Stefano Keizers over Expeditie Robinson: ‘Alsof ik op een andere planeet was’

Volgens de theatermaker zat het 'tussen een groep achtkamp en een soort wereldoorlog in'.

Stefano Keizers is momenteel te zien in een gloednieuw seizoen van Expeditie Robinson. Het avontuur in Kroatië heeft veel indruk gemaakt op de theatermaker. “Het zat tussen een groep achtkamp en een soort wereldoorlog in”, stelt hij als we hem spreken. Aan Grazia vertelt Stefano waarom hij tóch besloot om mee te doen, ondanks dat zijn omgeving behoorlijk twijfelde.

Op avontuur gaan

Vanwege de coronamaatregelen zat Stefano Keizers een behoorlijke tijd thuis. De vraag of hij mee wilde doen aan het survivalprogramma, kwam dan ook op het perfecte moment. “Dat is het stomme, ik had van tevoren gedacht dat ik heel moeilijk zou doen als de vraag van Expeditie Robinson ooit zou komen. Maar toen die eenmaal kwam, kreeg ik er meteen zo’n zin in”, vertelt de theatermaker als we hem spreken. “Dat komt ook best wel door de coronatijd. Normaal tour ik in het theater, dat is mijn beroep, dus ik had ook al een jaar binnen gezeten.” Het aanbod om op avontuur te gaan was dan ook heel aantrekkelijk. “Ik kon echt niet wachten.”

Hoewel Stefano stond te springen om het vliegtuig in de stappen, was dat bij zijn omgeving wel anders. “Ik merkte dat mijn thuisfront het best wel eng, spannend en ook wel onverwacht vond dat ik dit opeens wilde. Bij mijn vriendin en mijn ouders heb ik daarom wel een tijd gedaan alsof ik het een moeilijke keuze vond”, biecht hij op. Gelukkig hebben zij het later wel omarmd. “Toen hebben ze ook wel gezegd: we snappen dat je dit avontuur interessant vindt en dat je zo’n spanning opzoekt. Maar ze vonden het echt niet leuk om me zo lang te missen. Gewoon het idee dat ik aan zoiets fysiek zwaars mee zou doen. Wat als er iets zou gebeuren?”

Gemis

Eenmaal aangekomen in Kroatië kreeg Stefano ook te maken met het gemis van thuis. Al had hij daar samen met zijn vriendin wel iets op bedacht. “Ik heb van mijn vriendin een pet meegekregen, die heeft ze helemaal zitten borduren. Heel stom, maar toen ik op dat onbewoonde eiland zat was dat ding heel even teruggrijpen naar thuis”, vertelt de cabaretier. “Op de zware momenten zette ik die pet even op of ik pakte hem vast. Dan probeerde ik eventjes te denken: op dit moment zit Ellis (zijn vriendin, red.) thuis en die denkt misschien ook wel aan mij.” Ahw!

Gelukkig vond Stefano ook veel afleiding op het eiland. “Het is zo’n extreme gebeurtenis. Heel veel momenten tijdens het spel lieten me eigenlijk alles wat ik achterliet even vergeten. Er was veel afleiding, ik was ook letterlijk de hele dag bezig met overleven. Daardoor verloor ik af en toe wel die heimwee“, vertelt hij. “Maar op momenten dat het stil werd, dan kwamen al die gedachten binnen. Ik had ook met mijn vriendin afgesproken, op het moment dat één van ons naar de maan kijkt, moeten we gewoon doen alsof de ander dat ook op dat moment aan het doen is. Dan hebben we nog een soort band. Thuis voelt heel ver weg daar. Echt alsof ik op een ander planeet was.”

Teen gebroken

Stefano ging goed voorbereid Expeditie Robinson in. “Ik heb survialcursussen gedaan, dat was heel erg leuk. Dus technieken als vuur maken, een hut bouwen, vissen ontleden, dat kon ik allemaal al voordat ik vertrok.” Helaas vielen zijn voorbereidingen vlak van tevoren toch nog in het water. “Drie weken voordat ik wegging brak ik mijn kleine teen. Dat was stom, want ik was bezig om conditie te trainen en toen moest ik opeens mijn voet drie weken rustig houden”, legt hij uit. “Dus ik was toch net iets sneller buiten adem dan ik had gewild eigenlijk.”

Energiek uitgeput

De grootste uitdaging van de expeditie zat volgens Stefano in twee dingen. “Ik had van tevoren heel erg gedacht dat de uitdaging was om de hele dag leuk te blijven doen bij een groep. Hoe zorg ik ervoor dat ik de sfeer erin houd? Zelfs als mensen ruzie met elkaar krijgen of dat er bondjes gesloten worden, want ik hou er juist van als iedereen oprecht vriendelijk tegen elkaar is. Maar ik wist dat dat niet zou gebeuren.”

Uiteindelijk waren de weersomstandigheden toch de grootste uitdaging, vertelt de theatermaker. “Het maakt denk ik echt een heel groot verschil om in de natuur te zitten in warmte of met wind en regen, want er waren heel veel dagen dat gewoon niks meer droog was”, legt hij uit. “De slaapzak is nat, het eten is nat, je kleren zijn nat en dat is gewoon een heel irritant gevoel. Dat heeft me energiek helemaal uitgeput.”

Beeld: RTL (Tom Cornelissen)

Laatste nieuws