De batterij van de thermometer bleek leeg, het ding kon alleen nog een zielig sloom piepje geven, maar geen beeld meer. Na het doorzoeken van de 382 toilettasjes en EHBO-doosjes vond ik nog een thermometer, die mijn vermoeden bevestigde; ik had koorts. Hoewel ik me belabberd voelde, was ik toch blij met deze mededeling. De conclusie dat ik koorts had beviel me beter dan de angstgedachte die ik even daarvoor had gehad: "Het zullen toch geen opvliegers zijn?".
Kijk, ik begin langzaam te wennen aan het feit dat ik 41 ben. Dat ik bij enquêtes niet meer in de vakjes 31-40 pas, en dat ik langzaamaan te oud word voor kinderen krijgen (gelukkig heb ik al twee leuke), het dragen van minirokjes (deed ik toch al niet) of bikini's (zie minirokje), maar voor opvliegers vind ik het nog iets te vroeg.
Gelukkig bleef de koorts steeds net onder de veertig graden. Dat hielp een beetje. En een hele dag op bed en bank doorbrengen ook. Maar door dat alles moet u het vandaag wel met een saai blogje doen. Gelukkig heeft Esther spannend nieuws en ben ik sinds gisteravond aandeelhouder van haar boek. Gebeurde er op het eind van mijn koortsdagje toch nog wat leuks en kon ik tevreden van de bank weer terug naar mijn bed verhuizen.