hekel gehad aan mensen die je een label geven.”
Gebeurde dat vaker bij je?
“Ik was goed in studeren, omdat ik altijd alle deuren wilde openen. Toen ik een voormalig docent vertelde dat ik met geweldige cijfers afstudeerde, lachte ze en zei ze: “Maar Leonie, je houdt van mode, je hebt veel vrienden; je hoeft het niet goed te doen op school.' Ik had meteen medelijden met haar.”
“Het lijkt weleens alsof influencers oppervlakkig zijn, maar mode kan heel diepgaand zijn. Ik heb mode het altijd mooi gevonden omdat ik ervan houd om trends te voorspellen, om achter de geschiedenis van een merk te komen. Niet per se om merken te dragen: mijn eerste designertas kocht ik toen ik 25 jaar was.”
Wanneer begon je met je blog Ohh Couture?
“Terwijl ik als strategisch consultant werkte, begon ik in mijn vrije tijd op een platform kleding te verkopen die mensen niet meer wilden hebben. Ik deed de styling en maakte de foto's. Het ging zo goed, dat het platform een paar weken later contact met me opnam: 'Wie ben je? En hoe kan het dat je zoveel verkoopt? Werk je voor een bedrijf?', kreeg ik te horen.”
“Ik verkocht misschien tien items op een zondagavond en mijn profiel kreeg 100.000 kliks. Ik gebruikte geen Instagram of Facebook en had ook geen eigen website. Ik was nooit een blog begonnen of een social account als er niet zoveel mensen online aan me vroegen: 'Waar kan ik meer van je looks vinden?', en 'Wat is je Instagram-account?' Dat ging echt heel snel.”
Wie is de belangrijkste persoon die je in je carrière hebt ontmoet?
“Zonder twijfel: mijn vriend, en nu ook mijn zakenpartner: Alex Galievsky. We ontmoetten elkaar op de universiteit van Hamburg. Ik haalde de beste cijfers, maar hij was scherp: intelligent. Als ik gestrest was, of een probleem had, kon hij daar altijd een oplossing voor vinden.”
“Hij is een Maagd en ik ben een Leeuw: ik ben creatief en gepassioneerd, hij is diepzinnig en heeft een geweldig brein. Hoewel we al zoveel jaar samen zijn, en we elkaar elke dag zien, zijn we nooit stil tijdens het diner en hebben we nooit ruzie. We zijn altijd aan het praten; we hebben een speciale band. En in de modewereld – die heel hectisch en een beetje gek kan zijn – is het fijn om iemand als Alex aan mijn zijde te hebben.”
Hoe begon jullie partnerschap?
“Ik begon te werken aan mijn eigen blog en op een gegeven moment vroeg ik mezelf: 'Wie zou ik in mijn team willen hebben?' We hadden in die tijd allebei nog een baan: ik werkte als strategisch consultant en hij werkte als online marketeer bij een bank. We woonden nog niet samen en we zagen elkaar niet elke dag…”
“Ik had een blog, maar ik deed alles zelf, toen besloot ik om mijn vriend erbij te betrekken. In het eerste jaar, vertrokken we naar New York Fashion Week in plaats van samen op vakantie te gaan. Toen begon het balletje te rollen.”
“In het weekend studeerde Alex om zijn master's degree in finance te krijgen. Ik belde hem en zei: 'Samen kunnen we mijn blog heel groot laten worden. Ik weet dat je heel druk bent, maar ik wil graag dat jij nu mijn zakenpartner wordt.” Ik koos hem – niet omdat ik van hem hou – maar omdat hij de beste is.”
Zei hij meteen ‘ja’?
“Ja, maar de enige dag waarop we samen konden werken en foto's konden maken was op zondag. En het weer is in Duistland vaak niet goed. Of we moesten vakantie opnemen. Dus in het eerste jaar gingen we niet op vakantie, maar gingen we naar New York Fashion Week. Zo begon het allemaal: Alex is een zeer getalenteerde man. In de digitale wereld verandert alles zo snel, en hij kon zich altijd heel makkelijk aan nieuwe trends aanpassen. Hij heeft een geweldige spraak, vooral in video's: hij maakte ook een video voor Max Mara.
Hoe vond je het om de Max Mara-archieven te bezoeken?
“Ian Griffiths, creative director van het merk, bracht de hele dag met ons door. Het was fantastisch om de archieven met hem te bezoeken. Ik keek naar alle fantastische details met zowel zijn als mijn ogen.”
“We kozen kleding, sommige items zijn van collecties die ouder zijn dan vijftig jaar, en creëerden daarna nieuwe looks. Max Mara is zo'n bijzonder merk; het maakt niet uit in welk seizoen een stuk uitkwam, je kunt het altijd aan je garderobe toevoegen. Zelfs na tientallen jaren wil je de kleding nog steeds dragen. Max Mara wordt dit jaar zeventig en op Instagram plaatste het merk onlangs diverse jassen die geschiedenis schreven voor het merk.”
Welk item heeft een speciaal plekje in je hart?
“Dat is geen makkelijke vraag: ik ben dol op jassen die een geschiedenis hebben, maar ik ben ook op de jassen die ervoor zorgden dat ik verliefd werd op het merk. Ik ben dol op de Max Mara 101801 camel coat: het is zo'n mooie, tijdloze jas, dat de jas nooit hoefde te veranderen. De huidige mode beweegt zo snel en het opvallend dat je een item kan maken dat nog steeds fantastisch is.”
“Toch ben ik ook heel dol op de allereerste Max Mara-jas die ik kocht: de Teddy Bear Coat. Voor Covid reisde ik veel en droeg ik deze jas elke dag in de lente en de herfst en zelfs als een deken in het vliegtuig.”
De laatste maanden zijn we langzaam weer begonnen met reizen. Ben je blij als alles weer ‘normaal’ is?
“Tijdens de eerste lockdown heb ik veel kunnen nadenken. Alex en ik waren in Londen, maar we konden niet terug naar onze families in Hamburg. Ik realiseerde me hoeveel ik Duitsland miste, en toen we thuiswaren kwam ik erachter dat het goed voelt om thuis te zijn. Tijdens de pandemie startte ik een nieuwe ochtendroutine: in een dagboek schrijf ik nu mijn gedachtes op. Ik schrijf over waar ik dankbaar voor ben, wat anders kan, en wat voor obstakels ik moet overwinnen. Het neemt een kleine vijf minuten in beslag, maar het geeft me een heel relaxed gevoel.
Je bent een sterke, veerkrachtige vrouw. Heb je soms het gevoel dat je kwetsbaar bent?
“Ik ben heel emotioneel, en ik denk dat elke vrouw kwetsbaar is. Voor ons is het soms moeilijk om 's ochtends op te staan en te zeggen: 'Ik ben sterk, ik kan de hele wereld aan.' Toen ik aan deze 'baan' begon, had ik niet veel zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen is een proces waar je continu aan moet blijven werken.”
Bron: Marina Speich | Beeld: Simone Falcetta | Styling: Nike Antignani | Make-up: Erica Vellini @Greenapple | Haar: Maurizio Kulpherk @etoile MNG
