/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "M. en C. willen graag worden opgehaald?")
Ondanks dat het stormde en regende en er blijkbaar plundra heerste, begaven wij ons gisterochtend naar Ikea. M. en C., die er in eerste instantie nou niet zoveel zin in hadden, zagen een uurtje spelen bij Smaland (oftewel, de ballenbak) gelukkig wel zitten, en zo kwam het dat we vlak na binnenkomst formulieren met adresgegevens invulden, kinderschoenen en jassen in bakken stopten en stickers op onze kinderen plakten. M., C. en ik kregen alle drie een stempel met een nummer op onze hand, met de mededeling dat alleen ik, met dezelfde stempel als mijn kinderen, over een uur mijn kinderen weer terug zou krijgen. Goed geregeld, leek ons zo. En mocht het ze in het speelparadijs onverhoopt toch niet bevallen, dan zouden we dat vast wel over de luidsprekers te horen krijgen.
Na een krap uur - we waren iets te vroeg want wilden M. zélf op de bureaustoel laten zitten die we voor hem in gedachten hadden - stond ik weer bij de ingang van Smaland om M. en C.tje op te halen. Na enige overredingskracht (de Lion King was op tv, zo begreep ik later van M.), lukte het de vriendelijke Ikea medewerkster om de stickers van beide kinderen te verwijderen en ze richting balie te sturen, waar ik op ze stond te wachten. De bakken met schoentjes en jassen werden weer geleegd en geretourneerd, en met een aangeklede M. en C. vertrok ik richting restaurant. Eerst koffie voordat we aan deel 2 van het avontuur (winkelen mét kinderen) zouden beginnen...
Toen we al even zaten, ik aan de koffie en M. en C. aan het water, klonk de stem van een Ikea medewerkster door de luidsprekers. Op zich niets bijzonders, want dat hoor je natuurlijk de hele dag in Ikea: "Jantje en Pietje willen worden opgehaald uit Smaland". Maar wat wél merkwaardig was, was dat de vrouw de naam van M. noemde, en daarna die van C. "M. en C. willen worden opgehaald uit Smaland", klonk het tot twee keer toe. Nu zijn de namen van M. en C. weliswaar niet exotisch, maar ze staan nou ook weer niet in de top tien van meest voorkomende namen. De boodschap was dus duidelijk: of ik even opnieuw mijn kinderen wilde ophalen.
Nou ja zeg.
"Ik ga", riep Jurgen. "Kijken wat ze doen als ik daar kom en de kinderen er niet zijn". "Nou niks", zei ik, "want je hebt geen stempel, weet je nog? Dus ze zullen sowieso niet gaan kijken voor je." Maar helemaal zeker was ik daar nu ook niet meer van. Plundra drukte of niet, mijn vertrouwen in Smaland heeft toch wel een "smal" deukje gekregen...