/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Tina, was kosten die kondomen?")
“Ken jij dat programma ‘Seks voor de Buch’ nog?”
Paul heeft zojuist boodschappen gedaan. In de keuken staan drie grote rode Dirktassen en ik ben al aan het opruimen geslagen. Paul staat achter me met twee courgettes in zijn hand. Op de één of andere manier ziet hij er nogal dreigend uit, zo met die courgettes op borsthoogte.
“Seks voor de Buch,” herhaal ik, “dat was toch dat programma over al die seksuele fantasieën? En dat die mensen ze dan op TV gingen uitvoeren? Je gaat me toch niet vertellen dat programma weer op TV komt?!!” Paul schudt zijn hoofd en legt de courgettes in de groentela. “Nee, maar er was ooit een aflevering met courgettes, daar had toen iedereen het over.” “Heb ik even gemist.” “Sinds dat programma vind ik het altijd enorm gênant om courgettes te kopen!!”
Kijk, zo leer je elke dag toch weer iets nieuws over elkaar. Courgettes vallen - voor Paul - onder de beschamende boodschappen. Ik ben eens een beetje gaan googlen en kennelijk zijn er meer zaken die we met een moeilijk gezicht afrekenen. Santé publiceerde er nog niet zo lang geleden een heel artikel over (klik hier). Bijna de helft van de Nederlanders heeft wel eens last van een ‘schaamtemomentje’ bij de kassa. Op één staat de vibrator maar ook aambeienzalf, zwangerschapstesten en tampons scoren hoog. (Voor die vibrator kan je gewoon lid worden van de Viva, dacht ik toen ik het las.)
Naast courgettes vindt Paul het ook niet fijn om toiletpapier te kopen bij de supermarkt. En dus gaat hij eens in de zoveel tijd naar de groothandel en koopt daar twee pallets toiletpapier. Kunnen we weer even vooruit. “En dat je daar dan aan de kassa staat met een Chinese muur aan toiletpapier, dat vind je niet erg?” “Nee, dat kan voor werk zijn.” “Dan denken ze dat je een schijterij beheert, da's pas echt genant!
Ikzelf heb geen moeite met toiletpapier, courgettes, maandverband en/of een vibrator. Ik heb weer andere zorgen. Ik schaam me bijvoorbeeld als de boodschappen in mijn ogen niet gezond genoeg zijn. Bijvoorbeeld, als ik net alle groenten bij de groenteboer gehaald heb en het brood bij de bakker en ik heb ook nog een feestje: dan ligt er op zo’n winkelband als snel de complete encyclopedie aan Verboden Vetten. Snacks, chips, frisdrank. En die ene lullige citroen die er tussen ligt (voor in de Corona!) onderstreept eigenlijk alleen maar hoe slecht de rest is. Dan schaam ik me. Want dan denk ik, dat zij denken, dat ik alleen maar vette zooi vreet en dat ik (zeker als ik een kind mee heb) mijn kinderen nooit iets gezonds geef. Ik verwacht dan half en half – tegen de tijd dat ik thuis ben – de kinderbescherming op de stoep. (Ik heb er wel eens een zak appels tussen gegooid, tussen de boodschappen, gewoon om het beeld wat positiever te krijgen.)
Afijn. Zo hebben we dus allemaal onze moeilijke momenten bij de kassa. Een weerspiegeling van onze eigen onzekerheden? Of gewoon een verschil dat biologische bepaald is. En misschien heb jij het wel helemaal niet. Koop jij luizenpoeder en wormenkuren alsof het pakjes sap zijn en duik je niet weg als iemand roept: “Tina, was kosten die kondomen?” Nou?