/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Slechte moeder")
Waarom heb ik altijd het gevoel dat ik een slechte moeder ben? Heeft iedere moeder dat of is het gewoon mijn algemene onzekerheid dat me dat gevoel geeft? Ik heb altijd het gevoel dat ik het niet goed genoeg doe, hoewel ik echt mijn uiterste best doe, wat in theorie toch 'goed' moet zijn?
Als ze een tijdje in de box spelen dan heb ik het gevoel dat ik erbij moet zitten om ze voor te lezen of puzzels met ze te doen. Als ik bij ze in de box zit heb ik het gevoel dat ik eruit moet om het huis op te ruimen (want wat een TROEP is het iedere dag!). Als we binnen zitten heb ik het gevoel dat ik met ze naar buiten moet. Maar het is niet alleen dat. Ik heb het gevoel dat ik geen moment voor mezelf heb (en ja, hier heb ik het wel vaker over gehad), vooral nu ze in plaats van twee slaapjes overdag nog maar eentje doen. En het voortdurend met ze spelen, hun vragen beantwoorden (want hoewel ze nog niet kunnen praten, zijn dat er VEEL), ze uit elkaar halen als ze vechten, ze troosten als ze huilen, ondertussen proberen het huis schoon te maken, het maken van ontbijt, lunch, avondeten en alle sapjes maken (ja, die worden gemaakt), luiers verschonen, de was doen, etc., is ontzettend vermoeiend. En als ze dan eenmaal een slaapje doen, is het verder opruimen, de hond uitlaten, naar de supermarkt, avondeten maken en dan zijn ze alweer wakker. Het voelt echt alsof ik alleen maar bezig ben. En hierdoor ben ik gefrustreerd, geïrriteerd en bozig. Waardoor ik weer het gevoel heb dat ik een slechte moeder ben. Want goede moeders zijn toch altijd lief en geduldig, ze nemen hun kindertjes in hun armen en zingen liedjes en zeggen niet "Ik heb nu geen zin om voor te lezen" of "Hou op met huilen, je stelt je aan". En ze vallen helemaal niet tegen ze uit :( En die blikken die andere moeders je toewerpen als ik wel op stap met ze ben en ze zijn aan het huilen......!!!!! Alsof ik de slechtste persoon op aarde ben ofzo..
Maar misschien komt het gewoon omdat ik alleen maar bezig ben. Babysitters zijn in geen velden of wegen te bekennen, zelfs al bieden we idioot hoge bedragen. Vriendlief werkt iedere avond, dus ook hij kan niet oppassen terwijl ik de hort op ga. Ik heb nog steeds geen vriendinnen kunnen vinden (logisch, omdat ik de hele tijd thuis zit) en kan dus ook niet even ontsnappen door gewoon met iemand aan de telefoon te hangen. Misschien ben ik helemaal geen slechte moeder, maar ben ik gewoon slecht voor de Dewi die niet alleen maar moeder is. Maar het voelt alsof ik een slechte moeder ben en dat zorgt regelmatig voor tranen in mijn ogen. Bah.