hummus, show some respect

Morgen sta ik op een marktje met één van mijn specialiteiten, hummus. De laatste keer heb ik gemerkt dat de waardering voor 'the real thing' niet erg hoog is onder de locals in Amsterdam.

Meer dan eens heb ik te horen gekregen, oh hoemoes dat maak ik thuis ook wel eens. Gewoon een blikje kikkererwten in de keukenmachine, sesampasta erbij ( vaak gebruiken mensen veel te weinig hiervan), citroen of limoen en voila. Sommige fleuren het geheel op (of verdoezelen het) met koriander en knoflook. Natuurlijk kun je op deze manier een lekkere brij in elkaar draaien maar dat is niks vergeleken bij echte Hummus! Laat je ook niet misleiden door supermarkthummus; als je het hierbij laat dan zul je nooit echt waardering krijgen voor deze godenlekkernij.

De truc: gebruik gedroogde kikkererwten (zo’n klein mogelijk erwtje), een nachtje in het water laten weken, dan koken tot ze helemaal mushy zijn, wat abracadabra, de beste sesamzaadpasta die je kunt vinden, geen Turkse of Griekse (no offence) maar Libanese of Israëlische tahina, dan: vers citroensap, komijn, knoflook (niet teveel), kookvocht van de erwten en zout, dan proef je iets anders. Gebruik alleen de beste ingrediënten want je proeft alles erin terug. Niet alleen de smaak maar ook de structuur is erg van belang, als je goed met de kikkererwten omgaat (beetje bakpoeder toevoegen tijdens het koken, water verversen als het net aan de kook komt), worden ze heel romig en smeuïg. De tahina die ik zelf gebruik zorgt voor een zoet ondertintje, wel even goed roeren voordat je het gebruikt, de olie komt na een tijdje bovendrijven.

En zelfs al gebruik je de juiste ingrediënten en technieken dat vergt het nog heel wat experimenteren tot je de smaak echt te pakken hebt. Het is eenvoudig om te maken maar het is niet eenvoudig om het goed te maken!Ik hoop morgen de waardering voor hummus in de stad iets op te schroeven, ik ga aan de slag, de kikkererwtjes liggen op me te wachten.