Naast het Handboek voor de moderne vrouw ligt een nieuw boek: het Handboek voor de moderne man. Een zelfde vormgeving, ongeveer even dik. Ik pak het Handboek voor de moderne man op en blader het door.
Alle bladzijden zijn leeg. Het dikke boek bevat geen enkele tekst, er staat niets in.
Grinnikend denk ik: Kijk, zie je wel; de moderne man bestaat gewoon niet, het is een utopie. Kijk maar; zelfs in het handboek staat niets.
Maar ik weet dat het anders in elkaar zit; dit boek is slechts een dummie, het boek komt pas in oktober echt uit. Dat weet ik, omdat ik net een college heb gevolgd bij Wim de Jong, één van de drie samenstellers van het Handboek voor de moderne man.
Ik ken Wim de Jong alleen van mijn zaterdagochtendritueel; ik zit namelijk elke zaterdagochtend met hem en Sylvia Witteman op de w.c. Ik ontmoet ze gelijk nadat ik op mijn blote voeten snel naar beneden ben gelopen omdat ik echt echt echt echt niet meer in bed kon blijven liggen omdat ik nu echt echt echt echt meteen nu naar het toilet moet. Want hoe nodig ik ook moet en hoe koud de vloer ook is, ik maak altijd een seconde of drie tijd om het Volkskrant Magazine uit de zaterdagkrant te halen en mee te nemen het toilet in. En daar, voordat ik verder ga met de dagelijkse gang van zaken, voordat ik me aankleed, of ontbijt maak, of thee zet, of gewoon weer in mijn bed terug stap, lees ik dus eerst de column van Sylvia en dan die van Wim.
Sylvia had natuurlijk prima mee kunnen schrijven aan het Handboek van de moderne vrouw. Maar dat deden Aaf Brandt Corstius en Machteld van Gelder gewoon zonder haar. Wim de Jonge vertelde tijdens zijn college op Manuscripta dat hij en zijn twee co-schrijvers hebben geprobeerd een hiaat in de literatuur te vullen. Want voor vrouwen is al van alles geschreven, maar voor mannen bestaat zoiets nog niet echt. Daarna sprak hij meeslepend over wat er allemaal op het pad van de moderne man komt tegenwoordig, waar de man allemaal niets van af weet, waar de man niet mee opgevoed is, wat de man allemaal nog moet leren, wat de man allemaal nog niet gewend is. Ik heb erg moeten lachen om zijn voorbeelden en verhalen, was ook ietwat ontroerd over zijn persoonlijke ontboezemingen over zijn contact met zijn vader en zijn kinderen en vond alle kleine tipjes van de sluier die hij oplichtte over wat er allemaal in het handboek te vinden zou zijn allemaal erg interessant (en grappig!).
Het handboek is er dus nog niet. Maar dat het er gaat komen staat vast. Nog een paar weken wachten. Dan is dat boek niet meer leeg, maar gevuld met hoofdstukken over Van Alles waar de Moderne Man wat over moet weten. Met alle onderwerpen die je maar kunt verzinnen: netwerken, klussen, huishouden, etiquette, vaderschap, mannenvriendschap, trouwen en meer, veel meer. Ook een heel hoofdstuk over seks. Jawel, maar dan wel seks zoals vrouwen zouden willen dat mannen seksen. Dus. Ik ben reuze benieuwd. Dat Handboek voor de vrouw, dat heb ik nog niet gelezen (Jij wel? Is het een leuk boek? Vertel!), maar het Handboek voor de man, het lijkt me briljant. Het kan niet anders dan een interessant inkijkje in het mannelijk brein zijn. En dan nog vol tips om het leven van vrouwen ook wat leuker te maken. Ik denk dat ik het ga kopen, lezen en met gele stift de stukken ga markeren die mijn eigen Man eens zou moeten lezen. 😉
Dat Handboek voor de moderne man wordt een hit, wedden dat alle mannen met Sinterklaas, Kerst of vaderdag het boek cadeau krijgen? De medewerker van de uitgever in de stand van Manuscripta waar ik de dummie zag liggen, gaf het toe: Mannen kopen geen boeken, vrouwen kopen boeken. Dus eigenlijk is het een ‘Handboek voor de moderne man van een vrouw’, denk ik. Maar dat maakt me niet uit.
Ik heb al een man, en Wim de Jong heeft al een vrouw. Maar anders zou ik het wel weten. Nu hij dat handboek heeft geschreven moet het wel een heeeeeeeel leuke vent zijn!
