/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "(Te) gekke week")
Het was een beetje een gekke week. Was of is, of is én was, want ik vergeet steeds wat voor dag het is. Ik had het tegen mensen over ‘later deze week’ terwijl de week alweer afgelopen was en toen ik een paar dagen later het gevoel had dat het bijna weekend was, bleek het ineens pas dinsdag.
Hoe dan ook, de week die ik bedoel is eigenlijk de week vanaf 2e kerstdag, zonder kinderen. Ik zag er tegenop, maar ik keek er ook naar uit. Heel dubbel. En heel menselijk lijkt me.
Ik begon 2e kerstdag dan ook enigszins aarzelend. Ik bracht ze weg, had ze van mijn fiets getild en kon met moeite nog 2 tasjes kleren afgeven. Dolenthousiast zwaaiden en gebaarden de kinderen gelukkig voor het raam. Ik zwaaide terug, gaf kushandjes, was blij voor ze dat A er was en miste ze nu al. Met een lichtelijk naar gevoel en vooral van binnen opgefokt over hoe ik behandeld was fietste ik weg.
Om aan dat gevoel te ontkomen moest ik maar eens beginnen met mezelf te verwennen. Tijd voor actiepunt 1 dus: een bezoekje aan de zonnebank. Zag ik er in ieder geval niet meer zo winters wit uit. Even het gevoel van zomer ervaren. Die warmte, oeh, wat was dat heerlijk!
Ik deed boodschappen, ruimde wat op en bezinde me ondertussen op de avond. Ging ik die grote zak knoflookgarnalen uit de diepvries in de wok gooien en Sonny Boy kijken of ging ik lekker dansen? Feestjes zat in Den Haag. Tot het laatst bleef ik twijfelen, ook omdat ik stiekem bést wel moe was van de kerstvierdaagse die zaterdag de 22e al begonnen was. Twijfelend viel ik in slaap. En zo werd het uiteindelijk mijn eerste tweede kerstdag alleen. Oké, al whatsappend en chattend via Facebook, dat wel.
De dagen erna haalde ik het allemaal in. Zowel veel slaap (ik kon uitslapen!) als feestjes. Ik knalde er weliswaar nog net voor het einde van het jaar een column uit voor Hip & Hot Magazine, maar ik deed ook leuke dingen. Was weer even alleen maar Denise. Zag gezellige mensen en kwam op bijzondere plekken.
Ik ging naar een X-mas Dinner & Dance-feestje (borrelen, stamppotje voor 10 euro en vervolgens voetjes van de vloer). Bijzondere sfeer, zo onder de grond, onder de gewelven. Alsof je ineens in een heel andere wereld was, in een ander land zat, in Frankrijk, en toch ook weer niet. En omdat het al zo vroeg begon duurde de avond eindeloos, juist dat was zo heerlijk.
Ik zocht een vriendin op in Arnhem. Ex-collega’s waren we eigenlijk. Jaaaaaren hadden we elkaar niet gezien. En meteen was het weer lachen, en vertrouwd. We doken Barrio Habana in en kletsten honderduit. Over onze voorbije relaties vooral. Fijn! (Nou ja…) En toch, helemaal vrolijk stapte ik ’s avonds de trein weer in.
Ook de 29e wilde ik wel weer wat. Ik belde, smste, appte, facebookte, maar iedereen was ziek, zwak, misselijk, moe van kerst of krachtensparend voor Oud & Nieuw. Al mijn vrienden waren aan het cocoonen en een aantal gaf eerlijk toe zelfs al in pyjama op de bank te zitten. Zelf had ik pijn in mijn rug en in mijn keel, maar ik wilde zo graag weg! Dus trok ik de stoute schoenen aan en ging alleen. Naar Highlights in het strijkijzer, het hoogste gebouw van Den Haag. Op de 42e etage!
De dag erna dronk ik iets met een vriend in de Boterwaag, en ging vervolgens door naar de Carnivale waar ik weer met iemand anders had afgesproken. En toen die vriend naar huis ging, zocht ik die andere vriend weer op. En gingen we gewoon nog verder door. Natuurlijk werd het weer veel te laat, maar het kon me even niks schelen. Het kon immers gewoon!
Goed, en toen was het ineens al de 31e. En had ik als eindejaarsklapper nog het Oud & Nieuwfeest in Club 1660. En heb ik het, ondanks die megahoge glitterhakken, toch nog tot 6 uur volgehouden. Om de dag erna zonder koppijn wakker te worden. Dat is dan ook wel weer bijzonder…
De eerste dag van het nieuwe jaar ‘s avonds nog één drankje met weer een andere vriend om het af te leren. En gisteren? Back to normal… Back to m’n schatjes! Fijn! Hoe blij kan een mens zijn ze weer te zien en te weten hoe het met ze gaat, ze te knuffelen en kusjes te geven. Zeker na een week geen antwoord te hebben gekregen…
Vanmorgen was ik al weer wakker op een tijdstip waarop ik andere dagen pas naar bed ging. Maar hoe vermoeiend dat nachtbraken misschien ook was, het gaf me ook energie! Best een (te) gekke week dus…
Een heel gelukkig nieuwjaar allemaal!