/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg)
Wat mij betreft is er maar één Science Fiction echt de moeite waard (als E.T. onder SF valt, dan zijn het er twee) en dat is Star Wars. Star Wars is wat Bob Marley voor Reggae betekend heeft, Brooke Shields voor The Blue Lagoon en George Clooney voor ER. Soms moet je gewoon stug vasthouden aan oud, goed en vertrouwd.
Een paar jaar geleden waagde mijn better half toch een poging om me mee te krijgen naar Avatar. Weer zon exemplarisch bewijs waarom oud en vertrouwd gewoon altijd fijner is. James Cameron (de regisseur) gaf mij al Titanic, daar ben ik al jaren zoet mee. Het is mooi zo. Toen ik las dat de hoofdfiguren in deze film blauw(!) waren, was dat voor mij het beste argument om deze film over te slaan. De enige film met blauwe figuren die ik eventueel wil overwegen is die van de Smurfen. Maar ja, toen werd hier de dvd aangeschaft en algauw kwam het nieuwe argument vóór het bekijken van deze film, namelijk dat het eigenlijk een heel romantisch verhaal was, een beetje als Titanic, ineens voorbij. Ja, toen lukte het me echt niet meer mijn poot stijf te houden. Romantische films die op Titanic lijken, dan raak je echt keihard mijn achilleshiel, dan ben ik nergens meer.
Ik heb Avatar nu twee keer gezien en ik lever zo weer 162 minuten van mijn kostbare tijd in om hem nog een keer te bekijken, ook al was het alleen maar om Zoë Saldana. Sinds Smurfin heeft geen enkele blauwe dame er zo betoverend uitgezien. Ik had aanvankelijk geen idee welke actrice onder die blauwe verf verborgen zat, maar ik was wel meteen gefascineerd door haar manier van bewegen.
Ik las niet zo lang geleden dat zij de eerste jaren van haar leven op zeer hoog niveau klassiek ballet gedanst heeft. Haar eerste filmrol was dan ook die van een balletdanseres en haar dansverleden verklaart dus haar gracieuze manier van bewegen. Zelf zei Zoë in datzelfde interview dat zij eigenlijk heel erg androgyn is, vandaar dat zij ook probleemloos met machinegeweren overweg kan gaan in stoere actiefilms en daarom houdt ze niet alleen van jongetjes, maar ook een beetje van meisjes. Maar ze speelt ook weer net zo makkelijk een highschool meisje, zoals in Cross Roads (als je een Britney hater bent, valt deze film ook onder SF). Ook zon toppertje. Ik snap nog steeds niet waarom mijn vriendin en ik die middag de enige bioscoopbezoekers waren die geen begeleiding van een volwassene nodig hadden.
Zoë heeft na haar samenwerking met Britney ook alleen maar aardige dingen over Britney gezegd. Zo iemand verdient mijn onverdeelde aandacht. En Bradley Cooper is echt een ass, dat hij haar ooit heeft bedrogen. Dom, dom, dom!
Zoë is nu te bewonderen in Star Trek, wederom Science Fiction. Ik vind dat zo jammer. Avatar was echt de limit. Hoewel misschien ooit, op dvd?