/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Tuinmetamorfose (met fotos!)")
Wat ik jarenlang wilde heb ik nu: een tuin! Wat ben ik daar blij mee!
Toen de weersvoorspellingen van de week zo gunstig bleken, besloot ik dat dat schilderen van die muur nou maar direct moest gebeuren. En toen ik langs een zaakje met van dat nepgras fietste, bestelde ik dat ook maar meteen (‘De laatste stukken mevrouw, dus u heeft geluk! Normaal kosten ze veel duurder.’) Anders kwam het er allemaal nooit van. Gelukkig had ik de verfspullen al wél in huis.
Dus ploegde ik de aarde om en trok er flinke stronken uit; ja zelfs 2 hele plantenbakken die zo’n 30 cm diep zaten. Ik harkte de boel aan met een klein harkje, stampte de boel plat met de achterkant van een van een lezeres gekregen Billykast (de kast zelf doet –met een paar extra planken erin- dienst als schoenenkast in de gang hoor, en de andere staat in de tuin, daar komen plantjes in) en was trots op mezelf.
Ik smeerde op dinsdagavond met een roller op een stok de muur in met voorstrijk. Om de volgende dag met het echte werk te beginnen: het witten. Ook al donderde die roller tig keer van z’n stokkie, vol in de zwarte aarde, en ook al heb ik een aantal pissebedden per ongeluk wit geschilderd (ik tilde gisteren nog een steen op en één van de pissebedden met witte rug kroop er gewoon nog vrolijk rond), het lukte.
Dat even voegen van te voren geen overbodige luxe was geweest is wel te zien, zeker als je verder omhoog kijkt waar ik niet goed bij kon en waar ik dus met mijn kwastje ook achteraf geen verf meer tussen de stenen kon poeren, maar ik ben blij met het resultaat. De tuin is meteen veel lichter! Zeker als de zon erop staat, verblindend bijna.
Het gras werd bezorgd en in 10 minuten tijd had ik het gelegd. Kijk, dat schoot op. Oké, dat de randjes niet helemaal mooi aansluiten en dat ik er hier en daar nog wat van af moet snijden, dat komt wel. Net als die voorheen witte muur die nu door die ándere witte muur ineens niet meer zo wit lijkt. Perfectionistisch ben ik wel weer op andere vlakken, ik wilde nu gewoon van mijn tuin genieten, want voor je het weet is de zomer weer voorbij. En alles perfect hebben en er dan achterkomen dat het herfst is, is ook zowat.
Ik fietste toen de kinderen woensdag bij Pier waren nog even op en neer naar AH om eindelijk die twee palmboompjes die al dagen naar me stonden te loeren te kopen en fietste daarmee, samen met mijn zomerse gevoel, weer terug. Eén boompje met zijn ‘voetjes’ in mijn fietstas, de andere op het kinderzitje voor. Ik moest tijdens het fietsen om de boom heen gluren. Een bekijks dat je dan hebt met zo’n palmboom op je fiets! Net als toen ik een paar maanden geleden met en paar knalroze wasmanden fietste: iedereen lacht naar je.
Ook de kinderen zijn blij met de tuin. Zodra ik het groene tapijt erin had gelegd begonnen ze te voetballen. En het voelt lekker joh dat gras. Ideaal. Echt, niks mis mee. De hangmat opgehangen; mijn favoriete hangmat die ik in 1998 in Costa Rica kocht en nu al weer 11 jaar niet gebruikt had. Met schommelhaken die ik ook al jaaaaren had; de prijs stond er nog in guldens op. Boren? Welnee. Er zaten zoveel gaten in de muur dat ik maar gewoon ben gaan draaien, net zo lang totdat ze vast zaten, muurvast.
Gisteren, nadat ik met de kinderen in de tuin had gegeten, wiegden we nog even met zijn drietjes heen en weer in de hangmat. Wat een heerlijke zwoele avond was het! En toen ze om half 10 eindelijk sliepen –in bed hoor-, kroop ik er zelf nog even in, in die hangmat. Tot half 11 lag ik daar zo, nog in een jurkje, met de iPad en een blad waar ik steeds maar niet aan toegekomen was: Verder.
Hieronder de foto’s van de metamorfose…
Zo was het...
En zo was het zondag, op Bo's 3e kleine feestje, gezellig gemaakt met kussens, fatboy en hangmat...
En ook Jippe genoot ervan. Heerlijk zo'n loungeplek, toch?
En zo werd het... De muur wit en het gras erin...
Wat planten erbij, en ik wil er nog meer.
Zodra het gras lag wilden ze voetballen.
Heerlijk, een tuin. En met die hangmat helemaal!
En nog even met z'n drietjes nagenieten in de hangmat. Op een mooie zwoele avond in mei...
© Foto's: Denise Miltenburg