:max_bytes(70000)/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fcore%2Fgrazia-fallback.jpg "Postvak in puilt uit")
Ik postte gisteravond een foto op Facebook en schreef erbij:
Wedstrijdje ‘wie heeft er de meeste ongelezen berichten in zijn Postvak IN’ doen?
Vijfenzeventighonderdtweeëntachtig ongelezen mailtjes. Absurd. Dacht ik. Maar… ik bleek niet de enige te zijn met zo achterlijk veel ongelezen mails. Margje kan er ook wat van. Evenmin bleek ik een zeldzaam geval in het ‘mailtjes naar mezelf sturen’. Vriendinnen doen het ook, en lezeressen ook, las ik laatst weer. Het is dus niet meteen iets waarvoor je in therapie moet of zo.
Het kan gewoon handig zijn. Om iets niet te vergeten bijvoorbeeld. Of omdat je ergens iets interessants zag. Of om een foto van een pagina van iets wat je op de iPad gezien hebt naar jezelf te sturen.
Nou weet ik wel dat je voor veel dingen ook gewoon je Favorieten kunt gebruiken, maar dat doe ik dan weer niet. Gek eigenlijk, ik zet nooit meer wat in mijn Favorieten, het komt niet eens meer in me op. Sites die ik vaak bezoek herkent mijn browser toch wel.
Maar echt meer dan 7500 berichten? Hoe kan dat, dan heb je toch heel veel gemist? Dat kan toch bijna niet? En of dat kan. En wat het dan is? Nieuwsbrieven, heel veel nieuwsbrieven. Daar geef ik me dan voor op omdat het me interessant lijkt en ik het graag volgen wil (van reisnieuws tot ontwikkelingen in de journalistiek), maar waar ik dan eigenlijk steeds minder vaak aan toe kom. Een paar wel, soms, maar vaak ook een hele bups niet. Soms zeg ik ze weer op, soms delete ik er na verloop van tijd een aantal en soms blijven ze staan, omdat ik hoop dat ik er nog een keer tijd voor heb en ik stiekem denk dat er nou net nog iets in stond wat ik weten moest.
Want eigenlijk is het net als met die stapel kranten op de bank. Je leest een halve en er komt alweer een nieuwe bij. Je leest en delete een nieuwsbrief en er staan alweer drie nieuwe.
Die 7582 klopt trouwens nog niet eens. In werkelijkheid zijn het er bijna 24.000. Ik heb namelijk weliswaar een paar submapjes, maar de rest staat op hetzelfde niveau als de hoofdmap. Waardoor er in het mapje Blogreacties en het mapje Facebook nog eens respectievelijk 2900 en 13.000(!) berichtjes zitten. Voordat je denkt dat het nu wel naar gekte neigt, die 13.000 berichten heb ik natuurlijk niet allemaal zelf gepost heb hè, dat snap je wel. Je zou geen real life meer overhouden.
Maar eh… 2900 ongelezen blogreacties? Léés je die dan niet? Nee, niet boos worden nou, natúúrlijk lees ik die wel, maar gewoon ter plekke, op de blog, net zoals ik dat met Facebook doe. Als je namelijk al die mailtjes ook nog eens in je inbox laat binnenkomen word je gek. Ik althans wel. Dus gaan ze rechtstreeks naar hun eigen mapje. Dat heb ik zo ingesteld. Heel fijn. En veel rustiger.
Als ik tijd heb kijk ik dan gewoon even rechtstreeks op de blog, check of er nog reacties bij stukjes van eerder die week of de week ervoor staan, en reageer soms zelfs nog een dikke week later. Maar, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik vaak niet verder dan een halve maand terugkijk. De kans dat daar nog eens ergens gereageerd wordt is immers toch wel klein.
Maar goed, ik beloof jullie –ooit- de map toch eens vlug door te nemen, of er niet toch nog ergens op een ouder blogje gereageerd is. Dat zou immers zomaar kunnen. Van de week kreeg ik namelijk de cijfers van de maand maart door, zodat ik kon zien wat hoog gescoord had. Het grappige was dat er ook blogjes uit 2008, 2009 en 2010 tussen stonden. Die leveren dan dus nog steeds dik honderd pageviews per maand op. Omdat er kennelijk toch altijd weer mensen op iets als agnus castus (of kuisheidsboom, monnikspeper of iets met zwangerschap/vruchtbaarheid), décafé, oogtest of (niet schrikken) ‘blotebuikfoto’ (ja, echt) googelen. Toen ik het terugzag schrok ik er zelf van. Wauw, had ik zó’n dikke buik? Met 27 weken al, toen ik nog 3 maanden te gaan had! In Olüdeniz, Turkije.
Goed, terugkomend op die zwangere inbox: ik heb zo onderhand wel het vermoeden dat mijn probleem structureel is. Eigenlijk stapelt het zich in mijn leven op alle fronten op. Van gedragen kinderkleertjes die ik nog uit moet zoeken tot de papierwinkel op mijn bureau.
Daarom heb ik ook altijd zo’n bewondering voor mensen die in een paar uur tijd vijf zakken oude troep bij het vuil zetten. Zoals Esther. Of die echt die ongelezen berichten selecteren en ze met één druk op de knop (vooruit twee: select all en delete) gewoon in één keer allemaal uit dat Postvak IN jassen. Iemand die ik ken had dat gedaan. Maar of ik dat zou durven?
Ach, hij puilt dus uit, maar eigenlijk merk je er niks van. Als het brieven op je deurmat waren geweest had je wél een probleem. En bovendien, probleem, probleem, wat is een probleem? Er zijn ergere dingen. Dat hebben we de laatste tijd wel weer gemerkt.
Maar misschien toch slim om mijn eigen mailgedrag eens onder de loep te nemen. Want een gemiddelde van grofweg 25 mailtjes per dag versturen (in het weekend iets minder), is toch ook best veel. Zeker nu ik ook nog vaker app dan mail.
Hoeveel mailtjes verstuur jij op een dag?