Het Peperkoekenhuisje

Het leek me wel een gezellige activiteit op 2e Kerstdag. Zo'n idyllisch peperkoekenhuisje in elkaar knutselen. Bij gebrek aan schoonfamilie in de buurt hoefden we lekker helemaal nergens naartoe en dat bood perspectieven. Op de doos zag het er heel mooi uit. (zie foto hiernaast). Heel groot ook. Maar toen we de doos openden viel het allemaal een beetje tegen. Pietepeuterige stukjes koek die we aan elkaar moesten zien te krijgen met glazuur dat maar niet wilde smelten. De grootste koek - de fundering van het huis - was al gebroken in de verpakking. En toen we na eindeloos gepriegel de dakplaten erop konden zetten, stortte het minihuis meteen in elkaar.

Het werd een frustrerend ochtendje knutselen. Zonder resultaat. Laten we het dan maar meteen opeten! opperde ik monter. Maar, viel dat even tegen: niet te vreten! Zelfs de honden wendden hun kopjes af toen we hen een klein stukje aanboden (om het daarna met enige tegenzin toch aan te nemen en op te eten. Het blijven natuurlijk wel honden).

Stom peperkoekenhuisje, gooi het maar in de vuilnisbak! riep Olivia getergd uit na minutenlang fröbelen. En dat hebben we dan maar gedaan (ik durfde dit zelfs de vogeltjes niet aan te doen). Over tot de orde van de dag: een kerstfilm op de tv, nog wat wassen draaien, even met de hond fietsen en straks de restjes van Kerstavond opwarmen en opeten!

Verdorie ik krijg die lijm er niet uit!

Het huisje is uit elkaar gevallen! Grrrrr!

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

En nu?

Nou ja, dan maar een beetje improviseren!