Een lach en een traan

Het zou eigenlijk een heel blij stukje worden, want het was een superweekend. Maar het is lastig om blije stukjes te tikken als je je niet blij voelt. Gisteren was ik op een begrafenis van een veel te jong iemand en dat was wel zo ongelooflijk kut dat ik nu nog steeds de wereld door een waterige waas zie. Ik denk dat ik het daarom vandaag maar bij een paar foto’s en een gedichtje laat.

Op een dag brengt mij de ochtendkrantHet nieuws dat ik niet wilde wetenHet nieuws dat ik weer wil vergetenEen uitstrooien als schelpenzand.

Dus vouw ik van die ochtendkrantVan ’t vervelende bericht alhierEen kwetsbaar bootje van papierEn loop dan naar de waterkant.

Daar gaat mijn bootje van papierAl varend naar de horizonNaar daar waar eens het licht begonEn zinkt dan diep, heel ver van hier

Het nieuws is nu waar het moet wezenHet danst voor eeuwig op en neerDe harde woorden zijn niet meerMaar blijven zacht in ‘t hart te lezen