“Het bevalt me zeer om bij Cho te horen, en we lachen nog steeds om hoe we elkaar leerden kennen in het park toen een terrasje pakken nog strikt verboden was. Ik vind Cho anders dan anders, met zijn pikzwarte warrige haar en de strakke kaaklijn die zo in een heldenfilm past.”
“Ik vind het voorbarig om het woord ‘stel’ te gebruiken, onze status is nog onbesproken. Toch zag ik Cho intussen wel al een keer of acht. Telkens was het gezellig, en op die eerste keer in het park na waar we verlegen afscheid van elkaar namen, eindigden we consequent in zijn suffe bed met het antracietgrijze dekbedovertrek en de plaatstalen Ikea-lamp. Ondanks de setting die saai en onnatuurlijk aanvoelde, beminde hij me alsof ik een heuse vamp was: voorzichtig maar tegelijkertijd gretig.”
“Cho is mijn eerste man met een volle bos schaamhaar. Zelf zegt hij daarover dat hij deze look bij hem vindt passen. Ik vind het prima. De wereld is al gecultiveerd en gekunsteld genoeg. Bovendien ben ik momenteel de enige die Cho naakt ziet, en dat is stiekem best een spannend idee.”
“Stiekem snuffelde ik in zijn klerenkast. De inhoud ervan verraste me. Saaie grijze boxers en legergroene longsleeves. Cho draagt als we samen zijn juist veel lichtblauwe shirts of bordeauxrode coltruien. Het staat hem goed.”
“De keer dat ik een fotoalbum vond, zag ik hem met zijn familie. Hij was een jaar of elf. Zijn moeder en broer waren klein van stuk, tenger zelfs, terwijl zijn vader dezelfde lengte en imponerende kaaklijn heeft als Cho.”
[ont-quote align=”center” caption=”Mare”]’Het is te voorbarig om het woord ‘stel’ te gebruiken, onze status is nog onbesproken'[/ont-quote]
“Bijna al mijn tijd gaat op aan mijn nieuwe vlam. Mormel kreeg de afgelopen weken haar natje en droogje, maar bitter weinig knuffels. En ik appte weliswaar met Mats en Jiska, maar dat was het dan wel. Elk moment dat ik met Cho kan pronken op een terras of met hem kan skaten, grijp ik aan. Ik weet niet precies waarop ik val, wat ik het aantrekkelijkst aan hem vind. Het is vast een combinatie van Cho’s glanzende irissen, de stoute blikken die hij me toewerpt en zijn ietwat minachtende en tegelijkertijd zo übersexy glimlach.”
“Mijn gebroken hart is in rap tempo geheeld, mag ik wel zeggen. De lente helpt ook mee. Al een paar keer lukte het me om in bikini in mijn tuin te zonnen en daarvan kreeg ik niet alleen een stoot energie, maar ook bruine benen. Het is nog veel te vroeg om Cho mee te nemen naar mijn ouders, ze zien me aankomen vijf maanden na Mark, maar ik heb al wel een mapje op mijn telefoon aangemaakt voor foto’s van ons.”
[ont-quote align=”center” caption=”Mare”]”Het is nog veel te vroeg om Cho mee te nemen naar mijn ouders”[/ont-quote]
“‘Kun je vanmiddag invallen?’” Mijn baas stuurt een appje. Er komen steeds meer hotelgasten en hij heeft flink geïnvesteerd in het terras. Een paar tafels zijn weggehaald en vervangen door zitbanken van steigerhout vol kussens in papegaaienprint. De eerste weken zaten in er het midden nog aangeklede etalagepoppen, heel gezellig en vooral functioneel. Zelfs als je wilde, kon je niet dichter bij je buren zitten.”
“De poppen staan nu beneden in de kelder, tussen de voorraden koffiekoekjes, desinfectiemiddel en pakken papieren ‘kantjes’: de witte velletjes die lijken op een kleedje en waardoor de suikerpot of sauskom niet van de schotel schuiven. Ik app terug dat ik eraan kom. Het is heerlijk weer vandaag en ook al hoort ‘terras lopen’ niet tot mijn vaste taken, het is wel erg gezellig met alle vrolijke gasten om me heen. De fooien zijn ook leuk. Misschien koop ik er wel een vliegticket voor naar Japan van.”
Beeld: iStock, Unsplash
