Opgebiecht: 'Ik ben verslaafd aan social media'

Event coördinator Nina (30) zit extreem veel op social media en kan volgens eigen zeggen niet meer zonder. ‘Door corona is dat alleen maar erger geworden.’

"Gisteren zag ik toevallig dat de gemiddelde schermtijd op mijn telefoon vijfeneenhalf uur was, waarvan ik toch zeker zo’n vier uur op socials zat. En dan heb ik mijn iPad en laptop nog niet eens meegerekend. Dus ja, ik zit belachelijk veel op Instagram, Twitter en Facebook."

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

"Laatst vroeg mijn optometrist hoeveel tijd ik per dag achter de computer besteed, en toen heb ik daar spontaan over gelogen. Puur uit schaamte. Want ik weet ook heus wel dat het niet normaal is. Die oogarts schrok alsnog en waarschuwde me voor de vele nadelige gevolgen, waaronder zichtverlies en chronische hoofdpijn. Daar probeer ik nu rekening mee te houden, maar ik zit nog steeds buitensporig veel achter mijn beeldschermen."

"Ik sta met mijn mobiel op en neem ’m mee naar bed, hij gaat mee naar de badkamer en naar de wc. Het is echt een drang om continu die socials te checken. Er gaat een schurend gevoel van onrust door me heen wanneer dat even niet kan."

Serotonine-boost

“Mijn verslaving is er langzaam ingeslopen. En tijdens de pandemie is die alsmaar erger geworden. Omdat we niet meer naar de kroeg en sportschool mochten, had ik ’s avonds zeeën van tijd over. Of iemand nog leuke Netflix-tips had, vroeg ik bijvoorbeeld op Facebook. Zo kwam ik al snel op allerlei forums met andere streaming-fans waarmee ik uren kon chatten over het laatste seizoen van The Crown en de langverwachte nieuwe afleveringen van Undercover. Vanuit daar ging ik een aantal van die ‘vrienden’ ook volgen op Insta en Twitter en zo ‘zagen’ we elkaar steeds vaker. En daar ging het dan niet alleen meer over series, maar ook over muziek, het Songfestival en – in aanloop naar de verkiezingen – over politiek."

"Ik had ineens vrijwel elke avond via de socials contact met mensen die ik niet kende, maar toch ook weer wel. Als ik een keer niet aan het chatten was op Facebook of via Twitter, was ik aan het struinen op Instagram. Naar coole interieurfoto’s ter inspiratie, of interessante recepten met mooie plaatjes omdat we niet uit eten konden, naar grappige of gênante fragmenten van de Kardashians tegen de verveling. En ik zocht alvast een leuke nieuwe coupe uit voor als we weer naar de kapper mochten. Maar het meest verslavende is toch wel zelf content plaatsen – het liefst foto’s van mooie momenten of locaties, van mijn nieuwe pup of een geweldige outfit – en dan hopen op zoveel mogelijk likes. Die digitale complimenten geven een serotonine-boost, las ik laatst. En daar wil het brein vervolgens alsmaar meer van. Daarnaast is het soms gewoon simpeler om online leuk gevonden te worden dan in real life. Daar hebben we volgens mij allemaal wel eens behoefte aan.”

Toename door Corona

“Maar nu zit ik mijn socialemediaverslaving goed te praten, terwijl ik dus best weet dat het absoluut niet gezond is om er zo veel tijd aan te besteden. Het is ook een tikkie sneu, alsof je verder niets te doen hebt in je leven. Maar goed, dat had ik tijdens die hele pandemie dus ook niet."

"Ik denk dat veel mensen zich hier wel in herkennen. Er is laatst nog een groot onderzoek gedaan naar socialemediaverslaving en het blijkt dat ik niet de enige ben die echt verslaafd is geworden. De cijfers zijn tijdens corona enorm toegenomen."

"Ik vind dat niet meer dan logisch. We zijn met z’n allen toch wat eenzamer geworden en zochten daardoor blijkbaar massaal naar online contact. Voor mij is ook een vlucht uit de realiteit. Even weg uit die stressvolle, ellendige en deprimerende rottijd – al was het maar door online tientallen videootjes van snoezige kittens te bingen. Maar dat moet in mijn geval wel enorm minder. Ik check bijna elk kwartier wel even of er nieuwe Stories geplaatst zijn, wie wat interessants te melden heeft op Twitter of waar mijn vrienden mee bezig zijn op Facebook. Het kost uren van mijn leven en ik verpest er niet alleen mijn ogen mee, maar ook de pezen in mijn pols en de spieren in mijn rug, want ik zit vrij krom. Bovendien slaap ik er ook nog weinig door, want ik kan soms echt verdwalen in alle content. Of bloedchagrijnig worden als ik onderweg ben en mijn telefoon leeg is. Da’s toch vrij kansloos."

"Een vriendin van me wees me op de docu-serie The Social Dilemma, waarin we zien hoezeer die socialemediaplatformen ons manipuleren en commercieel exploiteren via valse algoritmes, en ons zo bewust verslaafd ‘maken’. Bizar. Na het zien van de docu kijk ik er toch ineens wat anders naar en denk ik er serieus over na om niet alleen te minderen, maar om misschien wel helemaal te stoppen met social media."

"Nu alleen nog de discipline daarvoor zien op te brengen. Ik neem mijn telefoon en tablet sinds kort al niet meer mee naar de slaapkamer, dat is in elk geval een begin. En ik moet zeggen: het bevalt me tot nu toe wonder boven wonder prima. Hoewel ik wel blijf grijpen naar mijn mobiel, dus ik moet nog wel wat afkicken.”

Misschien ook voor jou:

Real life: 'Hij verstuurde mijn vrienden dreigmails uit mijn naam'