He buurvrouw, de ballen!

Buurvrouw C. – ook wel bekend als De Overloper – is op vakantie.

Een week geleden is ze met haar gezin vertrokken, naar warmere oorden, mij in vertwijfeling achterlatend. Want hoe moest ik nou het oude jaar uitfietsen zonder mijn bespiegelende buurvrouw? Ze zou pas rond Driekoningen terugkomen.

Gelukkig kwam ze vóór Kerst wél even afscheid nemen. Ik kreeg een fles bubbels (alvast voor Oud en Nieuw) en twee doorzichtige kerstballen. Binnenin de kerstballen zaten foto’s van buurvrouw C. én haar gezin ‘zodat we toch een beetje bij elkaar waren.’ Dus nu hangt buurvrouw C. al enige tijd in onze kerstboom.

Eerst vond ik het een beetje gek. De fotoballen vielen wat uit de toon tussen al het bling bling en de gekleurde engelen. Maar inmiddels ben ik er wel aan gewend dat er mensen in onze kerstboom hangen. Sterker nog, ik vind het wel prettig. Af en toe neem ik even pauze en dan praat ik tegen buurvrouw C. Nou zegt zo’n kerstbal natuurlijk niet al teveel terug maar éigenlijk is dat best lekker. Zo heb ik meer tijd om te praten. Het heeft wel iets therapeutisch, zo’n conversatie met een kerstbal.

{{ trans('customs.newsletter_signup.responsemsg') }}

{{ trans('customs.buttons.signup') }}

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

Nog een paar daagjes en dan is de jaarwisseling. Nog maar een weekje en dan is de échte buurvrouw C. terug. Het zal wennen zijn om straks weer ‘live’ tegen haar te praten, in plaats van tegen ‘haar’ kerstbal, en dat ze dan iets terug zegt (bij de kerstbal denk ik vaak: zwijgen is toestemmen, buurvrouw C. is het opvallend vaak met me eens). Als het zover is stuur ik haar een vuurpijl, wens haar in gedachten gelukkig nieuwjaar. Ik heb de fles bubbels bewaard, die moesten we later maar samen opdrinken, alsnog op het nieuwe jaar.

Want serieus, ik heb het geprobeerd hoor, borrelen met een kerstbal, maar eerlijk is eerlijk, daar is écht niet veel aan!