Behalve met activiteiten als raften en zwemmen, waren we ook druk met ons bezoek.
Vrienden, (die van de portemonnee, zie hier) stonden op een camping aan de andere kant van het meer. Achter hun caravan stroomde een charmant bergbeekje waar de kinderen uren konden spelen. Glimstenen zoeken, dammen bouwen en in de watervalletjes zitten. Vakantie zoals vakantie bedoeld is!
En dan was er nog vriendin F. Zij had een soort culinaire yogavakantie in een landhuis bovenop een berg geboekt. Haar berg was vlak bij onze camping en na haar vakantie zou ze een paar daagjes bij ons komen. Wij zouden haar dan ophalen en later weer op de trein in Trento zetten.
Al vanaf haar eerste vakantiedag één ontving ik verontrustende sms-jes. Eindelijk een dagje bewoonde wereld, berichtte ze toen ze een dagje naar het Gardameer ging. En: Opera Verona ging niet door, zit weer gevangen op Berg. Toen we haar gingen ophalen (reddingsoperatie Montagna) begreep ik wat haar had tegengestaan. Berggeiten zijn best leuk maar niet naast je aan tafel. Bovendien lag dit wel héél afgelegen. En behalve mooi was was ook wel erg kóud hier bovenop de berg!
Gelukkig waren de yogasessies haar verder goed bevallen. In de yogazaal, met fabeltastisch uitzicht, deden we enkele ontspanningsoefeningen. Paul bleek de kaars te kunnen, de kinderen bogen hun lijfjes tot bruggetjes en ik ontpopte mezelf tot zwevende lotus (waar ik erg trots op was). Helemaal Zen keerden we terug naar de bewoonde wereld.
Inmiddels was het beneden heerlijk zonnig. We lagen aan het zwembad, winkelden in Trento en dronken s avonds Limoncello toen de zwoele avonden zich eindelijk aandienden. Waarom piept je mobiel toch steeds? vroeg F. terwijl ze onze glazen bijvulde. Ik krijg elk uur een smsje, zei ik. Met Welkom in Italie. Mijn inbox staat er helemaal vol mee. Kijk, zei F. grinnikend. Zon vriendelijk land is het nou!
Twee dagen later brachten we F. naar de trein in Trento. Vanuit Trento zou ze naar Verona gaan en daarvandaan zou ze terugvliegen naar Amsterdam. Het was een hete dag en heel Trento barstte van de omleidingen. Naarmate de minuten wegsmolten kregen we het steeds benauwder. Met nog slechts twee minuten te gaan, renden we het station binnen. Net voor de deuren dichtgingen kon F. in de trein springen. Mijn telefoon begon te piepen.
Welkom in Italië
Tento, Piazza Dante
