Stephanie Brandes is chef health, beauty en lifestyle bij Grazia. Elke week onthult ze haar beautygeheimen en make-up musthaves vanuit Grazia HQ.
Vorige week, tijdens een persreisje in Parijs, ben ik mijn telefoon verloren. Daar kwam ik achter toen ik bij de receptie van het hotel stond om in te checken. Dat gesprek ging een beetje zo:
Receptionist: Hi miss, would you like to check in?
Ik: Uhm, I think I lost my phone.
Receptionist: O NO! IS IT IN THE TAXI? Ill TRY TO GO RUN AFTER HIM!
Ik: Ok.
Receptionist: SHIT, TAXI IS GONE, ILL TRY CALLING YOUR NUMBER!
Ik: Ok.
Receptionist: IT RINGS! IT STOPPED! O, THEY TURNED IT OFF..
Ik: Hmm.
Receptionist: NO WORRIES, MAYBE THE CABDRIVER WILL RETURN IT! OTHERWISE YOU HAVE TO CALL THIS NUMBER TOMORROW TO SEE IF HE DROPPED IT OFF. WHAT A BUMMER, IM SO SORRY FOR YOU.
Ik: No worries. Uhm, can I get a wakeup call at 7am tomorrow, my phone was my alarm as well. Thank you for everything.
En ik ging die avond naar bed en sliep als Doornroosje. De volgende dag kreeg ik van mijn medereizigers te horen dat ik nogal kalm was, onder deze verontrustende omstandigheden. Dat zij in alle staten zouden zijn, als zij hun telefoon zouden verliezen. En alhoewel ik het allemaal heus onhandig vond, bleef ik toch retekoel. Why? Al die gezellige fotos, contacten en whatsappjes zijn weg! En nu ben ik onbereikbaar! WAT als er iets ergs gebeurt? En ik moest nog een jaar met dat ding en hij deed het nog helemaal perfect!
Tsja, die gedachten gingen dus wel door mn hoofd, maar they didnt get to me. Sterker nog: ik was bovennatuurlijk zen. Komt dat omdat ik in februari nog een reservekopie heb gemaakt? Is het omdat ik ergere dingen in het leven heb meegemaakt, waardoor ik dit ontzettend kan relativeren (20 fietsen laten jatten en je wordt immuun voor alles dat tegenzit)? Of vond ik het stiekem waanzinnig prettig om even onbereikbaar te zijn? Ik gok dat laatste.
We zijn namelijk anderhalve week verder, mijn telefoon is niet gevonden en ik heb nog steeds geen nieuwe geregeld. Dat kan makkelijk, want verschillende vriendinnen hebben al meerdere toestelletjes aangeboden. Maar ik houd het een beetje af. Op perspresentaties sta ik namelijk om me heen te kijken, in plaats van naar een stom schermpje. En ongemakkelijke momentjes met onbekende collegas in de lift ontwijk ik niet langer, maar ga ik áán: Vies weer buiten hè? Bij thuiskomst zit ik niet eerst een uur op mn telefoon te scrollen voordat ik alles gelezen heb, nee, ik ga de administratie doen. En de afwas. En ik speel wat met mn kat. Werkmailtjes s avonds en in het weekend beantwoorden? Nope, maandag ben ik er weer, ik reply maandag wel, werk blijft bestaan, ik blijf bestaan, alles komt goed, ik ga weekend vieren, toedeledokie. Offline zijn is fan-tas-tisch, kortom.
Oké, geld overmaken gaat dan weer niet, fotos op Instagram plaatsen is ook onmogelijk, heel lang wachten zonder muziek in je oren is ontzettend ongezellig, je laptop in moeten schakelen als alarm is onhandig, routes uitstippelen met google maps gebruik ik vaker dan ik dacht (help, Im lost) en bellen is áltijd sneller. Dus die nieuwe telefoon komt er binnenkort heus, maar tot die tijd geniet ik enorm van de rust. Ik raad iedereen dan ook aan om een weekje de telefoon te verstoppen er gaat een hele wereld voor je open en die blijkt ook gewoon door te draaien zónder telefoon.
