Tja, en dan is daar het verhaal van de bh. Toen ik zwanger was van Bo schreef ik er al over. De titel van het logje was ‘Het is groot, wit en het rekt mee.’
‘O god, ik heb weer wat fout gedaan,’ begon ik. ‘Ik heb m’n zwarte beugelbeha (type pushup) tot en met ruim vijf maanden zwangerschap gedragen. Blijkt dat ik daarmee de melkkliertjes afknel. Voor een avondje kan wel, maar niet altijd. Als weldenkende zwangere (bestaan die?) had ik daar natuurlijk zelf op kunnen komen. Maar ik was te ijdel. Wilde dat ze nog steeds omhoog gepusht werden. Fout fout fout. Helemaal fout.’
Moest Bo die eerste weken daarom zo lang zuigen tot er eindelijk iets kwam? Ik zie haar nog, als mini-mensje, hijgend van de honger, verwoede pogingen doen. En ik maar kneden en pannenkoeken van mijn borsten maken tot de boel de juiste hapvorm had. Sabbelde ze daarom totdat ze een ons woog? Ik geloof er niets van. Bovendien had ik na die 5 maanden mijn leven gebeterd: ik had alsnog een paar speciale behaÂ’s gehaald.
‘Ik heb ‘m dus gekocht,’ schreef ik. ‘Dat ding waar ik niet onderuit kon. Bij de Hunk. Ik had de keuze uit wit. En wit.’ Het werd een heuse meegroeibeha. ‘Groot, wit en a-vrouwelijk. Van zacht materiaal, dat dan weer wel. Maar ik voelde me er ongelukkig in.’
Pier was meegeweest toen ik ‘m kocht. ‘Hij keek het pashokje in en zei dat hij mooi stond. Dat was de enige juiste reactie.’
Ook deze keer had ik het weer uitgesteld. En droeg ik gewoon mijn push-ups nog. (Tja, niet elke zwangere is gezegend met een hormonaal gestuurde natuurlijke cupvergroting waar je u tegen zegt). Met een beugel staan ze me toch het mooist. Een beetje eigenwijs misschien, maar ik dacht wederom dat het niet zo veel kwaad kon. Ik wist wel dat ik er uiteindelijk weer aan zou moeten gaan geloven, omdat het nou eenmaal beter schijnt te zijn, maar ik had het moment gewoon nog even uitgesteld.
Afgelopen maandag, onder bedreiging van een stemmetje in mijn hoofd, heb ik het toch maar eens aangekaart bij de verloskundige. Wat zij er nou eigenlijk van vond. Het maakte allemaal niet zo veel uit bleek, ‘maar,’ zei ze bijna achteloos, alsof ik zo dom toch wel niet zou zijn, ‘als het er maar niet een met een beugel is.’
Ik lachte flauwtjes. Biechtte op dat ik die tot nu toe nog wel droeg.
Maar dat moest ik dus niet meer doen.
‘Je klemt er je melkklieren mee af (ja, dat zeggen ze dan hè?) en daardoor heb je eerder kans op een borstontsteking.’
Een borstontsteking! Au, dat laatste wist ik niet. Hmm, toch maar een beetje uitkijken dan.
Dag push-ups en t-shirtbh’s met beugel. Jullie mogen fijn de kast in. Tot na de borstvoedingsperiode. Want hé, die krijgen we ook nog hè, de voedingsbeha’s… Zucht. (Overigens is het hebben van niet al te grote borsten dan wel weer een voordeel: ik redde me vorig keer ook prima met borstvoedingshemdjes. Geen beha eronder. Heerlijk. Uit dat ding. Want geef nou toe, zelfs die zwangerschapsbeha’s en voedingsbeha’s, wat zeg ik, álle beha’s, knellen toch? Een béétje op zijn minst. Dan kun je nog zo’n goeie kopen, los in je shirt zit toch het lekkerst.)
Oké, ik moet toegeven: ik heb ze nog niet écht in de kast gegooid. Voor speciale gelegenheden zal ik ze stiekem tóch nog wel eens dragen denk ik…
Maar goed, voor de zekerheid en de extra steun nu toch maar aan de zwangerschapsbeha’s dan. Sinds een paar dagen. Maar die ik in huis heb zijn echt le-lijk. Ja, ook in het zwart. Het zit gewoon niet. Ik krijg er platte borsten van. Lijkt me ook niet de bedoeling. Misschien moet ik mezelf daarom maar eens trakteren op in elk geval één écht mooie.
Ik google wat. Kom een site tegen waar op staat dat je gerust beugelbehaÂ’s kunt dragen als je zwanger bent.
Gek word je er toch van, van al die tegenstrijdige berichten?
Er bestaan zelfs al voedingsbeha’s met beugel zie ik en die zou je gerust nu al kunnen dragen, staat er. Maar hé, een ding weet ik wel, als je eenmaal stuwing hebt en de borstvoeding een beetje op gang komt dan worden ze pas écht groot die borsten! (Ja, zelfs die van mij, en ik had die beruchte stuwing niet eens.) Kun je weer nieuwe kopen…
Nou ja. Ik modder maar weer wat aan. En mocht ik een écht mooie kopen dan post ik die hier misschien wel een keer. (Maar misschien ook niet.)
‘En die grote onderbroeken dan? Dat hoeft toch ook niet hè?’ vraag ik voor de vorm nog maar even. Ik draag gewoon nog simpele zwarte slipjes, maatje S, lekker laag.
‘Als het maar niet knelt. En strakke jeans en zo, ook niet doen.’
Oei, een mens kan héél veel verkeerd doen, zelfs tegen beter weten in…
Mijn strakke spijkerbroek draag ik namelijk nog steeds, af en toe, en dat terwijl ik de afgelopen maand niet 1 maar 4(!) kilo ben aangekomenÂ…
