In een openhartig interview met de Volkskrant spreekt de vriendin van Peter R. de Vries, die om veiligheidsredenen anoniem moet blijven, over de avond van de schietpartij. Peter en zijn vriendin wilden graag samenwonen en zouden op de avond van de schietpartij een woning gaan bezichtigen.
Bezichtiging
“Peter had deze woning al bekeken en was enthousiast”, vertelt de vrouw in de krant. “Hij zei: ‘Ik maak een afspraak, dan kunnen we vanavond samen gaan kijken. Ik moet eerst even naar Boulevard, maar ik kan er om kwart over acht zijn.'”
Dat was dinsdagavond 6 juli, de avond dat Peter vlak na de aflevering van RTL Boulevard in de Lange Leidsedwarsstraat werd neergeschoten. “Twaalf over zeven appte ik hem: ik ga nu vertrekken. Hij schreef terug: ‘Ok!’ Dat was zijn laatste berichtje.”
BN’ers staan massaal stil bij overlijden Peter R. de Vries
Verschrikkelijk nieuws
“Ik was bijna bij dat huis toen Peters zoon Royce belde en zei dat Peter was neergeschoten. Ik begon meteen te schreeuwen”, herinnert de vrouw zich nog. “Toen ik Peter belde en hij niet opnam, wist ik: foute boel. Hij nam altijd op als ik belde, ook als hij midden in een bespreking zat. Nadat hij ook niet op mijn appjes had gereageerd, wist ik dat het waar was.”
Gelijk daarna reed Peters vriendin door naar Amsterdam, al is de weg daar naartoe nog steeds een waas. “Ik kan me die hele route niet meer herinneren. Ik weet alleen dat ik constant belde of gebeld werd”, vertelt ze. Het enige waar ze mee bezig was, was achterhalen of Peter nog leefde.
Ziekenhuis
Eenmaal aangekomen in het ziekenhuis, ving Peters familie zijn vriendin op. “Ik heb ontzettend hard gehuild”, vertelt ze. “Peter was gehavend, maar hij was er nog, dat zag je aan alles. Die nacht bleef ik in het ziekenhuis, op een bedje in een familiekamer, maar van slapen kwam natuurlijk niks. Elke dag liet ik hem met mijn telefoon ons liedje horen, wat hij ook afgespeeld wil hebben op zijn uitvaart: The first time ever I saw your face.”
Hoewel de dagen na de aanslag slopend waren, hield Peters vriendin hoop. “Ik ben niet gelovig, maar ik heb gebeden, al weet ik niet tot wie ik me richtte. Ik heb iedereen die ik ken, gevraagd te bidden, te hopen en te duimen. De eerste klap, toen ik het nieuws hoorde, deed mijn wereld instorten. In die week waarin hij in het ziekenhuis lag, kreeg ik hoop dat het goed zou komen. Toen kwam de tweede klap.”
Overleden
Op donderdagmiddag 15 juli overleed Peter, na ruim een week voor zijn leven te hebben gevochten. Een ongekend groot verlies voor Nederland, voor zijn familie en ook voor zijn vriendin. “Ik heb echt behoorlijk wat meegemaakt in mijn leven, maar dit overtreft alles”, aldus de vrouw. “Ik dacht dat ik heel sterk was, maar soms denk ik: het is te groot, ik kan dit niet aan. Even, heel even, heb ik gedacht: had ik jou maar nooit ontmoet. Natuurlijk is dat egoïstisch, maar de pijn is zo groot, zo onbeschrijflijk.”
Bron: Tips en Weetjes, de Volkskrant | Beeld: BrunoPress
