/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Met spoed op zoek naar het kerstgevoel")
Mensen met kerstbomen op de fiets. De eerste deunen van Last Christmas in de AH. Twee keer naar het wintervuurwerk op Scheveningen. Al een geruime hoeveelheid chocoladekransjes op.
Ruim een week geleden kreeg ik er nog bijna zin in ook. In kerst! Ook al was ik er nog helemaal niet aan toe. Ik moest mezelf af en toe echt even wakker schudden. Want zag ik op de terugweg in het donker met mijn lieverdjes op de fiets een rij mensen voor de vrolijk verlichte Oudhollandse appelflappenkraam staan, dan werd ik blij van binnen. Dan dacht ik bijna: ‘Hè, gezellig!’ Om vervolgens te beseffen dat het helemaal niet zo gezellig is dit jaar. Althans, de situatie. Een situatie die me sterk het gevoel geeft te willen vluchten. Naar warmer oorden vooral. Nu nog steeds een beetje trouwens.
Eergisteren zag ik er als een berg tegenop, zeker na een gemiste kerstborrel op school. Strontchagrijnig en ineens heel verdrietig was ik. En ook nu nog heb ik het juiste gevoel er nog niet bij. Wat niet gek is natuurlijk, in deze situatie, maar het is ook wel iets wat ik altijd een beetje gehad heb. Het duurt bovendien überhaupt bij mij altijd al even voordat ik de omschakeling van sint naar kerst heb gemaakt. Ik moet gevoelsmatig altijd eerst even 'afkicken' van het hele Sinterklaasgebeuren voordat ik me weer vol overgave in het hele kerstcircus kan storten. Ik ben dan ook altijd weer verbaasd dat sommige mensen daar helemaal geen last van lijken te hebben.
Sterker nog, het voelt nog steeds alsof het vorige máánd nog kerst was, zó snel vind ik het allemaal gegaan. Dus ik vond eerlijk gezegd nog dat ik vroeg was met die boom dit jaar. Die kwam toen (onderaan ;-)) . Maar net als andere jaren werd ik ook nu weer zenuwachtig van de eerste kerstkaarten die op de mat vielen (sommige mensen hebben alles zo perfect georganiseerd altijd) en begon ik me steeds ongemakkelijker te voelen toen bleek dat iedereen alle kerstdagen en oudejaarsavond al zo ongeveer volgepland had. (Hoewel ‘iedereen’ en ‘alles’ natuurlijk helemaal niet waar is, maar zo voelt dat dan.)
Mijn eerste kerst zonder partner. Nou ja, niet mijn allereerste hoor, zo zijn er zat geweest, maar de eerste kerst sinds het voorbij is met Pier. En dat is toch wel even heftig. Zo had je het toch niet voor ogen gehad toen je eraan begon…
Denk ik het ene moment nog ‘ik zou het liefst naar een gaaf feest gaan of een gezellig etentje hebben’, het andere moment raak ik bijna in paniek van alles. Maar vooral van het idee morgen (als de kinderen na een week hier 2 nachtjes naar Pier gaan) of, vooral, de 31e ‘niks’ te hebben, ook al zijn anderen wellicht jaloers dat ik gewoon met kaas en toastjes in joggingbroek op de bank kan gaan zitten als ik dat zou willen. (Alsof ik dat kan, zelfs vanavond ben ik weer de hele tijd bezig met dingen waar ik eigenlijk niet mee bezig wil zijn; heb ik geen seconde op de bank naar de Voice gekeken, ook al staat het al de hele avond aan. Kijk, daarom kan ik maar het beste weg zijn, gezellig ergens iets drinken, pas dan ontspan ik me echt!)
Beetje dubbel dit jaar dus. En toch… Vorig jaar was Kerst ook een moeilijk moment. Toen hebben we 2e kerstdag niet eens samen gevierd en ben ik wat langer met de kinderen bij mijn moeder gebleven. Voor wie het zich nog herinnert. En de kerst ervoor zat ik er ook he-le-maal doorheen. Letterlijk en figuurlijk leeggezogen stond ik toen toch nog met Bo te voetballen op tot ijs verworden en vervolgens weer halfgesmolten sneeuw op het Sweelinckplein. Nee, kerst en winter zijn niet mijn toptijd, dat blijkt wel. Al dat decembergeweld.
Een tijdje terug toen ik ergens moest wachten (ik heb nog steeds geen I- of smartphone om me dan mee te vermaken) kocht ik voor 6 euro het boek ‘Waarom mannen altijd alles uitstellen en vrouwen alles zo goed voor elkaar hebben’. Om de titel had ik ‘m niet gekocht (want die vond ik niet zo treffend of specifiek herkenbaar), maar het boek had kerstkleuren. Nou moet ik zeggen dat ik groen best mooi vind, en rood ergens ook wel aardig, maar de combinatie van rood met groen zo ongeveer de meest afzichtelijke combinatie vind die er bestaat, maar toch was mijn aandacht getrokken. Ik kocht het. Want verschillen tussen mannen en vrouwen, daar kunnen we stiekem geen genoeg van krijgen, toch? In de drukke decembermaand schijnen die verschillen extra sterk naar voren te komen.
Ik zweer het je, als je de inhoudsopgave gelezen hebt, zou je bijna blij zijn dat je de kerst niet met een partner hoeft te vieren, want we snappen helemaal níks van elkaar, blijkt maar weer. Gelukkig staat er in hoe je dan het beste met elkaar om kunt gaan.
Dus in plaats van dat jullie míj nou allemaal weer een hart onder de riem willen gaan steken, zal ik jullie –zij die een vaste relatie hebben- eens even een hart onder de riem steken. Want wat hebben jullie het zwaar straks, en wat zullen júllie tegen de kerst op zien. ;-) Over autoritjes op 1e kerstdag en tal van andere zaken die nooit lopen zoals je dat allebei zou willen. Misschien kan ik daar over lezen deze kerst. Om blij te zijn dat ik die zorgen in elk geval niet heb. En om ooit, in de toekomst, goed beslagen ten ijs te komen. ;-)
Sterkte dus! ;-) En toch ook veel plezier! Want het kan ook mooi zijn, echt wel.